โรงเรียนผี เป็นหนังไทยเรื่องล่าสุดจากค่าย สหมงคลฟิล์ม ที่พูดตามตรงไม่ได้คาดหวังอะไรเท่าไรเลย ยิ่งเรื่องหลังสุดอย่าง อาม่า เล่าเรื่องได้เละเทะมากด้วย กับเรื่องนี้ก็คิดว่าเป็นอีกหนังตุ้งแช่ ยัดตลกคาเฟ่ตีหัวเข้าบ้านเดิมๆ ที่ใช้ฉากโรงเรียน พวกเรื่องเล่าเรื่องเฮี้ยนต่างๆมาขาย เรียกว่าไปดูด้วยความรู้สึก ไหนดูซิจะมีอะไรมากกว่าที่หวังมั้ย ซึ่งพอเอาเข้าจริงเป็นหนังไทยที่เซอร์ไพรส์มากครับ
หนังเล่าเรื่องจากการกำกับและเขียนบทของผู้กำกับหญิงอย่าง เปิ้ล – มนัสนันท์ พงษ์สุวรรณ ซึ่งก็หาไม่เจอว่าเธอเคยทำอะไรมาแต่ดูลักษณะแล้วก็น่าจะเจนอยู่ในวงการพอสมควร โดยเปิดเรื่องจากกลุ่มเด็กนักเรียนชั้นมัธยมต้นแห่งโรงเรียน พูนปัญญา โดดการปฐมนิเทศเปิดเทอมใหม่มาจับกลุ่มในห้องเรียนเก่า ด้วยความคึกคะนองของหัวโจกเด็กโข่ง เอ๋ (อาไท) จึงเปิดประเด็นที่จะคุยเรื่องผีเรียกความตื่นเต้นในกลุ่มที่มี เอ้อ (ออสการ์ ชยณัฐ) และ ป๊อป (นีโม ปุณณดา) ร่วมวง โดยสั่งให้ เด่น (สุชาติ แคปเจอร์) บริวารอีกคน ออกไปตามหาเด็กนักเรียนเข้าใหม่มาเป็นเหยื่อในการหลอกเพื่อความสนุก ซึ่งก็ไปได้ ดอน (ริว อิงครัต) เด็กหนุ่มปริศนาสุดขรึมมา แล้วจากนั้นเอ๋ก็เริ่มเล่าเรื่องของผีในโรงเรียน ที่ตนเองเคยเจอในห้องสมุด ชื่อรุ่นพี่ดวงใจ จากนั้นแต่ละคนในกลุ่มก็จะผลัดกันเสริมกันเล่าเรื่องใหม่ๆหรือสิ่งที่ตนเคยได้ยิน ทั้งเรื่อง ครูแสงดาว (แม๊กกี้ อาภา) ที่ผูกคอตายในห้องเรียน ภารโรงโก๊ะ (โก๊ะตี๋) ที่เลี้ยงหมาเห็นผีชื่อด๊อง ครูใหญ่ (เท่ง เถิดเทิง) ที่อยากเห็นแฟนเก่าที่ตายไป และเรื่องปอบข้างโรงเรียนที่สองตำรวจใหญ่อย่าง โทนี่ (หม่ำ) และ จรวย (โจอี้) เข้ามาสืบ
ฟังๆเหมือนจะเอาสไตล์เล่าเรื่องผีหน้าร้อน ที่เชื่อว่าเล่าเรื่องผีครบ 100 เรื่องผีจะออกมา ผสมกับพวกตำนาน 7 เรื่องลึกลับในโรงเรียนของญี่ปุ่นมาใช้ แต่หนังก็มีความโดดเด่นที่เป็นเอกลักษณ์มากไปกว่านั้น โดยการเชื่อมโยงแต่ละเรื่องไว้เป็นเนื้อเดียว คือหนังมีแกนของเรื่องอยู่ที่กลุ่มเด็กที่เล่าเรื่องก็จริง แต่ในตัวเรื่องเล่าก็ยังมีตัวครูแสงดาวและปริศนาการตายของเธอเป็นศูนย์กลางอีกด้วย จากการบอกเล่าว่ามีคนเข้ามาติดพันเธอหลายคนซึ่งเชื่อมโยงไปถึงครูใหญ่และภารโรงโก๊ะ รวมถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอย่างมากของเธอ ตรงนี้เลยทำให้แม้ตัวหนังจะถูกแบ่งเรื่องเล่าออกเป็นตอนๆ (ทั้งการเล่าเรื่อง และมีกราฟฟิกขั้นตอน) แต่ก็ยังคงความเป็นเนื้อเดียวกัน ชวนผู้ชมให้ครุ่นคิดคล้อยตามอย่างไม่เบื่อ แม้จะมีช่วงที่หนังโดดอารมณ์ออกไปเหมือนกันในตอนเล่าเรื่องผีปอบข้างโรงเรียน ที่ไม่สัมพันธ์กับเนื้อเรื่องหลักอย่างที่ว่ามา แต่ก็ไม่ร้ายแรงถึงขนาดจะทำลายตัวเรื่อง เสียดายแค่ว่าการผ่อนอารมณ์ของเรื่องนี้ไปได้ไม่สุดทางนัก แม้จะได้ทั้งหม่ำและโจอี้มาเล่นก็ตาม แต่ก็ไม่ขำหรือสร้างอารมณ์ใหม่ๆอย่างใด แค่พักเรื่องหลักไปเรื่องอื่นเท่านั้นครับ ไม่งั้นคงสมบูรณ์กว่านี้
ส่วนที่ชอบที่สุดของหนังคือบรรยากาศความหลอกหลอน ให้อารมณ์แบบตอนดู เปนชู้กับผี ที่ใส่ดีไซน์เมคอัพสยดสยองพองขนแบบ ลองของ ความเจ๋งคือหนังเรื่องนี้ไม่มีฉากตุ้งแช่เลย คือดีมากครับ ผมโคตรเกลียดหนังตุ้งแช่แบบไม่มีอะไรแค่อยากให้คนดูสะดุ้งมาก แบบลมพัดตุ้งแช่ แมวกระโดดตุ้งแช่ คือเพื่อ? แต่เรื่องนี้ไม่มีเลย แต่บรรยากาศยังโคตรน่ากลัว การใช้กล้องและเสียงทำเอาอยากจะหลบสายตาออกจากจอจริงๆ โดยเฉพาะการแช่ภาพผีเละๆที่เมคอัพได้โคตรน่ากลัวไว้บนจอ ไม่ต้องใส่เสียงให้สะดุ้งอะไร นี่ล่ะคือความหลอนแบบหนังผีไทยแท้ๆ คือดีงามมากครับ น่ากลัวมากด้วย ส่วนปริศนาต่างๆก็ทั้งมีฉากเฉลยตรงๆและฉากที่ต้องเชื่อมโยงเอาเอง แต่ก็สามารถตอบสิ่งที่ถามไว้ได้ครบครับ รวมถึงการปิดสรุปท้ายก็นับว่าลงตัว ทั้งหมดตรงนี้นี่ขอชื่นชมเลย
ส่วนที่ไม่ชอบมีเหมือนกัน คือการแสดงของเด็กกลุ่มนี้มีเคมีบางอย่างที่ยังไม่พอดีกัน บางคนเล่นเกินบางคนเล่นขาด จังหวะการตบมุกยังไม่แม่นเป๊ะเท่าไร แต่ก็ได้ความน่ารักของเด็กๆมาช่วยได้พอสมควร จะว่าไปก็ไม่ได้เป็นหนังเน้นตลกเป็นหลักอยู่แล้ว แต่ก็ให้มุกแบบยิ้มๆมาเยอะ และที่สำคัญมุกค่อนข้างสะอาดไม่หยาบโลนน่าเกลียดครับ ตรงนี้ชื่นชม
สรุป
ค่อนข้างเซอร์ไพรส์ในทางบวกครับ อาจเพราะดูถูกไว้ก่อนดูเยอะด้วย (ฮา) เป็นหนังไทยที่มีคุณภาพในการเล่าเรื่องและโปรดักชั่นดีทีเดียว มีหลุดๆนิดหน่อยพอให้อภัย แต่ถ้าใครหวังมากว่าจะเป็นแนวคุ้นเคยเอาตลกเอาฮาเอาตุ้งแช่ไม่ต้องแคร์เนื้อเรื่องอาจผิดหวังนิดหนึ่งครับ เพราะไม่ได้ฮาป่าแบบนั้น แต่ก็สนุกและน่ากลัวในแบบที่น่าลิ้มลอง ทำดีต้องชื่นชมครับหนังไทย