หน้าหนังที่สื่อชัดเจนว่ามุ่งขายกลุ่มทาสแมว ด้วยภาพเจ้าเหมียวสามสี กับคุณปู่ที่ตามหามัน มาในอารมณ์หนังที่มีบรรยากาศเบา ๆ เจืออารมณ์ขัน ดัดแปลงมาจากนิยายชื่อโคตรยาว Maigo no Mi chan – Chiki Neko to Shotengai Saisei no Monogatari ของ จิอากิ คิซึกิ ตีพิมพ์ไว้ตั้งแต่ปี 2009
หนังเล่าบรรยากาศในเมืองชนบทของญี่ปุ่น ผ่านชีวิตของคุณปู่ที่ชาวบ้านเรียกว่าครูใหญ่ ด้วยความอาลัยกับคู่ทุกข์คู่ยากหลังจากภรรยาเสียไป ครูใหญ่จึงค่อนข้างเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านเพียงคนเดียว ไม่ค่อยเข้าสังคมกับเพื่อนวัยเดียวกัน ใช้ชีวิตวัน ๆ ไปกับการหัดแปลวรรณกรรมรัสเซีย และมีเพียงลูกศิษย์หนุ่มที่แวะมาแสกนภาพเก่า ๆ ของครูใหญ่เก็บไว้ ส่วนเจ้า มี่ เป็นแมวสาววัย 4 ขวบ ที่มีความผูกพันกับคุณย่าที่เสียไป เพราะเธอให้อาหารมันเป็นประจำ ทุกวันมี่ก็ยังแวะมานอนเล่นที่บ้าน แต่ครูใหญ่ก็ไล่ตะเพิดมี่ทุกครั้ง เหตุเพราะมี่ทำให้ครูใหญ่หวนคิดถึงภรรยา ครึ่งแรกของหนัง มี่ จะพาเราไปรู้จักกับตัวละครหลัก ๆ หลายบ้าน ที่ล้วนเป็นทาสแมว ต้อนรับขับสู้ มี่ อย่างดี มีอาหารไว้คอย มี่จะมีชื่อเรียกประจำในทุกบ้านทั้ง “โซระ” “ทามาโกะ” และ จิฮิโร่” จนวันหนึ่งที่มี่พยายามเข้าบ้านครูใหญ่ แต่ครูใหญ่ก็ดุไล่มี่เสียงดัง จากวันนั้นมี่ก็หายสาบสูญไปจากหมู่บ้าน สร้างความกังวลให้กับบรรดาทาสแมวทุกบ้าน ต้องออกมาตามหามี่
หนังถ่ายทอดบรรยากาศหมู่บ้านชนบทออกมาได้น่าอยู่มาก เป็นสังคมที่อบอุ่นร่มรื่น ผู้คนรู้จักกันไปหมด มีทางเดินเล็ก ๆ ลำธารใหญ่ไหลผ่านกลางหมู่บ้าน ดอกไม้บานริมข้างทาง หนังเดินเรื่องไปด้วยบรรยากาศน่ารัก เจืออารมณ์ขันในบทสนทนา และ ท่าทางประหลาด ๆ ของครูใหญ่ ที่พอหัวเราะได้เบา ๆ แต่เอาเข้าจริง ๆ ทาสแมวที่ตั้งใจมาดูความน่ารักของมี่ อาจจะผิดหวัง เพราะ มี่ ออกมาแค่ครึ่งแรกแค่นั้น แล้วภาพของหนังก็ไม่ได้จงใจขายความน่ารักของแมวเท่าใดนัก ก็ตามเนื้อเรื่องแหละครับ มี่เป็นแมวจรตัวก็เลยมอม ๆ หน่อย ประเด็นของหนังมุ่งเน้นไปที่บรรดาทาสแมวทั้งหลายเสียมากกว่า เราจึงได้เห็นคนเสียมากกว่าแมว พอเข้าครึ่งหลัง โทนเรื่องก็ออกลึกลับนิด ๆ ชวนให้ติดตาม เมื่อหนังแทรกเรื่องข่าวแมว 4 ตัวโดนจับใส่กล่องถ่วงน้ำตาย แล้วก็มีแมวจรโดนคัตเตอร์กรีดบาดเจ็บที่โผล่มาพร้อมกับเด็กผู้ชายลึกลับที่ไม่มีใครรู้จัก ยิ่งสร้างความฉงนและชวนให้เป็นห่วงกับชะตากรรมของมี่ ว่าจะรอด ปลอดภัยหรือไม่
ประเด็นหนังดูจะมุ่งเน้นไปที่การหาความสุขให้กับชีวิต โดยผ่านตัวแมวเหมียวมาเป็นสื่อที่ทำให้ฉุกคิด เมื่อครูใหญ่ออกมาตามหาเจ้ามี่ ได้ออกมาพบปะผู้คน เปลี่ยนกิจวัตรจากที่นอนอมทุกข์มองรูปภรรยา ได้มารู้จักเพื่อนบ้าน ช่วยกันตามหาเจ้ามี่ ก็ทำให้ลืมเรื่องภรรยาไปได้ แล้วรู้สึกว่าตัวเองได้ทำประโยชน์ชดเชยความผิดที่คิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุให้มี่เตลิดไป หนังสอดแทรกเรื่องด้านดีของแมวไว้ตรงนั้นตรงนี้แล้วแต่จะมองเห็นหรือจะจำได้มั้ย อย่างเรื่อง ย่าที่หลง ๆ ลืม แต่ก็มีความสุขเมื่อได้อุ้มแมว ทำให้หลานต้องหาแมวให้ย่าเลี้ยง ในขณะที่ตัวเองก็เป็นภูมิแพ้ขนแมว เด็กผู้หญิงที่ตัดสินใจไม่ฆ่าตัวตายเพียงเพราะเจ้ามี่มาคลอเคลียที่ขาเหมือนให้สัญญาณว่าต้องสู้ชีวิตต่อไป ดังที่ย่าเคยพูดกับครูใหญ่ไว้ “คนที่ไม่ได้เลี้ยงแมวน่ะ ทำให้เขาขาดความสนุกในชีวิตไปอย่างนึงนะ”
เป็นหนังเล็ก ๆ อารมณ์ฟีลกู๊ด ดูแล้วสบายใจ มองโลกสดใสได้มากขึ้นครับ