เอกพล ชูเชิด

โรเนียว (Roneo) ชื่อนี้เด็กหลายคนอาจไม่คุ้นเคย แต่สำหรับเด็กหนวดอย่างแอดแล้ว เรียกว่าโตมากับโรเนียวเลยก็ว่าได้ ยิ่งข้อสอบของเด็กในยุค 90s, 2000s ในหลาย ๆ โรงเรียนจะใช้วิธีโรเนียวในการผลิตข้อสอบแต่ละชุดมาให้นักเรียนได้สอบกัน

โรเนียวเป็นกระบวนการพิมพ์กระดาษจำนวนมากอย่างหนึ่ง โดยจะทำต้นฉบับบนกระดาษไขก่อน ถ้าเก่าแก่จริง ๆ จะใช้เครื่องพิมพ์ดีด พิมพ์ตัวอักษรลงบนกระดาษไข แรงกระแทกจากการพิมพ์จะทำให้กระดาษไขทะลุและหมึกสามารถซึมตามรอยตัวอักษรออกมาที่กระดาษได้ (ส่วนที่ไม่ใช่ตัวอักษร ก็จะถูกไขในกระดาษกั้นหมึกไว้ไม่ให้สัมผัสกับกระดาษที่จะพิมพ์) ซึ่งถ้าพิมพ์ผิด ก็จะใช้น้ำยาแต้มจุดที่ผิดเพื่อถมรอยไม่ให้หมึกซึมออกมา แล้วเขียนอักษรที่ถูกต้องต่อไปแทน

ในยุคต่อมาก็พัฒนามาเป็นการพิมพ์ด้วยเครื่องพิมพ์หัวกระแทก (Dot-matrix) ที่สามารถเจาะกระดาษไขได้เหมือนกัน ซึ่งทำให้การทำต้นฉบับเสร็จได้เร็วขึ้น ไม่ต้องแก้ที่ละจุดเหมือนทำด้วยเครื่องพิมพ์ดีดแล้ว เพราะแก้จากคอมพิวเตอร์ให้เรียบร้อยก่อนพิมพ์ลงกระดาษไขได้เลย

ซึ่งเมื่อต้นฉบับเสร็จบนกระดาษไขแล้ว ก็จะเอาต้นฉบับนี้ไปติดกับลูกกลิ้งหมึก แล้วก็กลิ้งลงไปบนกระดาษ หมึกก็จะซึมลงมาเป็นตัวอักษรตามกระดาษไข ซึ่งเมื่อก่อนจะใช้แรงคนในการหมุนลูกกลิ้งนี้ จนต่อมาก็มีเครื่องโรเนียวไฟฟ้าที่ทำงานได้ต่อเนื่อง ทำให้วิธีการโรเนียวเป็นวิธีการทำซ้ำกระดาษที่มีต้นทุนถูกมาก แต่โรเนียวก็มีข้อจำกัดเรื่องความชัดเจนของงานพิมพ์นะ คือถ้าเป็นข้อสอบที่เป็นตัวหนังสือจะไม่เป็นอะไร แต่ถ้าเป็นภาพที่ต้องมีการไล่สี อันนี้งานหยาบเลย เพราะโรเนียวไล่สีดำไม่ได้เรื่องเลย