ปี 2561 ที่ไบเทคบางนาฮอลล์ใกล้ ๆ กันวันที่ 31 มีนาคม – 1 เมษายน ตอนนั้น BNK48 จัดคอนเสิร์ตใหญ่อย่างเป็นทางการครั้งแรกในชื่อ BNK48 1st Concert “STARTO” ผ่านไปเกือบ 5 ปี วันนี้พวกเธอกลับมาอีกครั้งกับคอนเสิร์ตอำลารุ่นที่ 1 BNK48 1st GENERATION CONCERT Dan D’1ion’
ในฐานะคนที่ตามวงมาตั้งแต่ช่วงแรก ๆ (แน่นอนจากยุคคุกกี้เสี่ยงทายดังระเบิด) คอนเสิร์ตครั้งนี้เราเลยตั้งใจว่ายังไงก็จะไม่พลาด ลาทุกงาน ลาทุกคิว เพื่อมาร่ำลาโอชิที่เรารัก (หรือจะใช้คำว่าคามิดีนะ ฮา)
ความประทับใจแรกของเราต่อคอนเสิร์ตครั้งนี้คือของที่ระลึก นอกจากรูปถ่ายและเข็มกลัดแล้ว ที่เราตื้นตันที่สุดคือกระดาษทิชชู่ เพราะเหมือนรู้ว่าเราตั้งใจมาร้องไห้ (หัวเราะ) เพราะปกติคอนเสิร์ตใหญ่ BNK48 หรือวันสำคัญ ๆ ตามงานเปิดตัวซิงเกิล, เปิดตัวเธียเตอร์, งานเลือกตั้ง เราน้ำตาซึมเป็นประจำ แต่กระนั้นก็กะว่าจะเอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตาแทน อยากเก็บกระดาษทิชชู่ไว้เป็นของสะสม
ส่วนอีกอันที่เซอร์ไพรส์คือเราได้รับบ็อกเซ็ตบันทึกการแสดงสด STARTO ด้วย! ไม่แน่ใจว่าได้ทุกคนไหม แต่บัตรโซน C ของเราเห็นได้กันหลายคน โชคดีที่คอนนั้นไปดูอย่างเดียวไม่ได้ซื้อเก็บ ส่วนคนที่ซื้อแล้วมีออกมาบ่นด้วย เราแอบได้ยิน (หัวเราะ) ก็ถือเป็นโชคดีที่ได้กล่องความทรงจำมาเก็บไว้ ส่วนพวกรูปถ่าย รูปสุ่ม เข็มกลัดสุ่ม เปิดเรียบร้อยผลคือเราไม่ได้โอชิที่ชอบ เศร้า
เข้าสู่ช่วงของโชว์ สารภาพว่าเราไม่ได้จดเซ็ตลิสต์มา แต่หลาย ๆ คนก็คงพอจะเดาได้ เป็นเพลงเดิม ๆ ที่เราคุ้นเคยกัน มีโชว์เพลงเปิดตัวของรุ่นอื่น ๆ บ้าง หรือเล่นเพลงจากเธียเตอร์นิดหน่อย ไม่ได้มีอะไรเซอร์ไพรส์เรา แต่! สิ่งที่ชวนดีใจคือเมมเบอร์ไม่ได้แค่ร้องเล่นเต้นบนเวที ด้วยดีไซน์สเตจที่ออกแบบมาให้เดินได้ทั่วทั้ง ‘ครึ่ง’ ฮอลล์ ทำให้เมมเบอร์กระจายกันส่งความสุขให้กับคนดู
แถมโปรดักชันแสง สี จอ โคตรดี เข้ากับยุคสมัย ไม่น้อยไปจนโล่ง ไม่มากไปจนหลุดโฟกัสจากวง ตรงนี้ชื่นชมมาก แต่! เรื่องเสียงนี่ไม่ไหวเลย กว่าย่านเสียงต่าง ๆ จะเข้าที่ สมบูรณ์ลื่นหูก็ผ่านไปหลายเพลงแล้ว บางช่วงฝั่งที่เรานั่งไม่มีเสียง หรือเสียงไม่เต็ม แต่อีกฝั่งดันได้ยินแว่ว ๆ มา แต่ยังดีที่พยายามแก้ปัญหากัน ผ่านไปสักช่วงที่ 2 ของโชว์ก็เริ่มโอเคแล้ว แต่! … แต่อีกแล้ว (หัวเราะ) เรื่องไมค์ของเมมเบอร์นี่ชวนหงุดหงิดมาก เราต่างรู้ดีว่าการดูคอนเสิร์ต BNK48 สิ่งที่สนุกมากคือโมเมนต์การพูดคุยกันของเมมเบอร์ แต่ไมค์เดี๋ยวติด เดี๋ยวดับ จนฟังไม่รู้เรื่องเลย กว่าจะแก้ปัญหาได้ ช่วงทอล์กแรกเลยผ่านไปแบบจืดจาง
แต่! ยังไม่หมด จุดที่ชวนเซ็งคือทีมสวิตเชอร์สับภาพขึ้นจอใหญ่ได้แย่มาก ช่วงเมมออกมาโชว์เดี่ยวเต้นฟรีสไตล์สั้น ๆ เรียกเสียงกรี๊ดคนดู กล้องไม่จับคนเต้น ไปจับเมมที่ยืนดูเพื่อนเฉย ๆ … หัวจะปวด บางจังหวะเหมือนไม่โฟกัส จับภาพกว้าง ๆ ที่ไม่เห็นรายละเอียดอะไรเลย ภาพขึ้นจอใหญ่ไม่สอดคล้องกับโชว์เท่าไหร่นัก บอกเลยว่าคนที่นั่งไกล ๆ หลัง ๆ เห็นเวทีไม่ชัด แล้วต้องพึ่งจอยักษ์ในการดูนี่มีดูไม่รู้เรื่องแน่ ๆ (ในคอนเสิร์ตลักษณะนี้ที่คนบนเวทีเยอะ ๆ อยากให้ทีมไลฟ์, ทีม OB , ทีมสวิตเชอร์ทำการบ้านหน่อยนะครับ เพื่อให้ผู้ชมได้รับประสบการณ์ที่ดีที่สุดกลับไป)
แต่นอกเหนือจากเรื่องการจัดการล่างเวที ต้องชื่นชมว่าบนเวทีพยายามกันได้ดีมาก มีการแบ่งช่วงโชว์ออกมาได้อย่างน่าสนใจ พาร์ตที่ประทับใจที่สุดคือช่วงที่แบ่งเมมเป็นยูนิตต่าง ๆ แล้วเปิดโอกาสให้คิดโชว์กันเอง เราดีใจมากที่ได้เห็นเฌอปรางเล่นไวโอลิน (นี่เกือบลืมไปแล้วว่าหล่อนเล่นเครื่องนี้ได้) ดูออร่าและสง่าจับตาเหลือเกิน
รวมไปถึงซีนที่ทั้งฮอลล์ต้องอ้าปากค้าง! คือซีนเต้นปล่อยของโชว์ความเซ็กซี่ อาจด้วยอายุของเมมเบอร์ที่จากวันนั้นจนวันนี้ก็เข้าสู่ช่วงวัยรุ่นกันมากแล้ว คุณครูเลยอนุญาตให้ทำอะไรสมวัยกระมัง แถมเมมเบอร์ยังเล่าให้ฟังด้วยว่า ในซีนนี้ได้ขอให้ครูช่วยคิดท่า ขอแบบน้อยแต่กรี๊ด หมายถึงคนดูกรี๊ดนะ (หัวเราะ) ซึ่งก็ทำได้จริง ๆ เพราะแค่เมมเบอร์ใส่หูแมวดำ ทุกคนก็พร้อมจะบ้าคลั่งกันไปหมด ฮา
และแน่นอนฉากที่ทุกคนประทับใจ รวมถึงเรา คือซีนที่เมมเบอร์ 3 คน เฌอปราง, มิโอริ และซัทจัง เดินแยกออกมาจากเพื่อน ๆ ในรุ่น 1 ที่เลือกจะจบการศึกษาเพื่อมีชีวิตต่อไปอย่างใจต้องการ ใจผมสั่นไปหมด ยิ่งเมมเบอร์บอกลากันด้วยคำขอบคุณ และหนุนใจกันด้วยแววตาที่มองเพื่อนจากไปอย่างช้า ๆ น้ำตาเราซึมเลย จากนั้นคอนเสิร์ตก็จบลงด้วยคราบน้ำตาและรอยยิ้ม
แต่สิ่งเดียวที่เรารู้สึกเสียดายคือ เมมเบอร์แทบไม่ได้ออกมากล่าวคำอำลากับโอตะที่ตั้งใจมาเชียร์เลย ตลอดโชว์ BNK48 พยายามบิวต์เราด้วย VTR ต่าง ๆ การเลือกเพลง จนไปถึงซีนอำลา ส่วนตัวรู้สึกว่ามันน่าจะอินได้มากกว่านี้ถ้าเปลี่ยนวิดีโอปูเข้าเพลงในแต่ละช่วงที่แสนยืดยาว โชว์แต่ความสวยงามเหมือนแฟชันเซต (ที่เราไปหาดูในงานอื่นก็ได้) เป็นคลิปพูดความในใจของเมมเบอร์แต่ละคนที่กำลังจะอำลา อาจจะน่าจดจำกว่านี้ก็ได้
เพราะถ้าถึงขั้นให้เมมเบอร์ที่แกรดไปส่งคลิปมาอวยพรเพื่อนได้ แค่ให้เมมเบอร์ที่ยังอยู่ถ่ายคลิปทำไมจะทำไม่ได้ พูดง่าย ๆ ก็คือ ระหว่างที่เมมเบอร์ไปเตรียมตัวโชว์ในพาร์ตถัดไป แทนที่จะคั่นด้วย VTR ภาพสวย ๆ เป็นคั่นด้วยคลิปความรู้สึกของเมมที่กำลังจะแกรด จากนั้นก็ให้ไฟดับสักพัก แล้วเข้าโชว์ตามปกติ เราว่าอารมณ์จะถึงกว่านี้
ส่วนตัวแล้วเราติดตาม BNK48 เพราะการมีเรื่องราว การมีชีวิต การพยายาม การเปลี่ยนผ่าน และอยากรู้ว่าคนที่เรารักเขาจะเติบโตเป็นแบบไหน หรือมีอะไรที่เขาอยากจะบอกเราครั้งสุดท้ายในบทบาทนี้ไหม… อย่างที่โปรยไว้ ในแง่ของโชว์ นี่คือโชว์ที่ดีมาก ๆ โชว์หนึ่ง ได้เห็น BNK48 รุ่น 1 ในมุมใหม่ ๆ แต่มันดันไม่น่าจดจำหรือประทับลงใจเราได้ลึกมากพอ แต่อย่างน้อยการเห็นโชว์ที่ดีแบบนี้ก็ทำให้เรามั่นใจได้ว่าพวกเธอเติบโตมาอย่างดีแล้ว และชีวิตหลังจากนี้คงมีความสำเร็จมากมายรอพวกเธออยู่… ณํฏ ♥
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส