[รีวิว] After the Rain: ฟ้าหลังฝนที่อบอุ่นหัวใจ

สนับสนุนเนื้อหาโดย

เป็นอีกหนึ่งอนิเมะที่ถูกนำมาทำเป็น Live Action เวอร์ชันคนจริงแสดง ซึ่งได้นักแสดงสาวฮอตที่สุดระดับแม่เหล็กในวงการหนังญี่ปุ่นนาทีนี้อย่าง นานะ โคมัตสึ จาก Tomorrow I Will Date with Yesterday’s You มารับบทเป็น อากิระ ทาจิบานะ นักเรียน ม.ปลาย วัย 17 ปี อดีตเอสของชมรมกรีฑา ที่ประสบอุบัติเหตุระหว่างซ้อมจนเอ็นร้อยหวายฉีกขาดต้องพักยาว นั่นทำให้เธอดำดิ่งสู่ความผิดหวังจนคิดหันหลังให้การวิ่งกรีฑา แล้วเลือกไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านอาหารครอบครัว ‘คาเด็น’ ซึ่งที่นี่เธอได้ตกหลุมรัก มาซามิ คนโด (โย โออิสุมิ) ผู้จัดการร้านพ่อหม้ายวัย 45 ปี

นอกจากนี้ ใน Live Action ยังได้ผู้กำกับสายบีบคั้นน้ำตาคนดูอย่าง อากิระ นากาอิ (If Cats Disappeared from the World) มานั่งแท่นกำกับด้วย

หนังเดินเรื่องได้หวือหวาตั้งแต่ช่วงแรก สมกับเป็น Live Action จากอนิเมะ ทาจิบานะ เปิดตัวได้เฟี้ยวฟ้าวและงานดีมาก เรียกว่าอินเนอร์เหมือนหลุดมาจากการ์ตูนจริง ๆ นอกจากความเศร้าจากอาการบาดเจ็บเอ็นร้อยหวายแล้ว ตัวหนังไม่ได้ปูแบ็คกราวน์ของ ทาจิบานะ ในประเด็นอื่นมากนัก ภาพที่เห็นบ่อย ๆ ในหนังคือ ภาพที่ทาจิบานะเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง พลางคิดถึงชายหนุ่มวัยกลางคนรุ่นคราวพ่อของเธอ ขณะที่ ลุงโย ในบทบาทของ คนโด นั้น ก็ต้องบอกว่าเรียกเสียงฮาได้ตั้งแต่เห็นหน้าแกแล้ว จะบอกว่าลุงแกฮาเกินไปสำหรับพลอตหนังที่จงใจโรแมนติกขนาดนี้ด้วยซ้ำ โดยเฉพาะความมึน ๆ และจังหวะนรกของแกในหนัง (ฮา)

สิ่งหนึ่งที่รู้สึกประทับใจเกินคาดคือเรื่องภาพและการตัดต่อที่สร้างสรรค์ แปลกตา แต่ลงตัวมาก ๆ แถมหนังยังรักษาคอนเซปต์ความเป็น coming of age ของคนสองวัยในช่วงหน้าฝนแห่งความทรงจำนี้ได้ตลอดรอดฝั่ง เก็บรายละเอียดและเกลี่ยกระจายบทบาทได้เยี่ยม ตัวละครมีมิติ ทั้งตัวหลักและสมทบ นั่นเลยเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ตัวหนังยืดยาวออกไปบ้าง แต่ให้อภัยได้ เพราะแคสมาแต่ละคนนี่มันใช่เลย แถมดึงแคแร็คเตอร์ออกมาได้ชัดใกล้เคียงการ์ตูนจริง ๆ โดยเฉพาะ นานะ ที่บรรจงยัดเยียดความเป็นโอตะมาให้ผมเต็ม ๆ หลังจากก่อนหน้านี้ก็เคยทำผมเสียน้ำตา มาแล้วใน Tomorrow I Will Date with Yesterday’s You

สำหรับ After the Rain ต้องบอกว่าเป็น Live Action ที่มีเมสเซจข้อคิดแฝงไว้มากมายซับซ้อนกว่าที่คิดจริง ๆ ผู้จัดการร้านรุ่นลุงที่หย่าขาดจากภรรยา มีชีวิตต๊อกต๋อยอยู่ในอพาร์ทเมนต์เล็ก ๆ นั้น เขาซ่อนปมอะไรในใจที่ไม่กล้าออกไปโบยบินในเส้นทางของตัวเอง ความรักของคนสองวัยที่มันกลับเติมเต็มความหมายของชีวิตบางสิ่งอย่างแต่ยิ่งใหญ่มากพอที่จะทำให้ทั้งคู่ กลับมาเดินตามฝันอีกครั้ง ผมชอบที่ผมได้เห็นความรักและความฝันของคนทั้งคู่มันผลักไปด้วยกันได้ชัด มันเป็นเมสเซจหลักที่บอกคนดูว่า ความรักไม่เกี่ยงอายุ ความรักที่ดีมันต้องเป็นพลังใจและแรงผลักดันให้กันและกันได้ตลอดรอดฝั่ง และที่สำคัญ หนังหาทางลงได้ดี ไม่ขาดไม่เกิน ไม่ฟุ้งเฟ้อ ไม่เลี่ยนอย่างที่คาดไว้ด้วย

After the Rain ไม่เพียงแต่เป็นฟ้าหลังฝนที่เปลี่ยนชีวิตของ ทาจิบานะ และ คนโด เท่านั้น แต่อาจเปลี่ยนชีวิตของคนดูหลายคนที่เดินจากโรงมาพร้อมแรงบันดาลใจและไฟลุกโชนของวัยหนุ่มสาวกลับมาอีกครั้ง