หนังที่มีเรื่องราวดัดแปลงมาจากประวัติ จอย แมงกาโน (Joy Mangano) เจ้าแม่รายการขายสินค้าทางโทรทัศน์จากต้นยุค 90s ผลงานของเดวิด โอ.รัสเซล ที่ร่วมงานกับ เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ และ แบรดลีย์ คูเปอร์ เป็นครั้งที่ 3 แล้ว ต่อจาก Silver Lining Playbook (2012) และ American Hustle (2013) และทั้ง 3 เรื่อง เดวิด โอ.รัสเซล ก็ทำให้ เจน ลอว์ ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์ ซึ่งเธอก็คว้ามาได้สำเร็จจาก Silver Lining Playbook (2012) แต่ปีนี้ดูทิศทางโผจะค่อนไปทาง บรี ลาร์สัน จาก Room นะ
เดวิด รับหน้าที่เขียนบทเองด้วย กลายเป็นว่า Joy นั้นอิงชีวประวัติ จอย แมงกาโน จากหนังสือของ แอนนี่ มูโมโล โดยที่เดวิด เพิ่มตัวละคร และเสริมเติมแต่งบุคลิกตัวละครไปจากเรื่องราวเดิมอย่างมาก นั่นเป็นเหตุผลให้ตัวละครในเรื่องจึงมีเพียงชื่อต้น ไม่อ้างอิงนามสกุลตามตัวบุคคลจริง ซึ่งเดวิด ก็สามารถเล่าเรื่องราวความโกลาหลของครอบครัวแมงกาโน ออกมาได้อย่างบันเทิงเจืออารมณ์ขันทั้งที่ถ้าพิจารณาตามความเป็นจริงนี่เป็นชีวิตที่บัดซบมาก
จอย เป็นพนักงานประจำเคาน์เตอร์สายการบิน เธอมีลูก 2 หย่ากับสามีแต่สามีก็ไม่ย้ายออก เธออยู่บ้านกับยายและแม่ แม่นอนอยู่บ้านติดละครน้ำเน่า ส่วนพ่อกับแม่หย่ากัน หนำซ้ำแม่เลี้ยงเลิกกะพ่อ ก็จูงพ่อกลับมาคืนที่บ้านอีก หนังเล่าว่าเธอมีพรสวรรค์ในเรื่องการประดิษฐ์สิ่งของมาตั้งแต่ยังเด็ก แต่ก็ไม่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว ผลผลิตของเธอจึงไม่เคยได้รับการจดสิทธิบัตร ชั่วโมงแรกหนังให้เราได้รู้จักตัวตนของจอย และสมาชิกครอบครัวจำนวนมาก และความยากลำบากในการดำเนินชีวิต พอเข้าชั่วโมงที่ 2 จอยก็ได้ผลิตต้นแบบไม้มอพมหัศจรรย์ แบบที่หลาย ๆ บ้านใช้และก็วางอยู่ในทุกซูเปอร์มาร์เก็ตนั่นละครับ ได้ดูเธอต่อสู้ทุกวิถีทางเพื่อให้สินค้าเธอได้ตัวแทนจำหน่าย แล้วยังต้องต่อสู้กับโรงงานผู้ผลิตจอมเอารัดเอาเปรียบอีกด้วย เราได้สนุกไปกับการลุ้นเอาใจช่วยให้ จอย ประสบความสำเร็จเสียที หลังจากเห็นการกัดฟันสู้ชีวิตของเธอ ตลอดสองชั่วโมงได้เห็นจอย ลงต่ำสุด แล้วก็ได้โอกาสเงยหน้าขึ้นมา แล้วก็เจอปัญหาซัดกลับมาอีก ขึ้นลงสลับกันไปแบบนี้ พอถึงจุดที่เธอประสบความสำเร็จเข้าจริงจึงทำให้อดปลาบปลื้มตื้นตันไปกับจอยไม่ได้ หนังให้อารมณ์แบบละครไทยมาก มีเพื่อนนางเอก มีตัวอิจฉา ยาย,เพื่อนสาว และอดีตสามี เป็นฝ่ายดีคอยช่วยสนับสนุนจอย ส่วนพ่อ,พี่สาวต่างแม่ และแฟนพ่อ เป็นตัวร้ายที่ดูแล้วชวนให้อยากตบ แถมมีฉากสบประมาทเอานิ้วชี้หน้าด้วยนะ ละครชัด ๆ จุดที่ชอบอีกอย่างคือการที่หนังพาเราไปได้เห็นการทำงานเบื้องหลังทีวีชอปปิ้งแบบเจาะลึก ว่ากว่าที่สินค้าจะผ่านการคัดเลือกนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และยังขึ้นอยู่กับฝีมือและลีลาระดับเทพของพรีเซนเตอร์อีกด้วยที่สามารถพาสินค้าไปเจอยอดสั่งซื้อแบบถล่มทลายได้
Joy (Jennifer Lawrence) introduces home shopping executive Neil Walker (Bradley Cooper) to her father Rudy (Robert De Niro).
จอย เป็นบทบาทของ เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ ในแบบที่เราไม่เคยเห็นเธอในภาพลักษณ์เช่นนี้มาก่อน กับบทสาวชาวบ้านลูกสอง แต่ด้วยวัยของ เจน ยังห่างกับ จอย ตัวจริงอยู่มากนัก เหตุการณ์ในเรื่อง จอย จะอายุ 34 แต่เจน นั้นอายุเพียง 26 ปี ฝีมือการแสดงของเธอก็ยังทำให้กลมกลืนพอเชื่อไปได้ว่านี่คือคุณแม่ลูก 2 แต่ก็ยังไม่ใช่งานแสดงของ เจน ที่อยู่ในระดับเข้าตากรรมการในฐานะตัวเต็งออสการ์ปีนี้ หนังยังมีดาราสมทบอีกเพียบ รอบนี้ถึงแม้จะมีชื่อ แบรดลีย์ คูเปอร์ แต่แบรดลีย์ ก็มาในฐานะดาราสมทบ ไม่ได้เป็นคู่พระคู่นางอย่างเรื่องที่ผ่านมา ยังมี โรเบิร์ต เดอนีโร และเอ็ดการ์ รามิเรซ อีกด้วย
Joy เป็นหนังที่อยู่ในกลุ่มดูง่ายของผู้กำกับเดวิด โอ.รัสเซล ให้ได้ทั้งความบันเทิง ฟีลกู๊ดและสร้างแรงบันดาลใจได้อย่างดี หนังฉายที่อเมริกา มาตั้งแต่คริสต์มาสแล้ว ประสบความสำเร็จนะครับ ใกล้จะแตะ 100 ล้านเหรียญแล้ว เชียร์ครับ
คลิปสัมภาษณ์ จอย แมงกาโน ตัวจริง บ้านหรูมว้ากกก