[รีวิว] Spider-Man : No Way Home มัลติเวิร์สปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ฮือฮา น้ำตาไหล และเซอร์ไพรส์แฟนบอยขั้นสุด!

Our score

9.7

Release Date

23/12/2021

แนว

แอ็คชัน/ผจญภัย/วิทยาศาสตร์

ความยาว

2.32 m ชม. (152 นาที)

เรตผู้ชม

PG-13

ผู้กำกับ

Jon Watts (จอน วัตต์ส)

Our score

9.7

Spider-Man : No Way Home | สไปเดอร์-แมน : โน เวย์ โฮม

จุดเด่น

1. บทผสมผสานเรื่องราวการเติบโตของปีเตอร์ ปาร์กเกอร์ เข้ากับมัลติเวิร์สได้ดีมาก ๆ
2. การดำเนินเรื่องไต่ระดับได้ดีมาก
3. เซอร์ไพรส์และมุกฮาเพียบ พลาดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
4. ฉากดราม่าสะเทือนใจจนน้ำตาไหลได้เลย
5. ฉากแอ็กชันทำได้ดีตามมาตรฐานเดียวกับสองภาคก่อน

จุดสังเกต

1. การดำเนินเรื่องในองก์แรกช้าไปหน่อย แต่ก็ถือว่าไม่แย่

• ความสมบูรณ์ของเนื้อหา

  9.4

• คุณภาพงานสร้าง

  9.5

• คุณภาพของบท / เนื้อเรื่อง

  10.0

• การตัดต่อ / การลำดับ และการดำเนินเรื่อง

  9.4

• ความคุ้มค่าเวลาในการรับชม

  10.0

เรื่องย่อ เป็นครั้งแรกที่ ‘Spider-Man’ ไม่ต้องซ่อนตัวใต้หน้ากากอีกต่อไป และเขาไม่สามารถแยกชีวิตในฐานะซูเปอร์ฮีโรออกจากชีวิตปกติได้อีกต่อไป เมื่อเขาไปขอให้ด็อกเตอร์สเตรนจ์ช่วยเหลือ แต่มันกลับกลายเป็นวุ่นวายกว่าเดิม บังคับให้เขาต้องหาทางแก้ไขและหาความหมายของการเป็นสไปเดอร์แมน หนังเรื่องนี้จะแนะนำสิ่งที่เรียกว่า Multiverse ในจักรวาลมาร์เวลอย่างเป็นทางการ พร้อม ๆ กับวายร้ายจากทั้ง ‘Spider-Man’ และ ‘The Amazing Spider-Man’ ก็จะมาปรากฎตัวด้วยเช่นกัน

ดูเหมือนว่าชะตากรรมของเพื่อนบ้านผู้แสนดีอย่าง ‘สไปเดอร์-แมน’ จะเริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ขึ้นทุกที ๆ ครับ หลังจากที่รับงานฮีโรระดับเบอร์รองมาแล้วใน 2 ภาคก่อน ภาคนี้ในฐานะที่เป็นหนังในช่วงต้นของ MCU ในเฟส 4 ที่กำลังเดินหน้าปูพื้นเรื่องราวแบบ ‘พหุจักรวาล’ หรือ ‘มัลติเวิร์ส’ (Multiverse) เพื่อขยายขอบเขตวิธีการเล่าเรื่องให้กว้างกว่าแนวแอ็กชันแบบเดิม ซึ่งตอนนี้มีซีรีส์ใน Disney+ ที่ปูพื้นเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้วทั้ง ‘Loki’ และแอนิเมชัน ‘What If…? ‘ ซึ่งซีรีส์ทั้งสองเรื่องนี้เป็นตัวสรุปอย่างชัดเจนว่า มัลติเวิร์สคือแกนหลักสำคัญและความโกลาหลครั้งใหญ่ที่เหล่าฮีโรต้องรับมือให้ได้ ซึ่งในหนังเรื่องนี้ก็ดูเหมือนว่าความโกลาหลนั้นได้ปรากฏชัดขึ้นเป็นรูปเป็นร่างแล้ว และไอ้แมงมุมก็ถือว่าเป็นฮีโรตัวแรก ๆ ที่ต้องรับผลแห่งความโกลาหลนี้แบบชัด ๆ

ส่วนเรื่องราวในภาคนี้ก็จะเล่าต่อจาก End Credits ตัวแรกที่ทิ้งเอาไว้ในภาคก่อนหน้า (Spider-Man : Far From Home (2019)) ซึ่งถ้าใครที่ยังไม่ได้ดู ก็ต้องขอเบรกให้ไปหาดูก่อนให้เรียบร้อยก่อนนะครับ (ทั้งสองภาคมีให้ดูใน HBO GO) เพราะว่าเนื้อเรื่องของภาคนี้จะเริ่มต้นมาจาก End Credits ตัวนั้นแหละ หลังจากที่สไปเดอร์แมนสามารถโค่น ‘มิสเทริโอ’ (Jake Gyllenhaal) ได้สำเร็จ

มิสเทริโอก็วางระเบิดตูมสุดท้ายด้วยการปล่อยคลิปเฟกนิวส์ผ่านจอ LED ที่กล่าวหาว่าปีเตอร์เป็นคนสังหารเขาอย่างป่าเถื่อน กล่าวหาว่าปีเตอร์โอ่อ้างจะเป็นไอรอนแมนคนถัดไป ข่าวนี้ยังไปถึงหู ‘เจ. โจนาห์ เจมส์สัน’ (J.K. Simmons) นักข่าวสำนักข่าวออนไลน์ TheDailyBugle.net ออกมาแฉ (จากข้อมูลของมิสเทริโอ) จนทำให้คนทั้งโลกรู้กันไปทั่วว่าสไปเดอร์แมนคือปีเตอร์ ปาร์คเกอร์

และในภาคนี้ แน่นอนว่า ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ เพื่อนบ้านที่แสนดี ถูกภัยเฟกนิวส์ตราหน้าจนทำให้ใช้ชีวิตยากลำบากกว่าเดิม แถมพาให้คนรอบข้างทั้งคนรักอย่าง ‘เอ็มเจ’ (Zendaya) เพื่อนซี้สาย Geek อย่าง ‘เน็ด ลีดส์’ (Jacob Batalon) และ ‘ป้าเมย์’ (Marisa Tomei) ต่างพากันเดือดร้อนกันไปด้วย ปีเตอร์เลยจำต้องไปขอความช่วยเหลือกับหมอแปลก ‘ดอกเตอร์สเตรนจ์’ (Benedict Cumberbatch) เพื่อให้ช่วยร่ายมนต์ลบความทรงจำของผู้คนว่าปีเตอร์ ปาร์คเกอร์คือสไปเดอร์-แมน แต่ด้วยความผิดพลาดบางอย่าง ผลก็คือทำให้วายร้ายจากมัลติเวิร์สหลุดเข้ามาปั่นป่วนโลกของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ระดับจักรวาล

ในแง่ของการดำเนินเรื่อง ในภาคนี้ก็ยังคงมีรสชาติ กลิ่นอาย และธีมของหนังจากภาคก่อน ๆ อยู่นะครับ โดยเฉพาะองก์แรก ซึ่งผู้กำกับอย่าง ‘จอน วัตต์ส’ (Jon Watts) ที่รับเหมากำกับแฟรนไชส์หนังชุดนี้มาจนกลายเป็นไตรภาคแล้ว ก็ยังคงคุมสีสันความเป็นหนังวัยรุ่นที่แฝงเรื่องราวแบบฉบับของวัยว้าวุ่น สิบห้าหยก ๆ สิบหกหย่อน ๆ มุกฮา ๆ วีรกรรมห่าม ๆ และหนังสไตล์ Coming Of Age ซึ่งพอมาถึงภาคนี้ ต้องชื่นชมวิธีการเล่าเรื่องเป็นอย่างแรกเลยครับ เพราะว่าตัวหนังสามารถไต่ระดับการเล่าจากเล็กไปหาใหญ่ และใหญ่ระดับจักรวาลได้อย่างละเอียดถี่ถ้วนมาก นั่นอาจจะทำให้การเดินเรื่องในองก์แรกช้าอยู่บ้าง โดยมีฉากแอ็กชันคอยกระตุ้นกราฟอยู่เนือง ๆ แต่ตัวบทก็ถือว่าทำได้ฉลาดและไหลลื่นไม่สะดุดตรงไหนให้กวนใจเลย

รวมทั้งการที่ตัวบทเริ่มจะกระชับพื้นที่โดยไม่ไปเล่าถึงตัวละครและภารกิจอื่น ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเป็นฮีโรของปีเตอร์มากนักเหมือนอย่างในภาคที่แล้ว ทำให้ตัวหนังจะเริ่มโฟกัสเฉพาะภารกิจของปีเตอร์ เอ็มเจ เน็ด หมอแปลก เหล่าวายร้ายทั้ง 5 และป้าเมย์เท่านั้น อีกจุดที่ถือว่าฉลาดคือ ต่อให้ตัวหนังในครึ่งหลังจะเริ่มบิดไปเป็นหนังแอ็กชันแบบเต็มสูบ แต่หนังก็ยังรักษาแกนการเล่าเรื่องแบบ Coming Of Age ที่แข็งแกร่งเอาไว้ได้อยู่ นั่นก็คือเรื่องของการพยายามจะลบความทรงจำของผู้คนนั่นเอง เพราะนอกจากปีเตอร์จะต้องรับผลพวงจากความผิดพลาดจากการร่ายมนต์แล้ว เขายังต้องรับผลพวงใหญ่ในการบังอาจไปแทรกแซงมัลติเวิร์ส และตอนท้ายก็ลากเส้นมาขมวดจบที่ปีเตอร์เองก็ต้องยอมรับผลกระทบที่เกิดจากการพยายามลบความทรงจำนั้นด้วย

Coming Of Age ในคราวนี้จึงไม่ใช่แค่การต่อสู้กับวายร้ายเท่านั้น แต่ยังต้องยอมรับทางเลือกที่เขาเองได้เลือกไว้ด้วย ซึ่งตรงนี้ต้องขอชื่นชมว่าสามารถคงแก่นแกนนี้เอาไว้ได้อย่างครบถ้วน ปูเรื่องและตามมาเก็บกลับได้อย่างสะเทือนใจเรียกน้ำตามาก ๆ แถมยังเป็นการทิ้งท้ายได้อย่างน่าสนใจและน่าคิดต่อไปด้วยว่า จากนี้ ชีวิตของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ที่เลือกเส้นทางนี้และยอมรับผลของมันแต่โดยดี จะยังคงดำเนินชีวิตในฐานะปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ และในฐานะสไปเดอร์-แมนต่อไปได้อย่างไร ภายใต้บทสรุปชีวิตโคตรจะสะเทือนใจขนาดนั้น

ในแง่ของการดำเนินเรื่อง เอาจริง ๆ แม้ตัวหนังจะปูว่ากำลังเดินหน้าเข้าสู่มัลติเวิร์ส แต่ตัวหนังเองก็ยังไม่ได้ถึงกับลงลึกอะไรขนาดนั้นนะครับ (เข้าใจว่าคงจะเอาไว้ลงลึกใน ‘Doctor Strange in the Multiverse of Madness’ ที่จะฉายปีหน้านั่นแหละ) แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ความเป็นมัลติเวิร์สที่ใส่เข้ามา มันช่างเหมาะเจาะกับจังหวะการ Coming Of Age ของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์เสียจริง ๆ เพราะว่าในสองภาคก่อน เราจะได้เห็นน้องปีเตอร์เลียบ ๆ เคียง ๆ ป๋าโทนี สตาร์ก ในการรับภารกิจปราบฮีโรเบอร์รอง

แต่ในคราวนี้ การเปิดมัลติเวิร์ส ทำให้ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ต้องเผชิญกับตัวร้ายระดับบิ๊กในพหุจักรวาลอื่น แถมเอาเข้าจริง แม้จะมีหมอแปลกมาช่วยในภาคนี้ แต่ด้วย ‘เหตุผลบางอย่าง’ ก็ทำให้หมอแปลกไม่ได้ถึงกับช่วยได้ในระดับที่ป๋าโทนี่ช่วยแบบในภาคก่อน ๆ (ตรงกันข้าม เน็ดกับเอ็มเจยังช่วยมากกว่าซะอีก (555) ผลก็คือ ตัวปีเตอร์เองก็จะเติบโตขึ้นกลายมาเป็นฮีโรตัวจริง และต้องรับบท “ผู้นำการต่อสู้” รับมือกับเหตุการณ์ระดับมัลติเวิร์สด้วยตัวเอง และก็ถือว่าเป็นการปูทางสู่มัลติเวิร์สใน MCU เฟส 4 ได้ดีและเห็นภาพได้ชัดยิ่งขึ้นกว่าเดิมด้วย

และสำหรับใครที่เป็นพ่อยกแม่ยกน้องทอม ฮอลแลนด์ ก็ต้องขอแสดงความยินดีเป็นอย่างยิ่งนะครับ เพราะว่าในภาคนี้ น้องทอมโตแล้ว การแสดงของทอม ฮอลแลนด์ในภาคนี้ถือว่ากินขาดและเป็น MVP ของหนังจริง ๆ ฝีมือการแสดงและการแสดงอารมณ์สะเทือนใจในเรื่องนี้ของเขาเป็นสิ่งที่ชี้ให้เห็นเลยว่า น้องทอมโตขึ้นจนสามารถเห็นริ้วรอยความสับสนในชีวิตช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ จากวัยรุ่นมัธยมสู่วัยมหาวิทยาลัย และโตขึ้นท่ามกลางความรับผิดชอบของสไปเดอร์-แมนที่ใหญ่ขึ้น (และจะใหญ่ยิ่งขึ้นกว่านี้แน่นอน) ของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ได้อย่างแท้จริง จนผู้เขียนแอบเชื่อไปแล้วว่า หลังจบไตรภาคนี้ ทอม ฮอลแลนด์ จะมีภาพการเป็นสไปเดอร์-แมนแบบติดหนึบแยกไม่ออก (แบบเดียวกับที่ป๋าโรเบิร์ต ดาวนีย์ จูเนียร์ ชอบโดนเรียกว่าไอรอนแมนนั่นแหละครับ)

นอกจากน้องทอม และทีมนักแสดงรอบข้าง ผู้เขียนเองก็ต้องชื่นชมเหล่าน้า ๆ 5 วายร้าย ที่กลับมารับบทตัวร้ายที่ทะลุจักรวาลมานะครับ แม้ว่าเวอร์ชันดั้งเดิมของพวกเขาจะห่างจากหนังเรื่องนี้ไปนับสิบ ๆ ปี แต่พวกเขาก็สามารถกลับมาสวมตัวร้ายที่ตัวเองเคยรับบทบาทเอาได้อย่างไม่ทิ้งลายจริง ๆ และที่สำคัญคือ การวางบทบาทให้ตัวละครทั้งห้า ในพล็อตที่มีตัวละครยุ่บยั่บวุ่นวายไปหมด แต่ตัวละครทั้งหมดถูกจัดสรรปันส่วนได้ออกมาดีมาก ๆ และแปลกมากที่ไม่ได้ไปแย่งซีนสไปดีน้องทอมเลยแม้แต่น้อย แต่ถ้าให้เลือกว่าคนไหนท็อปสุด ผู้เขียนขอยกให้คุณน้า ‘Willem Dafoe’ เจ้าของบท ‘กรีน ก็อบลิน’ ครับ แม้ว่าจะชราไปตามวัยบ้าง แต่ก็ยังสามารถรับบทวายร้ายจิตหลุดได้น่ากลัวมาก ๆ เหมือนที่เคยดูใน ‘Spider-man’ (2002) อย่างไรอย่างนั้นเเลย

และที่เรียกได้ว่าเป็นไฮไลต์ของหนังเรื่องนี้ก็คือมุกฮา ๆ ครับ ในภาคนี้ต้องเรียกได้ว่าใส่มุกฮาและตลกร้ายจังหวะนรกมาได้อย่างร้ายกาจมาก และโดยเฉพาะมุกมาจากมัลติเวิร์ส ซึ่งก็จะมีการสอดแทรกบทที่เกี่ยวพันกับหนังไอ้แมงมุมคลาสสิกทั้งสองเวอร์ชัน เรียกว่าเป็นมุกที่เรียกเสียงฮาเอาใจแฟนบอยโดยเฉพาะเลย ทั้งมุกคำพูดที่อ้างเอ่ยถึง รวมถึงการแอบใส่ซีนที่ใช้แรงบันดาลใจจากหนังเวอร์ชันคลาสสิก (ที่แฟนบอยดูแล้วเก็ตแน่นอน) รวมทั้งเซอร์ไพรส์อื่นอีกต่าง ๆ นานาที่เรียกได้ว่าเยอะมากในระดับที่จะทำให้แฟน ๆ สไปดีดูแล้วกรี๊ดแตกได้อย่างแน่นอน

จริง ๆ ถ้าจะมีข้อสังเกตอยู่บ้าง ก็ถือว่าเป็นจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ นะครับ อย่างแรกคือ ตัวบทสามารถไล่พล็อตจากเล็กไปหาใหญ่ได้ดีมาก ๆ เพราะฉะนั้นมันก็แอบจะเลี่ยงไม่ได้อยู่เหมือนกันที่จะทำให้การดำเนินเรื่องในองก์แรกนั้นค่อนข้างค่อยเป็นค่อยไปอยู่สักหน่อย แม้ว่าจะมีฉากแอ็กชันคอยกระตุกกราฟอยู่บ้าง แต่ตัวเรื่องในองก์แรกก็ถือว่าค่อนข้างช้าเลยแหละ ซึ่งมันก็คงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ภาคนี้ยาวที่สุดถึง 2 ชั่วโมงครึ่ง สองคือ ตัวฉากแอ็กชันครับ จริง ๆ โดยรวมก็ถือว่าเป็นฉากแอ็กชันที่ทำได้ดีงามตามมาตรฐานของ จอน วัตต์ส ที่ทำไว้กับทั้งสองภาคนะครับ เพียงแต่ว่าอาจจะไม่ถึงกับว้าวซ่าอะไรขนาดนั้น ส่วนตัวผู้เขียนแอบชอบการเผชิญหน้าระหว่างสไปดีกับหมอแปลกมากกว่าแฮะ

โดยภาพรวม ‘Spider-Man : No Way Home’ ยังคงรักษามาตรฐานของหนังฮีโรในแบบฉบับของ Marvel ได้อย่างครบถ้วน แต่นอกจากหนังเรื่องนี้จะเป็นหมุดหมายสำคัญของการเดินทางสู่มัลติเวิร์สอย่างเต็มตัวแล้ว หนังเรื่องนี้ก็เรียกได้ว่าเป็นหนังที่แฟนบอย สไปเดอร์-แมนไปดูยังไงก็ไม่ผิดหวังครับ เพราะนอกจากเรื่องราวที่โตขึ้นและการที่เราจะได้เห็นพัฒนาการ และจังหวะหัวเลี้ยวหัวต่อชีวิตของปีเตอร์ ปาร์กเกอร์ ที่กลายเป็นซูเปอร์ฮีโรแบบเต็มตัว และเติบโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจนมาก ๆ

และไม่ว่าคุณจะมีพื้นเพเกี่ยวกับคอมิกส์มาก่อนหรือไม่ คุณอาจจะชื่นชอบหรือขัดใจหนังสไปเดอร์-แมนเวอร์ชันดั้งเดิมขนาดไหน หรืออาจจะแค่ต้องการดูหนังแอ็กชันมัน ๆ ในช่วงวันหยุดปีใหม่ หนังเรื่องนี้ก็เรียกได้ว่าตอบโจทย์ได้หมด ทั้งมุกฮาจังหวะนรก เรื่องราวดราม่าสุดสะเทือนใจจนน้ำตาซึม และเซอร์ไพรส์ชวนกรี๊ดที่สปอยล์ไม่ได้แม้แต่สักแอะ เรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้เป็นการเปิดฉากสู่มัลติเวิร์สอย่างเต็มตัว ที่ต่อให้จะเป็นแฟนบอย หรือไม่ใช่ก็ตาม ก็น่าจะได้ฮาแตก เฮลั่น น้ำตาไหล อ้าปากค้างไปกับเซอร์​ไพรส์มากมาย แต่ว่าต้องเข้าไปดูในโรงเท่านั้นนะครับ ถึงจะได้ความรู้สึกนี้แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย อ่านหรือดูสปอยล์ยังไงก็สู้ไม่ได้หรอก

ปล. 1 แน่นอนว่า End Credits ยังมี 2 ตัวให้รอดูกันเหมือนเดิมนะครับ ซึ่งก็นะ…

ปล. 2 ขออนุญาตแถมสำหรับมือใหม่นิดนึงครับ เอาเข้าจริง ๆ ต่อให้ไม่เคยดูหนังมาก่อน ก็พอจะดูได้แหละ แต่ผู้เขียนเองก็แนะนำว่า การดูหนังสไปเดอร์-แมนทั้ง 3 เวอร์ชัน ก็จะทำให้ยิ่งอินยิ่งขึ้นไปอีก ถ้าไม่รู้ว่าจะดูอันไหนก่อนดี ผู้เขียนขอแนะนำลิสต์ตามนี้ครับ

จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องดู (*จำเป็นมาก ควรดูก่อนไปดูภาคนี้)

• ‘Spider-man : Homecoming’ (2017)
• ‘Spider-man : Far From Home’ (2019) (*จำเป็นมาก ๆ )

ดูเพื่อปูพื้นเรื่องตัวร้ายที่ปรากฏในภาคนี้ (*จำเป็น แต่ดูทีหลังก็ได้)

• ‘Spider-man’ (Green Goblin) (2002)
• ‘Spider-man 2’ (Doctor Octopus) (2004)
• ‘Spider-man 3’ (Sandman) (2007)
• ‘The Amazing Spider-man’ (Lizard) (2012)
• ‘The Amazing Spider-man 2’ (Electro) (2014)

ดูเพื่อปูพื้นเรื่องราวของสไปเดอร์-แมน (*จำเป็นระดับปานกลาง ดูทีหลังก็ได้)

• ‘Captain America : Civil War’ (2016)
• ‘Avengers : Infinity War’ (2018)
• ‘Avengers : Endgame’ (2019)

ดูเพื่อปูพื้นให้เข้าใจเรื่อง ‘Multiverse’ (*จำเป็นระดับปานกลาง ดูทีหลังก็ได้)

• ‘Loki’ (2021)
• ‘What If…?’ (2021)

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส