ย้อนกลับไปในปี 2018 นับเป็นปรากฏการณ์สำคัญอีกครั้งเมื่อเวทีออสการ์ได้ทำการต้อนรับตำนานแห่งแวดวงบาสเก็ตบอล NBA นาม โคบี ไบรอันต์ เจ้าของฉายา Black Mamba อดีตดาวดังแห่งทีม L.A. Lakers ซึ่งเป็นที่น่าประหลาดใจไม่น้อยสำหรับคนทั่วไปที่ได้เห็นวงการหนังและวงการกีฬามาบรรจบกันบนเวทีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเวทีหนึ่งของโลก
ปีนั้นไบรอันต์ได้ขึ้นเข้าชิงรางวัลรางวัลแอนิเมชันขนาดสั้นยอดเยี่ยมจากหนังเรื่อง Dear Basketball หนังสั้นในปี 2017 ฝีมือการกำกับของ เกล็น คีน แอนิเมเตอร์ชั้นครูผู้ฝากผลงานศิลป์คลาสสิกไว้ทั้ง Aladdin, Beauty and the Beast และ The Little Mermaid เป็นอาทิ ทั้งยังเป็นผลงานแอนิเมชันที่ได้นักแต่งเพลงมือรางวัลระดับ จอห์น วิลเลียมส์ มาทำดนตรีประกอบให้ ซึ่งยอดฝีมือทั้งหลายต่างมาร่วมงานกันเพื่อทำแอนิเมชันเล็ก ๆ จากเนื้อหาในจดหมายรักที่ โคบี ไบรอันต์ เขียนถึงกีฬาบาสเก็ตบอลที่เป็นดั่งชีวิตของเขานับแต่ 6 ขวบนี้ ก็เป็นเครื่องยืนยันถึงความเป็นตำนานและความเป็นที่รักของอเมริกันชน สำหรับตัวไบรอันต์อย่างดีเยี่ยมแล้ว
แอนิเมชันเรื่องนี้ได้สร้างปรากฏการณ์ใหม่โดยเป็น ออสการ์ตัวแรกที่มอบให้แก่นักกีฬามืออาชีพ (โคบี ไบรอันต์) ทั้งยังเป็นออสการ์ตัวแรกของ เกล็น คีน และเป็นออสการ์ตัวแรกที่มอบให้คนผิวสีในสาขารางวัลนี้ด้วย
Dear Basketball เป็นจดหมายรักที่ไบรอันต์เขียนลงใน The Players’ Tribune ซึ่งเป็นสื่อออนไลน์สำหรับนักกีฬามืออาชีพได้สื่อสารไปยังแฟน ๆ หลังจากเขาได้ประกาศเกษียณจากวงการบาสเก็ตบอลในวันที่ 29 พฤศจิกายน 2015 จากอาการบาดเจ็บที่สะสมมา (สามารถอ่านบทความฉบับเต็มได้ที่นี่ Dear Basketball) ปิดฉากอาชีพสุดรักนับตั้งแต่ถูกดราฟต์ตัวมาตั้งแต่ปี 1996 และสร้างสถิติมากมายแก่วงการบาสเก็ตบอลโลก ในวันที่ไบรอันต์เขียนจดหมายนี้แฟนหลายคนอาจเสียน้ำตาในความซาบซึ้งที่มีความทรงจำร่วมกับไบรอันต์มากมายในแต่ละแมตช์
The good and the bad.
We have given each other
All that we have.
เราทั้งคู่ต่างดื่มด่ำทุกวินาทีที่ได้ใช้ร่วมกัน
ช่วงที่ดีและช่วงที่ร้าย
เราต่างแบ่งปันกันและกัน
ด้วยทั้งหมดที่เรามี
โคบี ไบรอันต์
ทว่าในวันนี้ (26 มกราคม) เมื่อโคบี ไบรอันต์ ในวัย 41 ปีประสบอุบัติเหตุเฮลิคอปเตอร์ตกและเสียชีวิตพร้อม จิอานน่า มาเรีย ไบรอันต์ ลูกสาวคนรองวัย 13 ปีของเขา การได้กลับมาชมแอนิเมชันสั้นเรื่องนี้ กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างไปสำหรับแฟน ๆ เพราะการจากลาระหว่างไบรอันต์กับบาสเก็ตบอล (รวมถึงแฟน ๆ) ครั้งนี้คือตลอดกาล ไม่ใช่เพียงการพักจากอาชีพแสนรักของเขาเท่านั้นแล้ว
My mind can handle the grind
But my body knows it’s time to say goodbye.
หัวใจของฉันอาจยังรับความเจ็บปวดได้อีก
จิตใจของฉันเองก็ยังทนกับการถูกอัดเป็นเสี่ยงไหว
แต่ร่างกายของฉันนี่สิ มันรู้ว่าถึงเวลาแห่งการบอกลาเสียแล้วโคบี ไบรอันต์
ภาพสุดท้ายของหนังอาจเป็นฉากที่ไบรอันต์เดินสัมผัสมือแฟน ๆ เดินออกทางอุโมงค์ข้างสนามสู่แสงสว่างโดยบอกรักบาสเก็ตบอล (และแฟน ๆ) เพื่ออำลา ทว่าในห้วงเวลานี้มีคำพูดหนึ่งของ Dear Basketball ที่เราควรจดจำไว้ในหัวใจมากกว่าการนับถอยหลังเพื่อจากลา
Deeply in love with you
I never saw the end of the tunnel.
I only saw myself
Running out of one.
เช่นเดียวกับเด็กชายวัย 6 ขวบในตอนนั้น
ผู้รักเธอลึกสุดหัวใจ
ฉันไม่เคยเห็นว่าปลายอุโมงค์นั้นสิ้นสุดที่ใด
ฉันเห็นเพียงแต่ภาพของตัวเอง
กำลังวิ่งออกมา (เพื่อพบแฟน ๆ และการแข่งขัน) เท่านั้นเองโคบี ไบรอันต์
รักคุณเสมอนะ โคบี
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส