ย้อนเวลากลับไปในช่วงยุคต้นยุค 90s ได้มีมังงะสุดยอดนักสืบขึ้นมาสองคน นั่นคือเด็กชายผู้เป็นหลานยอดนักสืบชื่อดังที่แสนลามกแต่ก็มีสาว ๆ มาชอบและก็โตเป็นผู้ใหญ่อย่าง คินดะอิจิ ฮาจิเมะ (Kindaichi Hajime) จาก ‘The Kindaichi Case Files’ กับเด็กชายที่แม้ตัวจะเป็นเด็กแต่สมองก็เป็นผู้ใหญ่ที่ยืด ๆ หด ๆ หลายต่อหลายครั้ง (หมายถึงเปลี่ยนร่างเป็นตอนโต) ที่ตอนนี้เนื้อเรื่องก็วนเวียนไม่ไปไหนอย่าง เอโดงาว่า โคนัน (Edogawa Conan) จาก ‘Detective Conan’ ที่เมื่อทั้งคู่โด่งดังตีคู่กันมา (ทางโคนันน่าจะดังกว่านิดหน่อย) จึงทำให้เกิดคำถามที่หลายคนสงสัยว่า “ระหว่างโคนันกับคินดะอิจิใครเก่งกว่ากัน” ที่เมื่อคุณกดคำถามนี้คุณก็จะเจอการคิดวิเคราะห์แยกแยะมากมายจากแฟน ๆ ทั้งสองเรื่องที่ต่างก็ออกความเห็นเกี่ยวกับสองสุดยอดนักสืบนี้มากมาย และเราเคยทำบทความ “เปรียบเทียบความเหมือนที่แตกต่างระหว่างคินดะอิจิกับโคนันที่คุณอาจไม่เคยรู้” ออกมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ยังไม่ยิงเข้าประเด็นที่หลายคนสงสัย มาคราวนี้เราเลยมาจับเข่าคุยคิดวิเคราะห์แยกแยะกันทีละข้อเลยดีกว่า ว่าระหว่างยอดนักสืบจิ๋วที่ไม่จิ๋วจริง ๆ กับยอดนักสืบที่ไม่ค่อยสืบทั้งคู่นั้นใครจะเก่งกว่ากัน มาหาคำตอบความจริงที่มีเพียงหนึ่งเดียวโดยเอาชื่อเสียงของคุณปู่เป็นเดิมพันกัน
ทั้งคู่สืบเชื้อสายมาจากคนเก่ง
เริ่มต้นเรื่องแรกที่เราต้องเอามาเปรียบเทียบกัน ก็คือเรื่องราวการสืบทอดเชื้อสายของสองสุดยอดนักสืบ ที่ทั้งคินดะอิจิและโคนันนั้นได้ความเก่งมาจากบุคคลสำคัญในชีวิตของทั้งคู่ โดยทางคินดะอิจินั้นจะได้รับความฉลาดและการคิดวิเคราะห์แยกแยะมาจากคุณปู่ที่สอนเขามาในสมัยเด็ก ส่วนทางโคนันนั้นก็ได้รับการสอนสิ่งต่าง ๆ มาจากคุณพ่อที่เป็นสุดยอดนักเขียนชื่อดัง
คินดะอิจิ ขอเอาชื่อเสียงของคุณปู่เป็นเดิมพัน Kindaichi Kosuke
ถ้าใครที่ชอบอ่านหรือดูอนิเมะ ‘The Kindaichi Case Files’ คงจะเคยได้ยินประโยคที่พี่คินดะอิจิชอบพูดเมื่อต้องเริ่มต้นไขคดี หรือต้องการท้าทายฝ่ายตรงข้ามที่เป็นคนร้าย คินดะอิจิก็จะพูดประโยคสุดเท่ว่า “ขอเซ็ตหย่อ สูดต่อ ซูดผ่อ สี่หม่อสองห่อ ใส่ไข่” ไม่ใช่และต้องเป็น “ขอเอาชื่อเสียงของคุณปู่เป็นเดิมพัน” ที่นั่นหมายถึงการสืบสวนครั้งนี้คินดะอิจิขอเอาชื่อเสียงของคุณปู่ที่เป็นนักสืบชื่อดังของญี่ปุ่นที่ชื่อ คินดะอิจิ โคสุเกะ (Kindaichi Kosuke) ที่ใคร ๆ ก็รู้จักมาเป็นเดิมพันว่าจะจับคนร้ายให้ได้ โดยตัวคินดะอิจิ โคสุเกะนั้นก็เป็นตัวตนที่ไม่มีอยู่จริงแต่เป็นนิยายขึ้นหิ้งของญี่ปุ่น ที่คนอ่านนิยายสืบสวนต้องรู้จัก (วิชานักสืบภาคบังคับ 101) ซึ่งในฉบับมังงะคินดะอิจิก็เคยพูดถึงคุณปู่ว่าสมัยเด็กคุณปู่ของเขาสอนสิ่งต่าง ๆ มากมายทั้งการคิดวิเคราะห์แนวทางเกี่ยวกับคดีและการแก้ปริศนาต่าง ๆ ที่เรียกว่าเป็นผู้สืบทอดทางสายเลือดของจริงเลยทีเดียว ซึ่งถ้าใครสนใจรู้เรื่องราวของคินดะอิจิ โคสุเกะก็มีทั้งภาพยนตร์ซีรีส์นิยายแบบแปลไทยให้อ่านมากมาย ที่บอกเลยว่ามันคือยานอนหลับชั้นดีสำหรับคนที่หลับยาก แต่ถ้าคุณชอบแนวสืบสวนที่ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปแต่แอบแฝงความโหดดิบบอกเลยว่าคุณมาถูกทางแล้ว
โคนัน คุณพ่อเคยสอนสมัยอยู่ฮาวาย
มาดูฝั่งโคนันกันบ้างที่ตัวของโคนันหรือ คุโด้ ชินอิจิ (Kudo Shinichi) นั้นก็สืบเชื้อสายมาจากคุณพ่อที่ชื่อ คุโด้ ยูซากุ (Kudo Yusaku) นักเขียนนิยายชื่อดังอย่าง ‘Night Baron’ จอมโจรปริศนาที่เป็นทั้งนักฆ่า และคนไขคดีฆาตกรรมปริศนาที่ตำรวจไม่สามารถไขได้ที่โด่งดังไปทั่วโลก (ในจักรวาลโคนัน) ซึ่งตอนนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของคุโด้ก็เดินทางไปเที่ยวทั่วโลก แต่ในอดีตสมัยที่คุโด้ยังไม่ร่างหดกลายเป็นเด็ก คุโดเคยได้รับการสั่งสอนสิ่งต่าง ๆ ให้กับเขาทั้งเทคนิคการคิดวิเคราะห์สืบสวนในการไขคดี รวมถึงความรู้รอบตัวต่าง ๆ ที่นักสืบควรมีไปจนถึงการขับยานพาหนะทุกอย่างที่คิดออก จนมีวลีที่ว่า “ขอเซ็ตหย่อ สูดต่อ ซูด” อ้าวเล่นซ้ำหรอขออภัย เอาใหม่ ๆ กับวลีที่คุโด้ชอบโม้ว่า “คุณพ่อเคยสอนสมัยอยู่ฮาวาย” จนมีคนสงสัยว่าพ่อนายสอนเยอะจังไม่แปลกที่ทำไมคุโด้ถึงเก่งแบบนี้
ความรอบรู้ในการสืบสวน
แน่นอนว่าสิ่งที่ขาดไปไม่ได้คือเรื่องราวความรู้รอบตัวซึ่งมันคือสิ่งที่นักสืบทุกคนต้องมี เพราะหลายสิ่งที่เกิดขึ้นในคดีนั้น ๆ มักไม่ใช่สิ่งปกติที่เราพบเห็นได้ทั่วไป ดังนั้นการรู้เยอะรู้มากเหมือนคุณป้าข้างบ้านที่ตามติดชีวิตเราและรู้จักเรามากกว่าที่ตัวเรารู้จักตัวเอง ซึ่งมันคือคุณสมบัติที่นักสืบพึงมี ที่ใครมีเยอะก็ยิ่งง่ายต่อการสืบสวนคดีฆาตกรรม ที่ต้องไขคดีและจับคนร้ายให้เร็วที่สุดก่อนที่หลักฐานหรือคนร้ายจะหายไป
โคนัน รู้ทุกเรื่องเป็นทุกอย่าง
เริ่มที่ฝั่งโคนันที่ถ้าใครเคยอ่านเคยดูอนิเมะมา จะรู้ดีว่าตัวของคุโด้หรือโคนันนั้นรู้ทุกอย่างทราบทุกเรื่อง ขนาดที่ว่าเป็นหนังสือความรู้รอบตัวเคลื่อนที่หรือเป็นร่างสถิตคุณป้าข้างบ้านได้เลย รวมถึงสิ่งที่หลายคนทั่วไปไม่น่าจะรู้แต่โคนันเราก็รู้ หรือบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นของจริงเคยอ่านเจอก็สามารถรู้ได้ทันทีว่ามันคืออะไร และบางทีก็รู้ไปถึงส่วนประกอบของสิ่งนั้น หรือสิ่งนี้มันทำแบบนั้นต่อตรงนี้วางตรงนั้น หรือมันเคยเป็นแบบนี้อย่างนั้นนั่นนี่นู่น จนแทบไม่ต้องลุ้นเลยว่าโคนันเราจะไขคดีได้อย่างไร เพราะถ้าไม่นับความลำบากที่ต้องเป็นเด็กเพื่อวิ่งตามหาหลักฐานจนถูกคุณลุง โมริ โคโกโร่ (Mori Kogoro) เขกหัวและไล่ออกมานอก ก็ไม่มีอะไรต้องลุ้น เพราะโคนันเราเก่งและรู้ทุกเรื่องขอแค่ให้ได้ตรวจสอบหลักฐานหาข้อมูลก็พอ
คินดะอิจิ นายรู้อะไรบ้างเนี้ย
มาฝั่งคินดะอิจิกันบ้างที่หมอนี่เรียกว่าขั้วตรงข้ามกับของโคนันเลย เพราะทางฝั่งคินดะอิจิเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย เรียกว่าความรู้รอบตัวไหวพริบหรือแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ พี่แกก็ไม่รู้ นั่นก็เพราะนิสัยขี้เบื่อขี้เกียจไม่ค่อยสนใจอยากรู้อยากเห็นอะไรของพี่แก ที่ถ้าเราคิดว่านั่นอาจจะเป็นการแสดงแกล้งทำของพี่คินดะอิจิ ก็ต้องบอกว่าไม่ใช่พี่แกขี้เกียจไม่อยากรู้ไม่สนใจจริง ๆ ซึ่งนั่นคือจุดเด่นของเรื่องนี้ ที่ถ้าคินดะอิจิเราเก่งสมบูรณ์แบบอย่างโคนัน การ์ตูนเรื่องนี้จะจืดไปทันที เพราะเราจะไม่ได้เห็นการค้นหาข้อมูลที่เริ่มจากการไม่รู้อะไรเลยและค่อย ๆ ค้นหาความจริงไปเรื่อย ๆ แบบปริศนาค่อย ๆ ถูกเปิดเผย แถมความรู้บางอย่างก็เพิ่งมารู้จากคนแถวนั้นหรือเพิ่งไปหาข้อมูลจึงรู้ ซึ่งถ้าเปรียบคินดะอิจิก็เหมือนเด็กหลังห้องที่แอบหลับไม่สนใจเรียนแต่พอสอบก็สอบตก (อ้าว) ส่วนโคนันก็คือเด็กหน้าห้องที่ขยันเรียนครูถามอะไรก็ยกมือตอบเป็นคนแรกส่งงานตรงเวลาสอบได้ที่ 1 ที่ถ้าเอามาเปรียบความฉลาดรอบรู้โคนันคงชนะขาดลอย
ระดับความเป็นตัวซวย
มีคนเคยกล่าวไว้ว่า “นักสืบที่เก่งนั้นมักจะถูกดูดเข้าไปสู่ปริศนาต่าง ๆ โดยที่ไม่ตั้งใจ” ซึ่งนั่นก็ถูกต้องทีเดียว เพราะถ้าทั้งสองตัวละครนี้ไม่ใช่ตัวซวยที่ต้องไปเจอคดีฆาตกรรมซ้ำซาก ก็คงจะไม่มีเรื่องราวการสืบสวนให้เราได้อ่านหรือดูกัน ซึ่งนั่นก็ขึ้นอยู่กับคนเขียนแล้วว่าจะใช้การดำเนินเรื่องแบบไหนที่จะพาสองยอดนักสืบไปเจอคดีฆาตกรรม ที่บอกเลยว่าทั้งสองเรื่องนี้มีการไปเจอคดีที่ต่างกันอย่างชัดเจน
โคนัน ไปไหนก็มีแต่คนตาย
เริ่มจากยอดนักสืบจิ๋วที่หดไม่ค่อยยืด (หมายถึงขนาดตัว) อย่างโคนัน ที่เรามักจะเห็นโคนันถูกแซวจากคนอ่านว่า “โคนันนั้นคือตัวซวยไปไหนก็มีแต่คนตาย” อย่างไปดูหนังรอบเปิดตัว ไปดูหนังรอบธรรมดา ไปเดินผ่านโรงหนัง ไปเที่ยวพักต่างอากาศในป่า ไปเที่ยวทะเล ไปงานเปิดตัวสินค้า ไปเดินซื้อของ ขึ้นรถไฟธรรมดา ขึ้นรถไฟด่วนพิเศษ ขึ้นเครื่องบิน ลงเรือ ไปกินซูชิ ไปร้านอาหารธรรมดา ไปร้านหนังสือ เดินอยู่ข้างทาง ไปต่อคิวร้านอาหารชื่อดัง และอีกมากมายที่คุณคิดออกโคนันเราไปเจอคนตายมาหมดแล้ว ซึ่งที่เป็นแบบนี้ก็เพราะตัวเนื้อเรื่องของโคนันต้องกระชับสั้นในการไขคดี (ตัวโคนันจึงต้องเก่งรอบรู้เพื่อการไขคดีได้เร็ว) ไม่ต้องมาปูเยอะคดีไม่เน้นความซับซ้อน แต่ก็ใช้เทคนิคในการฆาตกรรมที่พอเฉลยออกมา ก็ทำเอาคนอ่านคนดูอุทานออกมาว่าทำแบบนี้ก็ได้ด้วยอยู่หลายคดี เมื่อเป็นอย่างนั้นอาจารย์คนเขียนเลยไม่ค่อยมีเวลาปูเนื้อหาในการไปเจอคดี ซึ่งก็กลายเป็นทั้งข้อดีข้อเสียไปในตัวสำหรับการแต่งเรื่องแบบนี้
คินดะอิจิ มีเหตุผลในการมาเจอคดี
ตัดมาที่เรื่องราวความเป็นตัวซวยของคินดะอิจิก็ไม่ยิ่งย่อนไปกว่าโคนันเลย เพราะพี่แกไปไหนก็มีแต่คนตายเหมือน ๆ กัน แต่ของฝั่งคินดะอิจิจะมีการปูเนื้อหาใช้เวลาในการเล่าเรื่องในส่วนนี้มากพอ ๆ กับการไขคดี เพราะตัวเรื่องของฝั่งคินดะอิจิจะค่อนข้างยาวจึงสามารถเล่าเนื้อหาใส่รายละเอียดต่าง ๆ ลงไปได้ ทั้งปมของตัวละครเหตุผลที่ต้องเกิดการฆาตกรรม ที่ต่างกับของโคนันที่รีบอ่านรีบจบไปคดีต่อไป โดยที่ฝั่งคินดะอิจิจะเริ่มเล่าตั้งแต่ก่อนออกเดินทางไปเจอคดี ที่ส่วนมากจะเป็นเรื่องบังเอิญอย่างเพื่อนที่ทำงานประจำป่วยจึงขอร้องให้คินดะอิจิมาทำแทน หรือบางทีก็เพราะความลามกของพี่แกที่พาทุกคนไปเจอคดีฆาตกรรม ไปจนถึงการถูกใช้เพราะเห็นว่าหมอนี้หน้าตาโง่ ๆ น่าจะหลอกใช้ง่าย ก่อนจะรู้ว่าหมอนี่คือหลานชายยอดนักสืบ หรือจะเป็นการถูกท้าทายจากคนร้ายหรือตำรวจเรียกตัวมาช่วยสืบคดี ที่ดูสมเหตุสมผลและเข้าใจได้ว่าทำไมต้องเกิดขึ้น ที่ในส่วนนี้ทางฝั่งคินดะอิจิได้คะแนนไป
คดีฆาตกรรมในเรื่อง
ต่อเนื่องจากหัวข้อที่แล้วเมื่อมีจุดเริ่มต้นของการก่อคดีฆาตกรรมไปแล้ว คราวนี้มาตัวคดีฆาตกรรมกันบ้าง เพราะการก่อคดีฆาตกรรมที่ซับซ้อนคือจุดเด่นจุดขายของทั้งสองเรื่องนี้ เพราะถ้าใครที่ชื่นชอบการอ่านนิยายมังงะแนวสืบสวน จะทราบดีว่าการ์ตูนแนวสืบสวนสอบคดีฆาตกรรมปริศนานั้นจะมีน้อยถึงน้อยมาก ๆ ยิ่งพวกที่จั่วหัวว่านักสืบก็มักจะเป็นการสืบสวนอย่างเดียว ไม่มีการฆาตกรรมที่เป็นปริศนาหรือใช้เทคนิคที่ซับซ้อนในการก่อคดี เพราะเรื่องราวแนวคดีฆาตกรรมปริศนาแบบที่โคนันและคินดะอิจิทำนั้นมันแต่งค่อนข้างยาก จึงไม่ค่อยมีนิยายการ์ตูนแนวนี้ออกมาให้เราได้ชม ที่พอสองเรื่องนี้ชูเรื่องการสืบไขคดีเราจึงได้เห็นคดีฆาตกรรมเด่น ๆ และเทคนิคอันซับซ้อนมากมาย ที่พอเรื่องราวเฉลยก็เล่นเอาเราคนอ่านอ้าปากค้างหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งทั้งสองเรื่องนี้ก็ทำออกมาได้ยอดเยี่ยมจนอยู่บนจุดสูงสุดของการ์ตูนแนวสืบสวนมาจนถึงตอนนี้
คินดะอิจิ คดีซับซ้อนลึกในรายละเอียดแต่ไม่หลากหลาย
เริ่มจากฝั่งคินดะอิจิที่ตัวเนื้อหาจะเน้นที่คดีที่ไม่เยอะ ที่กว่าจะจบแต่ละคดีก็ใช้เวลาถึงสองเล่มจบ ที่เรียกว่าใส่ใจรายละเอียดมากมายทั้งการลำดับเรื่องการฆาตกรรม ที่เริ่มจากจุดเล็ก ๆ มีคนตายคนที่หนึ่งคนที่สองพี่คินดะอิจิเราก็ยังไม่สืบสวน ต้องมีคนตายคนที่สามสี่ห้าขึ้นไปก่อนพี่แกจึงจะเริ่มสืบสวน และเมื่อเริ่มสืบที่ก็ผ่านไปกว่าครึ่งเรื่องเราก็จะได้พบกับปริศนาต่าง ๆ ความน่าสงสัยของตัวละครที่พูดกระทำ ไปจนถึงคดีปริศนาที่ดูแล้วแทบเป็นไปไม่ได้ที่มันไม่น่าจะเกิดขึ้น อย่างคดีฆาตกรรมห้องปิดตายที่มีทางเข้าออกเพียงทางเดียว และทุกคนก็มาที่เกิดเหตุตอนเกิดเรื่องเพียงแค่ไม่กี่วินาที แต่คนร้ายก็หายตัวไปแล้วเหมือนเป็นฝีมือของวิญญาณ หรือการฆาตกรรมที่ดูยิ่งใหญ่และไม่น่าจะเป็นฝีมือของคนที่ทำได้ แต่พอคินดะอิจิพูดว่า “ขอเซ็ตหย่อ สูด” (ไม่เอาไม่เล่นซิเดี๋ยวคนอ่านด่า) คินดะอิจิพูดว่า “ปริศนาทุกอย่างไขกระจ่างแล้ว” ออกมาเราก็จะได้พบเทคนิคบ้าน ๆ ที่เราต้องอุทานออกมาว่า “ทำเองก็ได้ง่ายจัง” อย่างคดีห้องปิดตายที่คนร้ายหายตัวไปก็ง่าย ๆ แค่คนร้ายใช้ความมืดระหว่างที่ทุกคนเข้ามาเปิดไฟ ตัวเองก็แกล้งตีเนียนอยู่ตรงนั้นแล้วพบศพผู้ตายด้วย หรือเทคนิคบ้าน ๆ ที่ทำได้ง่าย ๆ แต่ก็อย่าไปหาทำเพราะมันจะถูกไขได้ง่าย ๆ ด้วยนิติเวช ที่ตรวจเดี๋ยวเดียวก็รู้แล้วว่าใครคือคนร้ายไม่ต้องพึ่งนักสืบ
โคนัน คดีหลากหลายแบบไม่ใช่แค่การฆาตกรรม
มาที่เรื่องราวของยอดนักสืบจิ๋วโคนัน ที่เมื่อเทียบกับคินดะอิจิแล้วเราต้องยอมรับก่อนว่า ปริศนาและการดำเนินเรื่องของคินดะอิจิจะน่าติดตามกว่าของโคนัน เพราะการเล่าเรื่องที่ใส่รายละเอียดเจาะลึกลงไปของตัวละคร ปมเงื่อนงำสิ่งที่ตัวละครเป็นเรียกว่าลึกกว่าของโคนันที่เน้นปริมาณของคดีที่มาเร็วไปเร็วแป๊บ ๆ แก้ปริศนาจบ ที่ในหนึ่งเล่มก็มีหลายคดีให้เราได้อ่านและไม่ค่อยมีเบื้องลึกเบื้องหลังการก่อฆาตกรรม ที่แค่คนร้ายยอมสารภาพว่าทำไปทำไมซึ่งบางอันก็ไม่ค่อยมีเหตุผลที่คนร้ายก่อคดี แบบรีบรวบรัดในส่วนนี้ไม่ขยี้เท่าของคินดะอิจิที่ให้เวลาในส่วนนี้เยอะ จนคนอ่านคนดูอินว่าทำไมคนร้ายถึงก่อคดี แต่ของโคนันก็มีข้อดีตรงที่ความมาเร็วไปเร็วสำหรับคนที่ไม่ชอบการยืดเนื้อเรื่องการสืบสวนที่เชื่องช้า ปมมากมายที่อ่านหรือดูไปอาจจะหลับได้เพราะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น แถมทางฝั่งของโคนันนั้นก็ไม่ได้มีแค่การฆาตกรรมปริศนาอย่างเดียว แต่ยังมีคดีอื่น ๆ ให้เราได้อ่านแถมมีฉากแอ็กชันที่สนุก และบางคดีก็เป็นตำนานมาจนถึงตอนนี้ที่แฟน ๆ ยกย่องให้เป็นคดีที่ดีที่สุด ก็คือฆาตกรรมเท็งงุที่คนร้ายแขวนคอผู้ตายที่สูงซึ่งมนุษย์ไม่สามารถขึ้นไปได้ แต่พอเรื่องเฉลยก็ทำเอาคนดูคนอ่านในยุคนั้นอ้าปากค้าง ที่แม้หลัง ๆ จะเน้นฉากแอ็กชันมากกว่าการไขคดี แต่เราก็ต้องยอมรับว่าฉากแอ็กชันโชว์ความเท่ของตัวละครก็ทำให้เรื่องราวของโคนันสนุกตื่นเต้นกว่า ซึ่งในแง่ของมังงะการเล่าเรื่องนี้แบบนี้ทางคินดะอิจิอาจจะชนะ แต่ในแง่ของอนิเมะการเล่าเรื่องแบบของโคนันดูสนุกกว่ามาก ๆ ที่ต่างฝ่ายต่างมีจุดอ่อนจุดแข็งไปคนละทาง
ตัวละครสมทบเพื่อให้ตัวเอกโชว์ความเด่น
อีกหนึ่งสิ่งที่ขาดไม่ได้คือตัวละครสมทบ ที่เป็นเหมือนตัวสร้างสีสันในเรื่องที่เป็นเหมือนหน้าตาและเป็นตัวช่วยให้เนื้อเรื่องของการ์ตูนทั้งสองเรื่องนี้สนุกขึ้น ซึ่งต้องบอกเลยว่าฝั่งโคนันนั้นชนะขาดในเรื่องนี้แบบไม่ต้องสืบ หรือมานั่งวิเคราะห์แยกแยะคิดอะไรเลย ที่เอาง่าย ๆ ถ้าคุณไปกดค้นหาของเล่นในซีรีส์โคนัน คุณจะเห็นตัวละครอื่นนอกจากโคนันออกมามากมาย ยิ่งใครที่ไม่เคยอ่านดูหรือเลิกติดตามซีรีส์โคนันไปแล้ว มาเห็นของเล่นคงงงว่าหมอนี่คือใครเจ๊คนนี้มาตอนไหนได้เลยทีเดียว เพราะทางฝั่งโคนันใส่ใจและขยายเนื้อเรื่องไปหาตัวละครสมทบคนอื่น มากกว่าที่จะเจาะจงตามโคนันเพียงคนเดียวแบบแต่ก่อน และตัวละครเหล่านี้ก็ช่วยดันให้โคนันโดดเด่นและเพิ่มเรื่องราวให้กับเนื้อหา จนเติมความเก่งแกร่งให้โคนันมากขึ้นด้วย ต่างกับของคินดะอิจิที่มีตัวละครน้อยกว่าที่เอาหลัก ๆ ก็มี 3 คน ซึ่งถ้านับผู้ช่วยที่ตายไปด้วยก็ 4 คน แถมตัวละครทั้งหมดก็ไม่น่าจดจำเพราะเนื้อหาทั้งหมดนั้นจะตามคินดะอิจิคนเดียว จนเราไม่ได้เห็นมุมมองของตัวละครคนอื่น ๆ แต่ด้วยตัวละครที่น้อยของฝั่งคินดะดิจิก็ทำให้เราผูกพันกับตัวละครผู้ช่วย ที่พอผู้ช่วยฝั่งคินดะอิจิเป็นอะไรไปคนอ่านก็จะตกใจและเอาใจช่วย เพราะเคยมีตัวละครผู้ช่วยตายมาแล้ว หรือบางคดีผู้ช่วยที่อยู่กันมาหลายตอนเป็นคนร้ายก็มี นั่นจึงเป็นการเพิ่มจุดเด่นและแรงผลักให้คินดะอิจิได้โชว์ซีนเท่ ๆ ฉากแอ็กชันแล้วความโดดเด่นขึ้นมาในหลาย ๆ ครั้ง แต่ก็เทียบกับฝั่งโคนันที่ทำได้ดีกว่า
สรุปใครเก่งกว่ากัน
ปิดท้ายกับคำถามที่หลายคนต้องสงสัยว่าสรุปแล้ว โคนัน กับ คินดะอิจิ ใครเก่งกว่ากัน ก็คงจะต้องตอบตรงนี้เลยว่าโคนันนั้นเก่งกว่าคินดะอิจิมาก ๆ ที่ถ้าวัดระดับสติปัญญาที่แม้ทั้งคู่จะมีสติปัญญาจะเท่ากัน แต่ฝ่ายโคนันนั้นใช้สมองแบบ 300% ในการไขคดี ต่างกับของคินดะอิจิที่มีความฉลาดเท่าโคนันแต่ขี้เกียจลามกไม่ค่อยสนใจอะไรเรียกว่าฉลาดแต่โง่ก็มีที่นี่ที่เดียว (คินดะอิจิสอบตกเพราะหลับตอนสอบหลายครั้ง) ในส่วนของเนื้อเรื่องแนวคดีแล้วฝังคินดะอิจิชนะในแง่ของการลำดับเรื่องในมังงะที่อ่านสนุกน่าติดตาม แต่ในฉบับอนิเมะคือจืดไม่สนุกเรื่อย ๆ อืด ๆ ไม่น่าสนใจ ขณะที่โคนันในแง่ของอนิเมะที่ฉากแอ็กชันเลยทำให้ดูสนุกมากกว่าการอ่าน ที่คดีต่าง ๆ มาเร็วไปเร็วจนคนที่ชอบแนวสืบสวนบ่นว่ายังไม่ทันหายสนุกเลยจบแล้ว หรือบางทีก็ตั้งธงคดีเสียใหญ่โตแต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรก็มีให้เห็นหลายครั้ง เรียกว่ามีข้อดีข้อเสียต่างกันแล้วแต่คนชอบ
ก็จบกันไปแล้วกับการคิดวิเคราะห์แยกแยะโคนันยอดนักสืบจิ๋วแต่แจ๋ว กับนักสืบจอมลามกที่พอสาว ๆ ยอมก็ไม่ทำอย่างคินดะอิจิว่าใครเก่งกว่ากัน ที่เราไม่ได้วิเคราะห์แค่ตัวละครเท่านั้น แต่เรายังเจาะลงไปถึงเรื่องราวเนื้อหาในเรื่องมาเปรียบเทียบด้วย เพื่อให้คนอ่านเห็นภาพ มากกว่าจะเอาตัวละครสองคนมาวัดกันว่าคนนั้นมีอย่างนั้นคนนี้มีอย่างนี้ ที่ไม่ต้องวัดให้เสียเวลาแค่ดูก็รู้ว่าโคนันเก่งกว่าคินดะอิจิแน่นอน แต่ด้านเนื้อหาเนื้อเรื่องทั้งคู่ก็มีดีมีเสียต่างกัน ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เราต้องการสื่อในบทความนี้ ที่ก็หวังว่าแฟน ๆ ของทั้งสองเรื่องจะได้คำตอบที่น่าพอใจและบทสรุปว่าใครเก่งกว่าใคร ที่ถ้าใครมีข้อโต้แย้งหรือความคิดเห็นอะไรที่น่าสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็เอามาพูดคุยกันได้ เพราะนี้เป็นเพียงเนื้อหาแล้วความคิดของทีมงานแบไต๋เท่านั้น ไม่ใช่ตัวบ่งชี้ฟันธงว่ามันถูกต้อง 100% และไม่สามารถเอาไปยืนยันอย่างเป็นทางการใด ๆ ได้อ่านเอาสนุกก็พอ ส่วนคราวหน้าจะเป็นการเปรียบเทียบเรื่องราวเนื้อหาอะไรในอนิเมะอีกก็รอติดตามกันได้ หรือจะไปอ่านบทความย้อนหลังก็มีเรื่องราวสนุกเฮฮาของอนิเมะมากมายรอคุณอยู่ เพราะที่แบไต๋มีครบจบทุกความบันเทิงเพื่อคุณ
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส