สถานที่หนึ่งที่ทรมานใจคนรักหมามากสุด ก็คือสถานสงเคราะห์สัตว์ ที่มีหมาไร้เจ้าของจำนวนมาก รอคอยให้มีคนใจดีรับพวกมันไปเลี้ยงดูด้วยสายตาละห้อย หมาบางตัวก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมมันต้องมาอยู่ในกรงแบบนี้ บางตัวได้คนรับไปเลี้ยงก็สั่นกลัว แต่บางตัวก็แสนรู้มาก รู้ว่าคนที่มารับมันออกไปจากกรงคือเจ้าของใหม่ผู้ใจดีมารับมันไปเลี้ยงแล้ว เย้!!
เรื่องนี้จะพาไปรู้จักกับ “เพนนี” ครับ หนึ่งในเจ้าหมาที่ทั้งน่าสงสารและสุดแสนรู้ ที่แสดงความดีใจสุด ๆ เมื่อมีคนใจดีมารับมันไปดูแลแล้ว
สภาพของ “เพนนี” เมื่อลิอาได้พบครั้งแรก
เรื่องเล่าจากสถานสงเคราะห์สัตว์ออกัสตา ตั้งอยู่ในรัฐจอร์เจีย, สหรัฐอเมริกา เมื่อต้นเดือนตุลาคมนี้เอง ออกัสตาได้รับการติดต่อจาก The Pixel Fund หน่วยงานสงเคราะห์และช่วยเหลือสัตว์ ที่มีเครือข่ายอยู่ในรัฐเมน, จอร์เจีย และฟลอริดา หน่วยงานนี้จะช่วยเหลือหมาจากสถานสงเคราะห์แล้วนำมารักษาและหาบ้านให้ ลิอา โดมิงโก เป็นตัวแทนจาก The Pixel Fund เดินทางมารับตัว “พีตี้” หมาพิตบูลกลับไปที่สำนักงานในเมืองสปาร์ตา เพราะมีคนใจดีรอรับพีตี้ไปเลี้้ยง เมื่อการส่งมอบพีตี้เรียบร้อย ลิอากำลังจะออกจากออกัสตา, เดบอราห์ เคิร์กแลน ผู้อำนวยการของ The Pixel Fund ก็โทรหาลิอาแบบฉิวเฉียด ขอให้เธอรับตัว “เพนนี” มาด้วย
เพนนีเป็นหมาลูกผสมพันธุ์คอร์กี เพศเมีย อายุ 1 ขวบ ตัวเล็กจิ๋ว แถมตาขวาก็บาดเจ็บจนปิดไปข้างนึง
เพนนีอยู่ที่ออกัสตามานานแล้ว ไม่มีวี่แววจะมีใครรับมันไปอุปการะ ลิอา ก็ยินดีที่จะรับเพนนีไปกับเธอด้วยอีกตัวหนึ่ง
ลิอา เล่าความรู้สึกแรกที่เธอได้พบเพนนีว่า
“แวบแรกที่ฉันได้เจอเพนนี ฉันรู้สึกสะเทือนใจมาก เพนนีตื่นกลัวมากแล้วก็ไม่ค่อยต้อนรับฉันนัก ไม่แม้แต่จะเหลือบมามองหน้าฉัน เอาแต่ตัวสั่น”
แล้วพีตี้ กับเพนนี ก็ถูกส่งขึ้นรถ, ลิอาก็สตาร์ทรถออกเดินทางไกล 1 ชั่วโมงครึ่งจากออกัสตาไปสปาร์ตา เมื่อขับออกจากออกัสตามาได้ไม่นาน ลิอาก็ได้รับสายด่วนแบบไม่คาดฝัน เจ้าของพีตี้เกิดเปลี่ยนใจ ไม่มอบพีตี้ให้กับสถานสงเคราะห์สัตว์แล้ว พวกเขาต้องการเอาพีตี้กลับไปเลี้ยงเหมือนเดิม นั่นก็เป็นเหตุให้ลิอาต้องเลี้ยวรถกลับเอาพีตี้ไปส่งคืนที่ออกัสตา
“เพนนี” ยิ้ม เพราะรู้ว่ามีคนมารับเค้าออกจากสถานสงเคราะห์สัตว์แล้ว
พอลิอากลับมาที่ออกัสตาอีกรอบเพื่อส่งพีตี้คืนกลับสถานสงคราะห์สัตว์ เดบอราห์โทรหาลิอาอีกครั้ง ให้คำแนะนำว่าลิอาควรจะหาที่พักในออกัสตาสักคืนก่อนจะดีกว่า ให้รอดูสถานการณ์พรุ่งนี้อีกวันหนึ่ง เผื่อว่าเจ้าของพีตี้ไม่มารับ ก็จะได้ไม่ต้องเสียเวลา จะได้เอาตัวพีตี้กับเพนนีมาทั้งคู่เลยทีเดียว เมื่อส่งพีตี้กับเพนนีเข้ากรงที่ออกัสตา
ตัวที่ใจสลายที่สุดก็คือ “เพนนี” มันหลงดีใจเก้อว่ามีคนรับมันไปอุปการะแล้ว ทำไมมันถึงถูกส่งกลับมาอยู่กรงเดิมอีกแล้วล่ะ
