Our score
8.7ชวนอ่าน ‘Spirit Photographer Saburo Kono’ เมื่อช่างภาพถ่ายผี ย้ายเข้ามาที่ข้างห้องของคุณ (มีสปอยล์เล็กน้อย)
จุดเด่น
- ลำดับเรื่องราวได้ดี มีความน่าตื่นเต้น ลุ้น ระทึกอยู่ตลอดเวลา
- สอดแทรกประเด็นปัญหาการกลั่นแกล้งในโรงเรียนได้อย่างแนบเนียน และน่าสนใจ
จุดสังเกต
- เนื้อเรื่องเดาทางได้ง่ายไปหน่อย
-
ความสมบูรณ์ของบท
8.0
-
ความสวยงามของภาพ
8.5
-
การเล่าเรื่อง
9.0
-
ความน่าติดตาม
9.0
-
คุ้มค่าเวลาดู
9.0
ในทุก ๆ วันอาทิตย์ช่วง 23.00 น. ปกติจะเป็นเวลาที่การ์ตูนรายสัปดาห์ของ Jump!! จะอัปเดตตอนใหม่ลงในแอป MANGA Plus by SHUEISHA ซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งแอปอ่านการ์ตูนโปรดของเรา เพราะมันทั้งถูกลิขสิทธิ์และเข้าถึงง่ายมั่ก (ไม่ได้ขายของนะ) จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาทางเราก็อุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารออ่านการ์ตูนตอนต่อไปที่ติดตามอยู่ แต่ดั๊นนนลืมไปว่าเรื่องนี้ถูกเลื่อนอัปเดตไปอีกอาทิตย์นึง(แง) ไอ้เราก็เป็นเศร้าสิคะ! แต่ในขณะที่กำลังไถแอปไปมานั้น สายตาก็ดันเหลือบไปเห็น ‘การ์ตูนสั้น’ เรื่องหนึ่ง ที่หน้าปกดูน่าสนใจไม่น้อย ก็เลยคิดว่า เอาวะ! ลองอ่านสักหน่อยจะได้ไม่เสียเที่ยว
แล้วก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นไปอีก เมื่อรู้ว่าเป็นการ์ตูนสั้นที่แต่งและวาดโดย ‘อาจารย์ Kaiu Shirai’ และ ‘อาจารย์ Posuka Demizu’ เจ้าของผลงานมาแรงที่เพิ่งจบไปเมื่อไม่นานมานี้อย่าง ‘The Promised Neverland พันธสัญญาเนเวอร์แลนด์’ เมื่อได้เห็นว่าผู้เขียนงานนี้เป็นใคร ก็คงต้องขอคาดหวังความสนุกเอาไว้ล่วงหน้าเลยแล้วกันเนอะ!
แนะนำตัวละคร
โคกาเนอิ โซตะ – เด็กหนุ่มผู้อาศัยอยู่กับแม่ที่อพาร์ตเมนต์ห้อง 602
โคโนะ ซาบุโร่ – ชายหนุ่มประหลาดที่ย้ายเข้าใหม่ห้อง 603 โดยแนะนำตัวว่าเป็น ‘ช่างภาพ’
เรื่องย่อ
โคกาเนอิ โซตะ เด็กหนุ่มธรรมดาผู้อาศัยอยู่กับแม่เพียงสองคนในอพาร์ตเมนต์ห้อง 602 โดยที่ห้องข้าง ๆ อย่าง 603 ดันมีข่าวลือว่าเป็นห้องผีสิง เพราะเวลามีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ทีไร ก็ต้องมีอันต้องย้ายหนีไปภายใน 3 วัน 3 คืนทุกที
จนกระทั่งชายวัยกลางคน ท่าทางประหลาดนามว่า โคโนะ ซาบุโร่ ได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่ห้องนี้ เขาพาตัวเองมาแนะนำตัวกับโซตะว่า เขาเป็น ‘ช่างภาพ(?)’ และที่สำคัญชายหนุ่มคนนี้ยังสามารถอยู่ที่ห้อง 603 ได้ถึง 3 วันแบบสบาย ๆ โดยที่ยังไม่ได้เจอผีร้ายสักตัว เขาจึงเขาอดคิดไม่ได้ว่าเด็กข้างห้องอย่างโซตะที่อยู่มานาน จะต้องรู้ ‘อะไรบางอย่าง’ เกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ คนอยากเจอผีอย่างเขาจึงมาขอความช่วยเหลือจากเด็กน้อย เพื่อที่จะได้เจอกับวิญญาณเฮี้ยน และขอ ‘ถ่ายรูป’ วิญญาณดวงนั้นเก็บไว้ให้ได้!
สังคมแห่งการบูลลี่
การ์ตูนเลือกที่จะเปิดเรื่องด้วยประเด็นสุดคลีเช อย่าง ‘การกลั่นแกล้งภายในโรงเรียน’ นั่นจึงทำให้เราได้เห็นโซตะนั่งเล่นเกมอยู่ลำพังภายในห้อง แถมยังโดนคุณแม่บ่นเรื่องไม่ยอมไปโรงเรียนอีกแล้ว ซึ่งในทีแรกเราก็ปักใจเชื่อไปแล้วว่าเจ้าเด็กคนนี้ช่างขี้เกียจเสียเหลือเกิน หรือไม่ก็กำลังจะกลายเป็นฮิคิโคโมริไปซะแล้วล่ะมั้งเนี่ย แต่เมื่อเราค่อย ๆ ดำดิ่งตามเนื้อเรื่องไป เราก็จะรู้ได้ในทันทีว่า ‘การกลั่นแกล้งภายในโรงเรียน’ นี่แหละ คือ จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด และโซตะเองก็เป็นหนึ่งในเหยื่อของความรุนแรงนี้!
นี่จึงกลายเป็นจุดแรกที่เรารู้สึกตัวได้ทันทีว่า “อย่าประมาทการ์ตูนเรื่องนี้เชียว” เพราะมันสามารถเปลี่ยนการดำเนินเรื่องสุดซ้ำซากธรรมดา ให้กลายเป็นเรื่องราวสุดสะเทือนขวัญได้ภายในไม่กี่หน้ากระดาษ (ความรู้สึกชา ๆ เหมือนตอนที่ได้อ่าน The Promised Neverland ตอนแรกนั่นแหละ)
อย่างที่เราน่าจะเคยได้ยินข่าวกันมาบ้างว่าในสังคมนักเรียนญี่ปุ่น มีเรื่องราวการกลั่นแกล้ง และใช้ความรุนแรงในโรงเรียนอยู่เป้นประจำ แต่สิ่งหนึ่งที่เราอาจจะคิดไม่ถึงเลยก็คือ ผู้กระทำและเหยื่อจำนวนมาก มักจะเป็นเด็กชั้นประถมแบบโซตะนี่แหละ!
เด็กคนหนึ่งเลือกที่จะแบกเรื่องนี้ไว้คนเดียวไม่กล้าบอกใคร โดยเฉพาะกับแม่ เพียงเพราะเรารู้ดีว่าการทำงานหาเงินมาเลี้ยงเขาในแต่ละวันมันเหนื่อยแค่ไหน เด็กน้อยจึงเลือกที่จะเก็บปัญหาเอาไว้เพียงเพราะไม่ต้องการเพิ่มภาระให้กับแม่อีก และนั่นคือบรรยากาศความอึดอัดที่ผู้เขียนตั้งใจใส่เอาไว้ในช่วงแรก ซึ่งถ้าใครมีประสบการณ์ตรงก็คงจะเข้าใจความเจ็บปวดจากประเด็นนี้ได้เป็นอย่างดี
ความรู้สึกนี้มีเพียงแค่ตัวละครอย่าง คาคิซาคิ โยโกะ ‘อดีต’ เพื่อนบ้านห้อง 603 ผู้แสนใจดี ที่รับรู้และความรับฟังปัญหาทั้งหมดของโซตะเสมอมา แต่แล้ววันหนึ่งความอดทนของโซตะก็หมดลง ความคิดที่จะ ‘จบชีวิตตัวเอง’ เริ่มเข้าคลอบงำเด็กน้อยที่เพิ่งจะได้รู้จักโลกใบนี้แค่ไม่กี่สิบปี เท่านั้นแหละ! ความหดหู่ ความสงสาร ความอึดอัดในใจก็เล่นงานคนอ่านเข้าอย่างจัง เราจึงจะได้เห็นการปิดฉากชีวิตของเด็กคนหนึ่ง ที่สุดท้ายแล้วกลับกลายเป็นจุดเริ่มเรื่องอันน่าสะเทือนใจยิ่งกว่าที่เราคิดไว้ด้วยซ้ำ! เหมือนคนเขียนต้องการจะเตือนเราอีกครั้งว่า “อย่าประมาทการ์ตูนเรื่องนี้เชียวนะ”
ความกดดันที่มีไปพร้อมกับตัวละคร
ความซับซ้อนของเนื้อเรื่อง นำไปสู่ความซับซ้อนของอารมณ์ตัวละคร ที่ยากจะคาดเดาการกระทำได้ ผู้เขียนสามารถสร้างบรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจได้อยู่ตลอดทั้งเรื่อง อีกทั้งจังหวะการเล่าเรื่องและสีหน้าของตัวละครก็ถ่ายทอดออกมาได้ดีมาก จนเราอดที่จะเอาตัวเองลงไปแทนตัวละครนั้น ๆ ไม่ได้จริง ๆ เมื่อตัวละครกลัวเราก็รู้สึกกลัว ตัวละครอยากจะหนีเราก็อยากจะหนีไปพร้อมกัน คือถ้าใครเคยอ่าน The Promised Neverland ก็ขอบอกได้เลยว่าความกดดันของเรื่องแทบจะอยู่ในระดับเดียวกันเลยทีเดียว โดยเฉพาะกับคาแรกเตอร์ของ ‘ซาบุโร่’ ตากล้องลึกลับที่เห็นแวบแรกก็รู้เลยว่า ‘นี่แหละตัวอันตราย’ เป็นตัวละครที่สามารถสร้างบรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจให้คนดูอยุ่เสมอ และเราไม่สามารถรับรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาได้เลยว่า เขาต้องการสิ่งไหนกันแน่? หากต้องการแค่จะมาถ่ายรูปติดวิญญาณ มันจำเป็นถึงขนาดต้องย้ายเข้ามาอยู่ในห้องพักแห่งนี้เลยเหรอ? เรียกได้ว่าเป็นตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อบีบคั้นสถานการณ์ต่าง ๆ ให้ยิ่งดุเดือดและกดดันมากขึ้นไปอีก
จุดหักมุมที่ง่ายดายเกินไป
จะเรียกว่าตกม้าตายก็คงไม่ผิด เพราะนี่อาจเป็นจุดบอดเพียงข้อเดียวของเรื่อง ‘จุดจบที่เดาง่ายเกินไป’ กับเรื่องราวที่ดำเนินมาได้อย่างน่าสนใจตั้งแต่แรก แต่ปมปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเรื่องกลับถูกคลายออกมาอย่างง่ายดายจนเกินคาด (แบบนี้จะเรียกว่าหักมุมได้มั๊ยนะ ?) ซึ่งถ้าใครเป็นคอการ์ตูนแนวนี้ก็คงคาดเดาจุดนี้ได้ไม่ยากนัก แต่ถึงจะน่าเสียดายแค่ไหนเรายังรู้สึกอินไปกับมันได้อยู่ดี เพราะการ์ตูนเรื่องนี้ถูกเล่าผ่านมุมมองที่เราคาดไม่ถึง หรือจะเรียกว่าถูกหลอกด้วยฉากหน้าของการ์ตูนที่แสนจะธรรมดาก็ไม่รู้เหมือนกัน
เรียกได้ว่าเป็นการ์ตูนสั้นที่สามารถเล่าเรื่องได้อย่างสมบูรณ์แบบโดยใช้พื้นที่แค่ไม่กี่หน้ากระดาษ จนเราแอบคิดเล่น ๆ ว่าถ้าอาจารย์สร้างการ์ตูนเรื่องนี้ให้กลายเป็นเรื่องยาวได้ เขาจะหยิบจับไอเดียสดใหม่ หรือประเด็นแบบไหนมาใส่ในเรื่องราวนี้ได้อีกนะ? เริ่มอยากให้กลายเป็นจริงซะแล้ว!
ใครที่พลาดท่าลืมวันอัปเดตการ์ตูนแบบเรา(ฮา) หรือชอบอ่านการ์ตูนแนวระทึกขวัญแบบนี้ ก็สามารถเข้าไปอ่านได้ที่เว็บไซต์ mangaplus.shueisha.co.jp หรือที่แอพพลิเคชัน MANGA Plus by SHUEISHA ได้เลยนะ (การ์ตูนเป็นภาษาอังกฤษทั้งตอนนะจ๊ะ)
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส