การ์ตูนในตำนานอย่าง DRAGONBALL ที่แม้แต่เด็กเกิดใหม่ในยุคนี้ยังต้องรู้จัก ประสบความสำเร็จจนถูกนำมาสร้างเกมหลายต่อหลายภาค มีฟิกเกอร์ราคาแตะแสนก็หลายต่อหลายตัว ทิ้งช่วงภาค Z มาหลายปีพอมีข่าวภาคต่อโดยใช้ชื่อว่า “DRAGONBALL SUPER”  ก็เล่นเอาแฟนคลับเดนตายอย่างเรากรี๊ดจนแทบคลั่ง แต่พอตัวการ์ตูนออกมามันกลับทำให้หลายคนผิดหวัง ผมไม่ได้บอกว่าภาคนี้ห่วยนะ มันก็สนุกดี แต่แค่ไม่ชอบเท่าภาคเก่า ๆ เท่านั้นเอง คือเนื้อเรื่องช่วงแรก ๆ มันก็ดีนะแต่ยิ่งสร้างยิ่งดรอป หลายคนเบื่อจนเลิกตามไปแล้วก็เยอะ ผมซึ่งเป็น 1ในแฟนคลับการ์ตูนเรื่องนี้มาตั้งแต่เด็กจึงมาลองนั่งวิเคราะห์ดูว่าเหตุผลนั้นเกิดจากอะไร แล้วก็คิดออกมาได้ 6 ข้อดังนี้เลยครับผม

1.เปลี่ยนคนวาด

ถ้าคุณกำลังคิดว่าภาคนี้ อ.โทริยามะ เป็นคนวาดนั้นคุณกำลังเข้าใจผิดอยู่นะครับ  เพราะอาจารย์แกเป็นแค่ผู้แต่งเท่านั้น หรือวางโครงเรื่องให้แค่นั้นเอง โดยคนวาดจริง ๆ นั้นคือ อ.โทโยทาโร่ ครับ และนั่นเองก็อาจจะทำให้การ์ตูนเรื่องนี้มีมุมภาพหรือลายเส้นที่ขาดเสน่ห์เก่า ๆ ไป เพราะต่อให้วาดเหมือนยังไง ก็ไม่มีทางเหมือนเป๊ะ ๆ ได้!! ในหลายตอนจะทำให้รู้สึกว่าการต่อสู้แต่ละฉากมันไม่น่าจดจำและไม่ถึงใจเท่าภาคเก่า ๆ

2.คาแร็กเตอร์ตัวร้ายไม่น่าจดจำ

เรื่องนี้ถ้าเทียบกับวายร้ายของภาค Z อย่าง ฟรีเซอร์ เซล หรือ จอมมารบู การดีไซน์ตัวละครนั้นต่างกันลิบโลกเลยครับ ยกตัวอย่าง จิเร็น ชายผู้แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลที่ 11 กับดีไซน์ที่เปิดตัวมาก็โดนชาวเน็ตล้อว่านี่มันเต่าติดกล้ามชัด ๆ ไหนจะตัวร้ายล่าสุดอย่าง โมโระ อีก อันนั้นก็แพะติดกล้าม คือมันไม่น่าจดจำเลย เห็นครั้งแรกคือมันแบบอะไรวะเนี่ย เอาจริงป่ะตัวประกอบบางตัวยังจะดูดีกว่าอีก แค่นั้นยังไม่พอ จิเร็นว่าหนักแล้วคราวนี้พวกลูกน้องของ โมโระ วายร้ายคนล่าสุด คือ ความน่าจดจำติดลบมาก จะบอกว่าเพราะเป็นลูกน้องก็เลยไม่จำเป็นต้องดีไซน์อะไรมากก็ยังไง ๆ อยู่ จำ ซาบอน กับ โดโรเรีย ได้มั้ยครับ ลูกน้องของฟรีเซอร์ อันนั้นบทก็ไม่ได้เยอะมาก แต่ดีไซน์คือเห็นครั้งแรกก็จำได้เลย แต่ลูกน้องของ โมโระ คือว่าตัวจำยากแล้วชื่อจำยากกว่า ประมาณว่าอยู่ ๆ มีบทพูดถึงไอตัวนี้แต่ผมก็นึกตั้งนานว่ามันคือใครฟะ? (ฮา)

1ในลูกน้องของโมโระ 

โดโดเรีย ซาบอน อดีตลูกน้องฟรีเซอร์

3.ความไร้เหตุและผลในหลาย ๆ อย่าง

ขึ้นชื่อว่าการ์ตูนแอ็กชันคงมีหลายคนคิดว่าช่าง ๆ มันเถอะความสมเหตุสมผลอ่ะ ดูเอามันอย่างเดียวก็พอ แต่สำหรับผมคิดว่าถ้ามันมีเหตุผลที่ดีด้วยการต่อสู้มันก็จะทวีคูณความมันขึ้นไปอีกนะครับ อย่างแรกที่ติดใจคือ ฟรีเซอร์ เก่งเร็วไปไหม? อย่างที่รู้กันว่าเค้าได้พ่ายแพ้ให้กับ โกคู ในร่างซูเปอร์ไซย่า1 แล้วก็แพ้ทรังค์ขาดลอยไป จนมาคืนชีพอีกครั้งในภาคนี้ โดยพลังก็ยังคงเท่ากับตอนที่ตายไปตอนนั้น ซึ่งปัจจุบัน โกคู พี่แกคือไปร่างผมฟ้าแล้ว เทพกว่าตอนนั้นไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า แต่ฟรีเซอร์ไปฝึก 3 เดือนเก่งแทบจะเท่ากับโกคูผมฟ้าเลยอ่ะ มันจะเร็วไปไหมแค่ฝึก 3 เดือน? ความรู้สึกผมคือเหมือนอาจารย์แกอยากดึงตัวละครนี้กลับมา แล้วก็หาเหตุผลที่โคตรจะบางเบาทำให้มันเก่งทันโกคูให้ได้แค่นั้นเอง ลองคิดเล่น ๆ ว่าถ้ามันฝึกตั้งแต่ก่อนสู้กับโกคูครั้งแรกนี่ คงไม่มีใครสู้มันได้แล้วแหละ

ซามัส เองก็เหมือนกัน ที่อยู่ดี ๆ จะตายก็ไม่ตายแถมยังแยกร่างเป็นนารูโตะได้อีก การ์ตูนก็ไม่ได้เล่าว่าทำไมมันถึงแยกร่างได้ ทั้ง ๆ ที่โปโตร่าก็ใส่ได้แค่ชั่วโมงเดียวถ้าไม่ใช่ไคโอชิน ถ้าให้ผมเดาก็คงจะอ้างว่าเป็นพลังของเทพนู่นนี่นั่นอีกนั่นแหละ ไม่ก็อยากไล่ต้อนโกคูให้เข้าตาจนแล้วโชว์สกิล เซ็นโอ ให้คนดูเห็นแค่นั้นแหละ แต่ศึก โกคูแบล็ค สำหรับผมคือชอบที่สุดในภาคSuper นี้เลยถ้าไม่ติดตรงร่างแยกพวกนี้นะ

4.เนื้อเรื่องช่างมัน จะสู้อย่างเดียว

ขึ้นชื่อว่าดราก้อนบอล ก็ต้องต่อสู้สิถูกแล้ว แต่พอมันสู้เยอะเกินผมก็เริ่มเอียน ๆ ยังไงก็ไม่รู้ สำหรับภาค Super นี้หลังจบศึก โกคูแบล็ก ผมก็เริ่มไม่ค่อยอินกับเนื้อเรื่องและเหตุผลที่ตัวละครต้องมาสู้กันสักเท่าไหร่ อารมณ์แบบหาเหตุผลอะไรมาก็ได้อ่ะ จะได้รีบ ๆ มาสู้กันสักที อย่างเช่น เซ็นโอ จะลบจักรวาลทิ้งนะ ถ้าใครแพ้โดนลบนะ ไม่ก็ชั้นอยากได้โลกมนุษย์เพราะจะกินของอร่อย ๆ จัดทีมมาสู้กันใครชนะจะได้โลกมนุษย์ไป แล้ว โกคู ก็จะดี๊ด๊าดีใจ เย้ ๆ ได้สู้กับคนเก่งแล้ว แต่พอลองย้อนกลับไปภาค Z เหตุผลที่ต้องต่อสู้มันชัดกว่านี้เยอะเลยครับ อย่างเช่น พิคโกโร่ตาย ไม่มีดราก้อนบอลบนโลกเลยต้องไปดาว นาเม็ก เพื่อไปขอพรให้คืนชีพเพื่อนที่ถูกเบจิต้าฆ่าไป แต่ก็ต้องปะทะกับ ฟรีเซอร์ ที่กำลังหาดราก้อนบอลเหมือนกัน โกคูเลยต้องฝึกหนักด้วยวิธีของตัวเองแล้วเราคนอ่านก็จะลุ้นกันว่าฝึกมาขนาดนั้นจะแข็งแกร่งพอที่จะสู้ได้รึเปล่านะ แต่ภาคนี้ขอบอกเลยว่าความรู้สึกแบบนั้นเริ่มจางหายไปหมดแล้วครับ