ลิอาทำงานกับสัตว์จรจัดมานาน เธอเข้าใจความรู้สึกของเพนนีได้ทันที สิ่งที่เธอทำได้ขณะนั้นก็คือปลอบประโลมเพนนี ด้วยหวังว่าอย่างน้อยมันจะเข้าใจ
“ฉันจุ๊บเค้าไปทีนึง แล้วก็กระซิบบอกว่าไม่ต้องห่วงนะ เธอเชือใจฉันได้ ยังไงฉันก็จะกลับมารับเธอนะ ฉันสัญญาฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง”
เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าของพีตี้มารับตัวมันกลับไป คงเหลือแต่เพนนีนอนรอลิอาอยู่ในกรง เมื่อลิอาไปถึงในเช้าวันรุ่งขึ้น จากเดิมที่เพนนีตื่นกลัวลิอา กลับกลายเป็นหมาคนละตัว คราวนี้มันแสดงออกถึงอาการดีใจอย่างสุด ๆ ลิอาเล่าเหตุการณ์ตอนนั้นว่า
“อย่างกับหมาคนละตัวกับเมื่อวานนี้เลย เพนนีอยากจะเข้ามากอดฉันมาก มันกระดิกหางอย่างแรง ฉันก็เลยบอกเพนนี ใช่แล้ว เพนนีฉันเองกลับมารับแล้ว จำฉันได้ใช่มั้ย”
พอลิอาพาเพนนีขึ้นรถเท่านั้นล่ะ เพนนีรู้ทันทีว่าจะได้ไปจากสถานสงเคราะห์แล้ว จะมีเจ้าของแล้ว เพนนีกระโดดขึ้นไปอยู่บนตัวของลิอา เอาขาหน้า 2 ขาพาดทำท่าเหมือนจะกอดลิอา
เพนนี กอดลิอา เหมือนจะบอกว่า “อย่าทิ้งเค้าอีกนะ”
“เพนนีเอาขาเล็ก ๆ มาโอบฉันไว้ เหมือนอยากจะกอดฉัน ไม่ยอมให้ฉันไปไหนแล้ว เค้าเหมือนรู้ตัวว่าเค้าอยู่ในที่ที่ปลอดภัยแล้ว”
“ท่าทางการแสดงออกอันบริสุทธิ์ใจของเพนนี ทำเอาฉันน้ำตาไหลพราก เค้าสื่อให้ฉันรู้สึกได้ว่าเค้าเชื่อใจฉันอย่างที่สุดแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่เติมเต็มเข้ามาในหัวใจ”
ลิอาสงสารเพนนี ก็เลยต้องยอมให้เพนนีอยู่บนตัวไปตลอดทางที่เธอขับรถ
“สรุปว่าเที่ยวกลับฉันต้องขับรถด้วยมือข้างเดียว เพราะเพนนีคอยร้องประจบ หงิง หงิง ตลอดเวลา ฉันก็ต้องคอยลูบหัวลูบตัวปลอบเค้าไปตลอดทาง”
พอมาถึงศูนย์ The Pixel Fund ที่สปาร์ตา เพนนีก็ถูกส่งไปหาสัตวแพทย์เพื่อรักษาตาที่บาดเจ็บ หมอยังพบอีกว่าเพนนีมีพยาธิหัวใจด้วย แต่ก็ไม่มีอะไรน่ากังวล ตอนนี้เพนนีสุขภาพดีขึ้น แข็งแรงขึ้น เธอพร้อมอย่างมากที่จะรอให้มีคนใจดีมารับไปอุปการะ ระหว่างที่อยู่ใน The Pixel Fund เพนนีก็มีอิสระเต็มที่ ที่จะวิ่งไปไหนมาไหนได้อย่างสบายใจ
สภาพล่าสุดของ “เพนนี” แข็งแรง ดูอารมณ์ดี
“ถึงแม้เราตั้งใจจะไปรับพีตี้ แต่ไม่ได้ตัวเขามา แต่เราก็ได้เพนนีมาแทน เราได้ช่วยเจ้าหมาน้อยตัวนี้ที่สมควรพร้อมที่จะได้มีครอบครัวใหม่ ชีวิตใหม่”
ลิอา โดมิงโก เล่าความรู้สึกที่เธอมีต่อเพนนี
“ในงานช่วยเหลือชีวิตสัตว์นี้ ฉันเชื่อเสมอว่าทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้น ก็เพราะมันมีเหตุผลของมัน”
เดบอราห์ เคิร์กแลน กล่าวปิดท้าย
แม้วันนี้ไม่มีข่าวอัปเดตของเพนนี ผู้เขียนเชื่อมั่นว่าหลังจากข่าวนี้ออกไป ต้องมีคนใจดีมารับเพนนีไปดูแลแล้วอย่างแน่นอน ขอให้เพนนีมีความสุขกับบ้านใหม่ ครอบครัวใหม่นะ