[รีวิว] Lyle, Lyle, Crocodile : ความบันเทิงที่ขาวสะอาด ไร้มลพิษ

Release Date

04/02/2023

Rate : G

Run Time ; 1h 46m

Action Adventure Comedy

Directors : Josh Gordon, Will Speck

Writers : Bernard Waber, Will Davies

Stars : Javier Bardem, Winslow Fegley, Shawn Mendes

Our score

6.7

[รีวิว] Lyle, Lyle, Crocodile : ความบันเทิงที่ขาวสะอาด ไร้มลพิษ

จุดเด่น

จุดสังเกต

คุณภาพงานสร้าง

7.0
บทภาพยนตร์

6.0
นักแสดง

6.0
ความบันเทิงตามแนวหนัง

7.0
คุ้มค่าต่อการรับชม

7.5

นาทีแรกที่หนังเปิดฉากมาแล้วได้เห็นหน้า ฮาเวียร์ บาร์เด็ม (Javier Bardem) นี่ค่อนข้างเซอร์ไพรส์จริงครับ เพราะไม่ได้อ่านเครดิตมาก่อน เลยไม่รู้ว่าบาร์เด็มแสดงในเรื่องนี้ด้วย เพราะที่ผ่านมา ถ้าแกไม่รับบทในหนังดราม่าซีเรียสจริงจัง ก็มักจะรับบทเป็นต้วร้าย และยังครองตำแหน่งนักแสดงที่สวมบทคนร้ายโรคจิตได้สมจริงตลอดกาลจากบท แอนทัน ชิเกอร์ จาก No Country for Old Men (2007) ฉะนั้นการได้เห็นบาร์เด็มโผล่มาในหนังสำหรับเด็ก เรต G แบบนี้ ถือว่าเป็นงานที่แปลกใหม่ทั้งตัวบาร์เด็มเองและผู้ชม

ด้วยความสามารถของนักแสดงระดับออสการ์อย่างบาร์เด็ม ก็สามารถสวมได้ทุกบทบาทละครับ แกก็ไม่เหลือคราบของวายร้ายให้เห็นเลย เรื่องนี้ก็พลิกบทบาทมารับบทเป็น นักแสดงมายากลไส้แห้งนาม เฮ็คเตอร์ พี.วาเลนติ เป็นหัวใจสำคัญของเรื่องเลยก็ว่าได้ เพราะนายเฮ็คเตอร์ผู้นี้ไปขอโชว์ตามร้านไหน ก็โดนไล่ออกมา เพราะแกโชว์แต่มายากลโบราณ เล่นแต่กลนกพิราบ จนต้องไปกู้หนี้ยืมสินมารอบด้านไปหมด เมื่อหมดหนทาง เฮ็คเตอร์จึงเดินเข้าร้านสัตว์เลี้ยงเพื่อหาสัตว์เลี้ยงสักตัวไปฝึกเพื่อใช้ในโชว์ และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่เฮ็คเตอร์ได้พบกับ “ไลล์” ลูกจระเข้ตัวน้อยที่มีพรสวรรค์ในการร้องเพลง และเป็นความหวังครั้งใหม่ของเฮ็คเตอร์

แต่หลังจากฝึกซ้อมกันอย่างยาวนาน เมื่อถึงวันโชว์จริง เจ้าไลล์กลับตื่นคนดู และไม่กล้าเปล่งเสียงอันไพเราะให้ผู้ชมได้รับฟัง ทำให้เฮ็คเตอร์จำต้องทิ้งไลล์ไว้ในห้องใต้หลังคา แล้วตัวเขาก็ออกดั้นด้นหาหนทางเลี้ยงชีพต่อไป ผ่านไปปีครึ่ง ครอบครัวพริมม์ ซึ่งประกอบไปด้วย โจเซฟผู้พ่อ แคธีผู้เป็นแม่เลี้ยง และจอชผู้เป็นลูกชายได้ย้ายเข้ามาบ้านหลังนี้ ทำให้จอชได้ทำความรู้จักกับไลล์ ด้วยความที่จอชเพิ่งย้ายมาใหม่ ยังไม่มีเพื่อนสนิทได้มาเจอกับไลล์จระเข้ที่โดนทอดทิ้ง ทั้งคู่จึงได้สานสัมพันธ์กันอย่างรวดเร็ว