5.พลังมันเวอร์เกินกว่าที่จะเป็นการต่อสู้ไปแล้ว

จากภาค Z มันคือเรื่องราวของชาวไซย่าที่ชื่นชอบการต่อสู้ ฝึกฝนตัวเองแทบตายเพื่อรับมือกับศัตรูที่เก่งกาจ แต่พอมาภาคนี้เรื่องราวของดราก้อนบอลได้พาเราออกจากจุดนั้นอย่างสิ้นเชิง เมื่อเค้าได้ก้าวขาเข้าไปอยู่ในโลกของเหล่าเทพ ซึ่งสเกลพลังของเรื่องนี้ได้ยกระดับจนผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่การ์ตูนต่อสู้ปล่อยพลังกันอย่างเดียวอีกต่อไป

ตั้งแต่จบศึกประชันพลังจนมีตัวร้ายใหม่โผล่มาชื่อว่า โมโระ ไอ้ตัวละครนี้แหละที่ทำให้ผมรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่ดราก้อนบอลแล้ว มันคือจอมเวทย์ที่มีพลังโคตรโกง สามารถควบคุมดิน น้ำ ลม ไฟ แล้วก็ดูดพลังชีวิตคนทั้งดาวมาเป็นพลังงานให้ตัวเอง แถมยังลบล้างพลังของคู่ต่อสู้ได้อีกด้วย แล้วทิศทางของดราก้อนบอลก็เริ่มออกทะเลไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมีสายตรวจกาแล็กซี่เข้ามาเกี่ยวอีก อะไรก็ไม่รู้ เนื้อเรื่องก็ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่อะไรเลยก็ตามสูตร โมโระ จะมาชิงพลังในโลกเลยส่งลูกน้องมา พวกโกฮังเลยต้องมาจัดการ พอเริ่มสู้ไม่ได้ โกคู กับ เบจิต้า ก็โผล่มาช่วยหลังจากซุ่มฝึกอะไรมาสักอย่าง คือที่แปลกใหม่ก็พลังของโมโระที่มันเวอร์เกินไปแต่เนื้อเรื่องกลับจำเจ แค่เปลี่ยนวิธีฝึกของพวก โกคู

6.ไม่รู้เป้าหมายสูงสุดของเรื่องราวในเรื่องนี้

อย่างข้อ 5 ที่ผมบอกว่าสเกลพลังในเรื่องมันเริ่มเวอร์เกินไป นั่นก็อาจจะเป็นเพราะว่าเนื้อเรื่อง Dragonball super มันไม่รู้จุดจบสักที ตัวละครไม่มีเป้าหมายให้ไปถึง นอกจากแค่ว่าชั้นจะเก่งขึ้น ๆ เพื่อที่จะต่อสู้กับศัตรูในอนาคต เรื่องมันก็จะลูปอยู่ประมาณนี้ ฝึก ศัตรูใหม่มา ต่อสู้ ชนะ ฝึกต่อ แล้วศัตรูใหม่ก็มาอีกไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะตัดจบนั่นแหละครับ ซึ่งไทม์ไลน์ของภาค Super นั้นต่อจากศึกจอมมารบูในภาค Z ถ้าให้เดาตอนจบก็คงจบเหมือนภาค Z ตอนที่ต่อสู้กับ อูบุ ในศึกชิงเจ้ายุทธภพนั่นแหละ

สรุปแล้วภาค SUPER ห่วยงั้นเหรอ?

จริง ๆ แล้วถ้ามองโดยรวมมันเป็นการ์ตูนที่ดี สนุก แล้วทำให้เหล่าแฟน ๆ ที่คิดถึงการ์ตูนในตำนานเรื่องนี้ได้ฟินแตกแน่นอน โดยเฉพาะช่วงแรกที่สู้กับ ท่านบิลล์ จนกระทั่งไปถึงศึก โกคูแบล็ค ผมมองว่าทำออกมาได้ดีมากกกกก!! คือผมไม่ได้บอกว่าภาคนี้มันห่วย แต่ผมมาลองวิเคราะห์เหตุผลว่าทำไมมันถึงได้ดีและปังไม่เท่าภาคก่อน ๆ เท่านั้น แต่สุดท้ายใครจะชอบภาคไหนมากกว่ามันก็แล้วแต่รสนิยมของคน ๆ นั้นครับ สำหรับใครที่ยังไม่ได้ดูก็ขอบอกว่าถ้าคุณเป็นแฟนการ์ตูนเรื่องนี้จริง ดูยังไงก็ชอบครับผม เพราะมีหลายรายละเอียดเล็ก ๆ ที่การ์ตูนหยิบจากภาคเก่ามาเล่นให้เราหายคิดถึงเพียบ

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส