หนังผีอีกหนึ่งเรื่องจากโปรเจ็กต์ ‘7 เรื่อง 7 สัมผัสหลอน’ ของทางค่าย LOGO Motion Pictures ที่ไปหยิบจับเอา 7 เรื่องผี ๆ ฮิต ๆ จากคลื่นวิทยุมาทำเป็นหนัง ซึ่งจากงานเรื่องอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ที่พอจะผ่านสายตาคอหนังมาแล้วนั้นก็จะเป็นอันรู้กันว่า งานหนังค่ายนี้เน้นไปทางเจาะตลาดล่างหรือกลุ่มคนชายขอบเสียส่วนใหญ่ เรียกว่าออกรสออกชาติเป็นละครช่อง 7 หรือหนังแผ่นอยู่มาก ๆ คืองานสไตล์นี้แหละที่เรตติ้งดีมาทุกยุคทุกสมัยในระดับประเทศ และแน่นอนว่าเนื้อหากับตัวละครเรื่องนี้ก็สไตล์บ้าน ๆ ไม่ค่อยมีอะไรต้องคาดหวังเยอะพอ ๆ กับหนังร่วมทุนแนว AEC ก็ถือเป็นข้อดีเหมือนกันที่คนดูหนังเองก็ไม่ต้องคิดเยอะเวลาจะซื้อตั๋วเข้าไปดู (ฮา)
เนื้อเรื่องของ Love Rain เป็นหนังรอมคอมที่พูดถึงความสัมพันธ์ของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ระหว่างหนุ่มนักศึกษาหน้าตาดี (บูม กิตตน์ก้อง) ใช้ชีวิตเสเพลสิงอยู่ตามร้านเหล้าหาหญิงเด้าไปวัน ๆ จนในที่สุดเขาก็โดนรีไทร์ และด้วยความที่ไม่มีเงินเลย ชีวิตก็พลิกผันให้เขาต้องไปสมัครเป็นพนักงานร้านมินิมาร์ทแห่งหนึ่ง ส่วนฝ่ายหญิง (แซมมี่ เคาวเวลล์) นั้นทำงานในร้านเสริมสวยธรรมดา ๆ ตกดึกก็พาตัวเองไปสถิตอยู่ในร้านเกมจนเป็นเซียน แต่ขณะเดียวกันก็ไม่มีใครรู้ได้ว่าเธอคือวิญญาณเร่ร่อน รวมทั้งตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองตายเพราะอะไรด้วย เรียกว่าทั้งคู่อยู่ในสถานะที่ไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตต่อดี
ช่วงแรก ๆ ตัวหนังก็โฟกัสวนเวียนอยู่ที่พระนางที่ไม่โอเคกับสิ่งที่เป็นอยู่ อานุภาพของความเหงาเข้ามาปกคลุม ความสับสนในใจบังเกิดไม่ว่าจะคนหรือผี หนังปูแบ็กกราวด์ทั้งคู่ให้เห็นด้านอ่อนไหวของจิตใจ ความรู้สึกที่ขาดอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตได้น่าดู เพียงแต่ดันมาเริ่มทะแม่งตอนที่พยายามจะสร้างสถานการณ์บางอย่างให้พระนางได้เจอกัน และรู้สึกไม่ชอบขี้หน้ากันตั้งแต่แรก หนังพยายามปูให้ทั้งคู่ดูเป็นคู่กัดกันในช่วงแรก แต่กลับทำได้ปะดักปะเดิดมาก ๆ เรียกว่าสมเหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย คิดจะโผล่ก็โผล่มา คิดจะด่าอะไรก็ด่า ทั้งที่เป็นคนแปลกหน้ากัน แถมประเด็นที่หยิบยกมาผูกปมนั้นเบาโหยง ดูแล้วไม่ make sense เลยว่าทำไมเรื่องแค่นี้ต้องโมโหกันขนาดนั้นด้วย? คือตรงนี้แหละที่ทำให้มันทั้งเชย ทั้งงงงวย เป็นช่วงที่บั่นทอนความเชื่อคนดูลงไปมาก ซึ่งกลายเป็นไม่เป็นผลดีกับเวลาที่เหลือเลย สิ่งที่พอจะชโลมใจได้บ้างก็พวกตัวสมทบอย่าง น้าป๋อง กพล, ตาร์ เฟดเฟ่ และก็ เส้นด้าย สอดอStyle ที่ผลัดมาสร้างสีสันให้หนังได้บ้าง
บรรยากาศของหนังเริ่มมาเผยให้เห็นมุมโรแมนติกในครึ่งหลังของเรื่อง ซึ่งมันก็ทำออกมาได้บ้าน ๆ ดูง่ายและพอจะยิ้มจะแอบฟินกันไปได้เหมือนกัน โดยเฉพาะในส่วนของเคมีพระนางนั้นค่อนข้างไปได้ดีมีเสน่ห์ทั้งคู่ ส่วนตัวผมชอบอินเนอร์ของ แซมมี่ มากเลย ดูแล้วกลมกลืนเป็นตัวละครดี แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องบอกว่า พาร์ทการตัดต่อเดินเรื่องหรือจังหวะหนังที่ยำออกมานั้นทำได้น่าผิดหวัง มันออกขาด ๆ เกิน ๆ ตลอดจนแอบกระซิบเบา ๆ ได้ว่า ‘เละ’ ถ้าไม่เกรงใจก็เรียกว่างานหยาบงานเผากันตลอดรายทางจนพาลเสียมู้ดไปเลย อย่างไรก็ตาม หากมองในมุมของมาตรฐานหนังเมนสตรีมตามหัวเมือง นี่คือหนังที่ไม่ต้องการการคาดหวังใด ๆ มันก็เป็นหนังอารมณ์สยองขวัญขำ ๆ ที่พอดูกล้อมแกล้มเอาบันเทิงได้อยู่ แต่ถ้ามองในมุมตลาดหนัง Love Rain ในเวอร์ชันไทย ก็ถือว่ามันได้ตามมาตรฐานหนังของคนชายขอบอยู่แล้ว ผมมั่นใจเลยว่าฟีดแบ็กมันจะดี เพราะงานสไตล์นี้มันได้รับการยอมรับจากฐานคนดูที่เหนียวแน่นอย่างปฏิเสธไม่ได้