Lyle, Lyle, Crocodile ดัดแปลงมาจากหนังสือภาพสำหรับเด็ก ที่เขียนมาตั้งแต่ปี 1965 แล้ว เป็นหนังสือภาคต่อจาก The House on East 88th Street ปี 1962 ฉะนั้นเมื่อต้นฉบับเป็นหนังสือการ์ตูน หนังจึงมีความเป็นแฟนตาซีพอควร ที่ต้องโยนตรรกะความสมจริง ความเป็นจริงทิ้งไปให้หมดก่อนรับชม แล้วจะรับชมได้อย่างมีความสุข เพราะนี่คือหนังที่ได้เรต G: General audiences เหมาะสำหรับผู้ชมทุกวัย สามารถปล่อยเด็กนั่งดูได้อย่างสบายใจ โดยไม่ต้องมีพ่อแม่คอยให้คำแนะนำ เพราะหนังไม่มีทั้งภาพและภาษาที่รุนแรงเลยแม้เพียงนิด

จะกล่าวว่า Lyle, Lyle, Crocodile เป็นหนังเพลงก็ไม่ผิดนะครับ เพราะเจ้าไลล์นี่พูดไม่ได้ แต่สื่อสารกับผู้คนด้วยการร้องเพลงเท่านั้น หนังจึงมีฉากร้องเพลงเต้นระบำในแนวมิสิคัลแบบถี่ ๆ กันเลย แต่ก็ดูด้วยความรื่นรมย์ได้ทุกเพลง เพราะทุกเพลงที่ไลล์ร้องนั้นเป็นเสียงร้องของ ชอว์น เมนเดส (Shawn Mendes) นักร้องอเมริกันชื่อดัง ผู้มีผลงานออกมาแล้ว 2 อัลบั้ม ขึ้นอันดับ 1 บิลบอร์ดทั้งสองอัลบั้ม หลายเพลงนั้นแต่งขึ้นมาเพื่อหนังเรื่องนี้โดยเฉพาะ และอีกหลายเพลงก็เป็นเพลงคลาสสิกที่คุ้นหูกันเป็นอย่างดี ทำให้เราดูไปยิ้มไปได้กับภาพบนจอโดยไม่รู้ตัว ในฐานะผู้ชมรุ่นใหญ่ รู้สึกดีนะครับ ที่หนังไม่เพิ่มความสามารถให้เจ้าไลล์พูดได้ ไม่งั้นคงเห็นจระเข้กับแมวคุยกันในหนังแล้วล่ะ เอาเท่านี้พอแล้วล่ะนะ กำลังดี

โดยเฉพาะตัวไลล์นี่ ชื่นชมทีมงานเลยว่าออกแบบหน้าตามาได้น่ารักมาก สามารถสื่อความรู้สึกทางสีหน้า สายตาและท่าทางได้ชัดเจน โดยไม่ต้องเพิ่มความสามารถให้ไลล์พูดได้ ถึงแม้หนังจะจัดอยู่ในกลุ่มคอมมีดี้ แต่หนังก็ไม่ได้มีมุกอะไรที่ทำให้หัวเราะได้เสียงดัง ๆ น่ะครับ อยากมากก็แค่พอยิ้ม ๆ ไปกับความน่ารักน่าเอ็นดูของเจ้าไลล์นี่ล่ะ แค่เราเห็นไลล์ออกมาแต่ละฉากก็ชวนให้ยิ้มได้แล้วล่ะครับ ที่สำคัญคือออกแบบให้หน้าตาของไลล์ออกมาใกล้เคียงภาพประกอบในหนังสือด้วย ซึ่งแสดงถึงความเคารพของทีมงานที่มีต่อหนังสือต้นฉบับ แน่นอนว่าด้วยความน่ารักของไลล์จะสามารถดึงดูดความสนใจให้เด็ก ๆ เกาะติดอยู่กับหน้าจอได้จนจบ แล้วเจ้าไลล์นี่ก็อยู่บนหน้าจอเยอะเสียด้วย เรียกได้ว่ามีช่วงเรื่องราวของมนุษย์ไม่นานนัก แพร้บเดียวไลล์ก็กลับมาอีกแล้ว

ในเรื่องยังมีสัตว์อีกหนึ่งตัวคือ ลอเร็ตตา เจ้าเหมียวเปอร์เซียของนายกรัมป์ เพื่อนบ้านที่อยู่ห้องด้านล่างและแสดงท่าทีไม่เป็นมิตรตั้งแต่วันแรกที่ครอบครัวพริมม์ย้ายเข้ามา ซึ่งทางผู้สร้างก็ระมัดระวังเรื่องนี้พอควรล่ะ ถ้าแมวจะต้องมาอยู่ร่วมจอกับจระเข้ ก็ต้องทำให้แมวไม่ขโมยซีน เลยออกแบบหน้าตาของลอเร็ตต้าให้ดูร้าย ๆ เสียหน่อย จนลอเร็ตต้าเป็นอีกตัวละครหนึ่ง ที่ดูไปต้องระวังไปว่าเจ้าเหมียวจะกลายเป็นตัวร้ายของเรื่องนี้ขึ้นมาไหม

แม้ว่าจะเป็นหนังสำหรับเด็ก แต่ก็เป็นหนังที่ผู้ใหญ่ดูได้อย่างเพลิดเพลิน มีเนื้อเรื่องที่ชวนติดตามครับ พอเราหลงรักเจ้าไลล์ไปแล้ว ก็มีเหตุต้องคอยลุ้นเอาใจช่วยให้เจ้าไลล์อยู่รอดปลอดภัยอยู่เสมอ ทั้งการกลับมาของเฮ็คเตอร์ ที่ต้องคอยลุ้นว่าจะกลับมาดีหรือร้าย เพราะการได้ ฮาเวียร์ บาร์เด็ม มารับบทเป็นเฮ็คเตอร์เนี่ยแหละ ทำให้เราคาดเดาไม่ได้เลยว่าท้ายที่สุดแล้วแกจะมาดีหรือมาร้าย แถมยังเป็นเจ้าของคนแรกของไลล์ที่เจ้าเข้น้อยก็ยังไว้เนื้อเชื่อใจอยู่เสมอ รวมไปถึงลุงกรัมป์ที่แสดงท่าทีสงสัยคอยจับพิรุธครอบครัวพริมม์อยู่ตลอดเวลา ก็ต้องคอยลุ้นว่าลุงกรัมป์จะมีแผนการอะไรมาสร้างความวุ่นวายและเป็นภัยต่อเจ้าไลล์หรือไม่

ถึงแม้ว่าเราจะรู้กันดีว่า Lyle, Lyle, Crocodile คือหนังสำหรับเด็ก ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับเจ้าไลล์ แต่แล้วทุกอย่างก็จำต้องคลี่คลายได้อย่างสวยงามอยู่ดีนั่นแหละ แต่ถึงอย่างนั้น ด้วยความที่หนังทำให้เราหลงรักเจ้าไลล์ไปแล้ว ก็อดที่จะเอาใจช่วยเจ้าเข้น้อยเสียไม่ได้

ย้อนไปดูที่เครดิต หนังกำกับโดย จอช กอร์ดอน (Josh Gordon) และ วิล สเปก (Will Speck) ที่ร่วมกันกำกับมาเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 5 แล้ว ผลงานที่ผ่านมาก็เป็นหนังคอมมีดี้ขายความบันเทิงล้วน ๆ ก็นับว่าเป็นตัวเลือกที่เหมาะสม ให้ภาพที่สีสันสดใส เพียงแต่ต้องตัดคำหยาบและความทะลึ่งตึงตังออกไปเท่านั้นแหละ แล้ว Lyle, Lyle, Crocodile ก็เป็นอีกหนึ่งผลงานที่ กอร์ดอนและสเปกภาคภูมิใจ หนังออกฉายเมื่อตุลาคมปีที่แล้ว ทำรายได้ไป 107 ล้าน จากทุนสร้างที่ 50 ล้านเหรียญ แม้จะไม่ได้ทำกำไรเป็นกอบเป็นกำให้กับโคลัมเบียพิกเจอร์นัก แต่ก็ไม่เจ็บตัว และน่าจะเก็บรายได้จากดีวีดีได้อีก เพราะหนังแบบนี้เด็ก ๆ ชอบ พ่อแม่ก็ต้องซื้อติดบ้านไว้เปิดให้ลูกดูซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่นั่นแหละ