เคยสงสัยกันไหมว่าเวลาที่เราหักข้อนิ้วมือ เสียงที่ดังขึ้นคือเสียงของอะไร เกิดขึ้นมาได้อย่างไร และอันตรายหรือไม่ มาคลายข้อสงสัยกัน
ในปี 1971 ทีมนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยลีดส์ (University of Leeds) ได้ตั้งสมมติฐานว่าการก่อตัวของฟองอากาศในของเหลวของข้อต่อ ทำให้เกิดเสียงแตกที่รู้จักกันทั่วไป อย่างไรก็ตาม การวิจัยเพิ่มเติมในสิบปีต่อมาได้หักล้างทฤษฎีนี้ เนื่องจากพบว่าฟองอากาศยังคงอยู่ในของเหลวหลังจากที่หักข้อนิ้ว
วินิธ จันทราน สุชา (Vineeth Chandran Suja) และ อับดุล บารากัต (Abdul Barakat) นักวิจัยด้านวิศวกรรมเคมี ได้พัฒนาแนวคิดจากเดิม และตัดสินใจสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ โดยพยายามหาคำตอบว่าเสียงแตกมาจากไหน พวกเขาสรุปได้ว่าเมื่อข้อนิ้วแตก ฟองอากาศเล็กๆ จะยุบตัว เนื่องจากความแปรผันของความดันในของเหลว แต่แบบจำลองของพวกมันบ่งบอกว่าฟองสบู่ต้องยุบเพียงบางส่วนเท่านั้น จึงจะทำให้เกิดเสียงดังได้ ดังนั้น ฟองสบู่ขนาดเล็กที่อยู่กับของเหลวหลังจากเกิดการหักข้อนิ้วจะไม่มีผลในระยะยาว
จึงสรุปได้ว่า เวลาหักนิ้ว เสียงดัง ‘เป๊าะ’ ที่เราได้ยินไม่ใช่เสียงของกระดูกแต่เป็นเสียงฟองอากาศที่อยู่ในช่องข้อระหว่างกระดูกแตกออก ซึ่งเมื่อเราหักนิ้วไปแล้วจะต้องใช้เวลาประมาณ 20 นาที กว่าจะสามารถหักนิ้วได้อีกครั้ง และการหักนิ้วช่วยลดอัตราการป่วยเป็นโรคข้อต่ออักเสบได้ แต่ถึงแม้ว่าการหักข้อนิ้วจะไม่ได้มีผลต่อการเสื่อมของข้อ ก็ไม่ได้เป็นพฤติกรรมที่ควรทำบ่อย ควรทำในปริมาณที่พอเหมาะ เพราะจะนำไปสู่สมรรถภาพและแรงบีบของมือที่ลดลง เนื่องจากเอ็นกล้ามเนื้อรอบข้อไม่แข็งแรง ทำให้เกิดการบาดเจ็บของเอ็นกล้ามเนื้อจากการพยายามหักข้อนิ้วด้วย
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส