[รีวิว] Lockwood & Co. – วัยรุ่นทำทรงปราบผีสร้างตัว ดูพอเพลินสะดุ้งแต่ไม่สยอง

Our score

5.8

Release Date

27/01/2023

แนว

ดราม่า/แฟนตาซี/ลึกลับ

ความยาว

1 ซีซัน (8 ตอน)

เรตผู้ชม

13+

ผู้กำกับ

โจ คอร์นิช (Joe Cornish)

SCORE

5.8/10

Our score

5.8

Lockwood & Co. | ล็อควู้ด บริษัทรับล่าผี

จุดเด่น

1. ไอเดียคอนเซ็ปต์โลกยุคที่มีผีรอบตัวน่าสนใจ
2. บรรยากาศเชย ๆ สไตล์อังกฤษดูน่ากลัวและน่าสนใจ แปลกใหม่ แม้เซ็ตติงจะดูไม่ตรงยุคบ้างก็เถอะ
3. วางปมความลับของเนื้อเรื่องได้น่าติดตาม
4. พล็อตการผจญภัยและแอ็กชันน่าติดตาม แม้จะแอบเชย แต่ก็ถือว่าไม่แย่ ดูได้เพลิน ๆ
5. นักแสดงนำทั้ง 3 คนมีเสน่ห์ แต่ที่มีเสน่ห์สุดคือ รูบี สโตกส์ (Ruby Stokes) ที่แบกเกือบทั้งเรื่อง

จุดสังเกต

1. ประเด็น เบาะแสบางอย่าง และเรื่องบางซีน อยู่ดี ๆ ก็ผุดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
2. การคลี่คลายปมดูรีบ ๆ หักดิบ มาแบบโต้ง ๆ โดยไม่มีเบาะแสมาก่อน
3. งานซีจีผีเหมือนการ์ตูนเล่มละบาท ก๊องแก๊งมาก เสียดาย Jump Scare ที่อุตส่าห์ทำงาน
4. ทิ้งปมปริศนาค้างเอาไว้เป็นจำนวนมาก จนห่วงว่า ถ้าเกิดตัดจบไปนี่น่าจะลำบากน่าดู หนังสือก็ยังไม่มีแปลไทยด้วย

• คุณภาพด้านการแสดง

  6.4

• คุณภาพโปรดักชัน

  5.1

• คุณภาพของบทภาพยนตร์

  5.3

• ความบันเทิง

  5.6

• ความคุ้มค่าเวลาในการรับชม

  6.8

เรียกได้ว่า Neflix ยังคงมีความหวังกับหนังและซีรีส์แนววัยว้าวุ่น หรือที่เรียกว่า Young-Adult ที่มีส่วนผสมของแนวสยองขวัญนะครับ หลังจากที่ประสบความสำเร็จมาหลายระลอก ตั้งแต่ ‘Stranger Things’ เอย หรือล่าสุดก็น่าจะเป็นน้องวันพุธ ‘Wednesday’ ที่เรียกว่าเข็นขึ้นจนมีการสร้างภาคต่อเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งคราวนี้ Netflix ลองหยิบรสชาติใหม่ ๆ มานำเสนอบ้าง กับ ‘Lockwood & Co.’ หรือ ‘ล็อควู้ด บริษัทรับล่าผี’ นิยายสยองขวัญ Young-Adult สัญชาติอังกฤษเรื่องนี้ครับ

ตัวซีรีส์สร้างจากบทดัดแปลง จากหนังสือนวนิยายวัยรุ่นแนวลึกลับเหนือธรรมชาติชื่อเดียวกัน จากผลงานการเขียนโดย โจนาธาน สตราวด์ (Jonathan Stroud) ประกอบไปด้วยหนังสือ 5 เล่มจบ ที่ตีพิมพ์มาตั้งแต่ปี 2013-2017 จนกระทั่งบริษัท คอมพลีต ฟิกชัน พิกเจอร์ส (Complete Fiction Pictures) ของผู้กำกับดัง เอ็ดการ์ ไรต์ (Edgar Wright) ที่ได้สิทธิ์ทำซีรีส์ลง Netflix แทน และได้เพื่อนไรต์อย่าง โจ คอร์นิช (Joe Cornish) ผู้กำกับหนังเอเลียนสายปั่น ‘Attack the Block’ (2011) และผู้เขียนบท ‘Ant-Man’ (2015) ภาคแรกมารับหน้าที่กำกับ เขียนบท และผู้อำนวยการสร้าง

ตัวซีรีส์นี้จะย้อนเล่าไปถึงกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษในทศวรรษ 1980 ซึ่งเป็นยุคที่ผีออกอาละวาดระบาดชุกชุมสร้างความเดือดร้อนให้กับคนยุคนั้นอย่างกับยุง ถึงขนาดต้องมีการเคอร์ฟิว และมีการก่อตั้งบริษัทกำจัดผี มีผู้ใหญ่คอยเทรนเด็กหนุ่มสาวรับหน้าที่ค้นหาและกำจัดวิญญาณให้สิ้นซาก และมีหน่วยงานรัฐชื่อ ดีแพร็ก (DEPRAC) เหมือนเป็นหน่วยงานกำกับควบคุมการปราบผีอีกที ซึ่ง ลูซี คาร์ไลล์ (Ruby Stokes) เด็กสาวผู้มีความสามารถจับสัมผัสวิญญาณผ่านเสียง ที่ต้องเจอเหตุไม่คาดฝันขึ้นระหว่างปราบผี ทำให้เธอต้องหนีออกจากบ้าน จนได้พบกับบริษัทล็อกวูดและสหาย (Lockwood & Co.) บริษัทกำจัดผีนอกระบบกระจิ๋วหลิวที่บริหารงานโดย แอนโทนี ล็อควูด (Cameron Chapman) เด็กหนุ่มปราบผีสุดห่าม และ จอร์จ คาริม (Ali Hadji-Heshmati) เด็กชายสุดเนิร์ด ทั้ง 3 คนจึงต้องร่วมกันทำงานปราบผีและไขปมปริศนาลึกลับ โดยมี เจ้าหน้าที่บาร์นส์ (Ivanno Jeremiah) จากหน่วย DEPRAC คอยจับตามองพวกเขาทุกฝีก้าว

สิ่งแรกที่ผู้เขียนไม่แน่ใจว่ามันน่าสนใจไหมก็คือ นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นในยุค 80’s นะครับ และจะว่าไป พล็อตแบบนี้ยังไงก็อดคิดถึงหนังคลาสสิกอย่าง ‘Ghostbusters’ (1984) ไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละ เพียงแต่ความต่างที่ชัดเจนก็คือ นอกจากจะใช้เพลงประกอบส่วนใหญ่เป็นแนวโพสต์พังก์ที่ฮิตในยุค 80’s แล้ว ก็แทบไม่มีอะไรในหนังที่ตรงยุคเลย แลกกับการได้กลิ่นอายอังกฤษที่ดูแปลกใหม่ ดูเชย ๆ ลึกลับ ๆ ไปอีกแบบ

แต่ก็แอบรู้สึกยุกยิกเหมือนกันนะครับที่เห็นเด็กหนุ่มถือดาบไปปราบผี เข้าใจแหละว่าตัวเรื่องต้องการเซ็ตให้ลอนดอนยุคนั้นดูดาร์ก ๆ ลำบากยากเข็ญหน่อย ๆ แต่ก็แอบสงสัยว่า ไม่มีอะไรที่ตรงยุคหน่อยเลยเหรอ ขนาดทีวีก็ไม่มีดูกัน Gadget ปราบผีก็มีแค่ดาบไว้กวัดแกว่งแทงผี ระเบิดเกลือไล่ผี เครื่องวัดอุณหภูมิ ผ้าคลุมเงินกันผีเฮี้ยน บางทีก็เอามาใช้ต่อสู้กับคนได้อีกแน่ะ ก็แอบสงสัยว่านี่ยุค 80’s หรือยุคกลางป่ะเนี่ย (555)

โอเค แม้ว่ามันจะเชยขนาดไหน แต่มันก็มีความร่วมสมัยอยู่นะครับ โดยเฉพาะใน 2-3 อีพีแรก ๆ ตัวซีรีส์พยายามจะปูคอนเซ็ปต์ที่ผสมกันระหว่างบริษัทกำจัดผี กับสูตรหนังวัยรุ่นพันล้าน วัยรุ่นตั้งตัว พล็อตเลยออกทรงประมาณว่า ผีมีปกติเหมือนยุงนี่แหละ เลยต้องมีบริษัทกำจัดผีขึ้นมา แต่ดันมีคนหนุ่มสาวพยายาม Disrupt วงการด้วยการเปิดบริษัทกันเองในบ้านอย่างกับบริษัทสตาร์ทอัป แถมพยายามขบถด้วยการพยายามอยู่นอกการควบคุมของผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เรื่องได้ราวทั้งหลายแหล่ ก่อนจะลากเข้าสู่สถานการณ์ปราบผีแบบก๊องแก๊ง และเอาตัวรอดทางธุรกิจจวนเจ๊งแหล่มิเจ๊งแหล่ ที่เดินเส้นเรื่องไว้บาง ๆ ปูเส้นเรื่องเข้าสู่การผจญภัยผสมแนวสืบสวนสอบสวน และแอ็กชันปราบผีและปราบคน

ซึ่งจริง ๆ แม้ว่าจะปูเรื่องได้น่าสนใจ แต่ความน่าสนใจที่สุดของเรื่องน่าจะมีเฉพาะตอนผจญภัยปราบผี กับการสืบสวนสอบสวนครับ เพราะตัวเนื้อเรื่องโดยรวมเป็นสูตรสำเร็จมาก ๆ ทั้งการเซ็ตคาแรกเตอร์ที่คุ้นเคย (หนุ่มหล่อใจร้อน+สาวน้อยเก่งกาจ+เนิร์ดเก่งข้อมูลขี้น้อยใจ) สืบสวน จารกรรม ต่อสู้กับตัวการร้าย รวมทั้งการวางซับพล็อตระหว่างเรื่องที่แสนจะยุ่บยั่บไปหมด ทั้งความลับของสมาชิกแต่ละคน และความลับของการไขคดีต่าง ๆ ก็เลยทำให้การวางเบาะแสและความน่าสนใจของเส้นเรื่องถูกแย่งความสนใจไปหมด

นี่ยังไม่นับเส้นเรื่องชวนงงและเกินความจำเป็นที่ไม่รู้ใส่มาทำไม การสรุปเรื่องตอนท้าย ๆ ซีซันที่ไม่ได้ให้น้ำหนักกับรายละเอียดมากนัก จนกลายเป็นการเฉลยเรื่องและตัวการที่ไม่ได้วางเบาะแสหรือมูลเหตุจูงใจไว้อย่างมีมีน้ำหนักมากพอจนทำให้ทุกอย่างดูเหมือนรีบสรุปรีบจบ รวมทั้งงานวิชวลเอฟเฟกต์ผีที่เรียกได้ว่าหยาบสุด ๆ ก๊องแก๊งเหมือนผีในการ์ตูนเล่มละบาท ที่ชวนให้ดูน่าขำมากกว่าน่ากลัวไปเสียอีก

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ด้วยบรรยากาศและเส้นเรื่องที่ลึกลับน่าติดตามพอสมควร โปรดักชันที่ถือว่าทำได้ดี การใส่ Jump Scare ที่ไม่เกร่อจนเกินงาม และการวางความลับของเนื้อเรื่องให้ถูกเฉลยออกมาทีละน้อย ทั้งความลับของประเด็นต่าง ๆ ในเนื้อเรื่อง และความลับของตัวละครหลัก และงานแอ็กชันฟันดาบจะดูเชย ๆ เหมือนนักรบยุคกลางไปหน่อย แต่ก็ยังทำออกมาได้น่าตื่นเต้นพอสมควร มีจุดหักมุมหักศอกให้พอลุ้น (แม้จะไม่ได้ชวนว้าวก็เถอะ) และเสน่ห์ของนักแสดงหลัก โดยเฉพาะน้อง รูบี สโตกส์ (Ruby Stokes) ที่เรียกได้ว่าแบกเกือบทั้งเรื่องก็ว่าได้ ทำให้ตัวซีรีส์ยังพอจะมีความดูได้แบบเพลิน ๆ นะครับ ไม่ได้ถึงกับแย่ไปเสียทีเดียว เพียงแต่ว่าความรู้สึกโดยรวม ๆ ของซีรีส์ยังออกมากลาง ๆ ไม่ได้มีจุดที่รู้สึกว้าวได้เท่านั้นเองล่ะ

แต่น่าติดตามสู้กับหนังสยองขวัญหรือซีรีส์สืบสวนสอบสวนเรื่องอื่นได้หรือไม่ ผู้เขียนก็มองว่าไม่ขนาดนั้นครับ และเอาจริง ๆ ตัวซีรีส์ทั้งซีซันจะดัดแปลงเรื่องราวจากหนังสือ 2 เล่มแรกในชุดนะครับ โดยอีพี 1-3 จะดัดแปลงมาจากเล่มแรก ‘The Screaming Staircase’ (2013) และในอีพี 4-8 จะมาจากเล่มที่ 2 ‘The Whispering Skull’ (2014) คือถ้านับเป็นเปอร์เซ็นต์ เนื้อเรื่องยังเดินไปได้แค่ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นเอง

ในขณะที่ซีรีส์กลับเลือกที่จะเสี่ยงด้วยการทิ้งความลับและปริศนาเอาไว้ประปราย ราวกับว่าจะแทงกั๊กเพื่อรอให้ติดตามในซีซันต่อไป คือมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดล่ะครับ แต่ก็แอบอดห่วงไม่ได้ว่า สถานการณ์ของซีรีส์ Netflix ตอนนี้ที่เหมือนเอาคอพาดเขียง ถ้าเปอร์เซ็นต์คนดูน้อย ต่อให้กระแสดี เรตติงดี คำวิจารณ์ดีแค่ไหน ก็อาจถูกยุบเลิกโปรเจกต์ภาคต่อได้โดยง่าย และเหมือนจะใจร้ายนะครับ แต่ผู้เขียนเองก็ยอมรับว่า แอบห่วงชะตากรรมของซีรีส์เรื่องนี้อยู่ไม่น้อยทีเดียว

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส