[รีวิว] รักไม่เป็นภาษา – ส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างนักแสดงสุดน่ารัก และบทพูดที่มีเสน่ห์

Our score

7.9

รักไม่เป็นภาษา

จุดเด่น

1. ตัวละครมีเสน่ห์
2. ถ่ายภาพออกมาได้สวยงาม
3. ฟีลกู๊ดมาก ดูแล้วรู้สึกดี
4. น้องโบว์ เมลดา ในบท พรอน ดาเมจรุนแรงเหลือเกิน
5. มุขตลกใช้ได้ ชวนยิ้มตลอดเรื่อง

จุดสังเกต

1. ความสมเหตุสมผลในบางฉาก
2. พล็อตรองที่มากเกินไป

• ตรรกะ ความสมบูรณ์ของบท

  7.5

• งานสมบูรณ์ของงานสร้าง

  8.0

• ความแปลกใหม่

  7.0

• ความสนุก

  8.5

• ึความคุ้มค่า

  8.5

Play video

เรื่องย่อ

เรื่องราวของ พรอน (โบว์ เมลดา) สาวสุดเพี้ยนที่เมื่อเจอความกดดันทีไรต้องเผลอพูดเป็นคำผวนทุกที พรอน แอบหลงรัก ป๊อป (ซุง กิดาการ) รุ่นพี่สุดฮอตในที่ทำงานที่เธอกำลังฝึกงานอยู่ ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี แต่… พรอนต้องเดินทางไปอังกฤษแบบกะทันหัน! เพราะ เพ็ญ (แอริน ยุกตะทัต) พี่สาวสุดที่รักกำลังจะแต่งงานสายฟ้าแลบกับ ไมเคิล (เคลเล็น เจมส์) หนุ่มอังกฤษผู้อ่อนโยนที่คบหากันได้เพียง 7 วัน การเดินทางไกลครั้งแรกของ พรอน จึงได้เริ่มต้นขึ้น!

รักไม่เป็นภาษา ถือเป็นภาพยนตร์โรแมนติก คอเมดี้ที่น่าสนใจ กำกับโดยคุณเรียว กิตติกร เลียวศิริกุล ซึ่งผลงานที่ผ่านมาก็จะมี เมล์นรก หมวยยกล้อ, Goal Club เกมล้มโต๊ะ, ดรีมทีม, พรางชมพู กะเทยประจัญบาน, เราสองสามคน เป็นต้น ไม่มากก็น้อยเราเชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยผ่านตาผลงานเหล่านี้มาบ้าง โดยเฉพาะ เมล์นรก หมวยยกล้อ ที่ส่วนตัวยอมรับว่าเราประทับใจเรื่องนี้เอามาก ๆ และคราวสำหรับ รักไม่เป็นภาษา ก็ถือว่าทำออกมาได้ดี น่าสนใจ แต่ก็ยังมีแผลให้พูดถึงอยู่บ้าง

สิ่งที่ประทับใจเราอย่างแรกคือน้องโบว์ เมลดา สุศรี สำหรับการเปิดซิงเล่นภาพยนตร์ครั้งแรกถือว่าเธอทำได้ดี เล่นเป็นเด็กสาวเปิ่น ๆ โก๊ะ ๆ ได้น่ารัก น่าเอ็นดู  ส่วนตัวละครอื่น ๆ ก็ทำหน้าที่ของตนเองได้ดี ไม่ว่าจะเป็น เบสท์ ณัฐสิทธิ์ ในบท จู๊ด หนุ่มซ่าที่หวังมาหาสาวนอกไปนอนกอด ที่แสดงออกความหื่นได้ชัดเจนเหลือเกิน หรือ ฟรอยด์ ณัฏฐพงษ์ รับบทโบ้ ช่างซ่อมรถที่ตัดสินใจขายบ้านเพื่อเดินทางไปหาคนรัก ก็ร้อนแรงจนเราอยากเอาใจช่วย หรือคู่รักที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ แอริน ยุกตะทัต ในบท เพ็ญ และ เคลเล็น เจมส์ ในบทไมเคิล ที่กำลังจะแต่งงานกันแต่ดันเจออุปสรรคเรื่องการสื่อสาร

เมื่อตัวละครที่น่าสนใจ มาในไดอะล็อกสุดแพรวพราว ความสนุกสนานก็บังเกิด หลายมุขที่เราชื่นชอบเอามาก ๆ โดยเฉพาะซีนงานแต่งงาน หรือ ซีนเด็กฝึกงานท้ายเรื่อง นอกเหนือจากความตลกโปกฮาแล้ว แก่นของมันก็ชัดเจน หนังชี้ให้เราเห็นผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้นในความสัมพันธ์(หรือเรื่องอื่น ๆ) หากเราไม่สามารถสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษได้ ในเรื่องตัวบทหรือการดำเนินเรื่องก็ไม่ได้มีอะไรหวือหวาเท่าไหร่ เล่าอย่างที่ภาพยนตร์แนวนี้ควรจะเป็น ใส่คอนฟลิกซ์มาบ้างพอให้ตื่นเต้น

เอ้อ! เรื่องภาพก็สวยงาม ชวนมอง ที่สำคัญการยกกองไปถ่ายทำถึงลอนดอนทำให้ได้ภาพที่ช่วยส่งประเด็นเรื่องได้ชัดเจนมากขึ้นไป เพราะลองคิดสภาพถ่ายภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วโลเคชั่นหลักเป็นประเทศไทยดูซิครับ ฮ่า!

แต่อย่างที่บอกตอนต้น ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้จะดีงามไร้บาดแผล การที่ความสัมพันธ์ของตัวละครมีถึง 4 คู่ ในช่วงเวลาที่ค่อนข้างจำกัด การจัดสรรค์เวลาในการเล่าจึงไม่มากพอ ทำให้ขาดความหนักแน่นในการคลายปม รวมทั้งความสมเหตุสมผลในบางฉาก แต่อาจเป็นความตั้งใจรึเปล่าก็ไม่รู้ เพราะหนังมาในโทนไม่ซีเรียส

สรุปคือถ้าใครกำลังมองหาภาพยนตร์ที่เน้นเบาสมอง ผ่อนคลาย ดูได้ทั้งครอบครัว รักไม่เป็นภาษาตอบโจทย์แน่นอน หรือเอาแบบไม่ต้องคิดมาก แค่ไปนั่งดูน้องโบว์ก็คุ้มแล้วครับ น่ารักมากเลยค้าบ ไอเลิฟ