[รีวิว] Spies in Disguise: เปิดปีด้วยหนังสนุกมันอิ่มสุขได้ข้อคิด ชีวิตจะได้แฮปปี้ไปตลอดปี

Our score

8.9

Spies in Disguise ยอดสปายสายพราง

จุดเด่น

1. ถึงจะอิงสูตรสำเร็จเยอะ แต่เติมเครื่องปรุงรสได้เด็ดอยู่น่ะ
2. คาแรกเตอร์ดีไซน์ดี และวางตัวละครให้คอนทราสต์กันสนุก
3. โปรดักชันงานแอนิเมชันทำได้เนี้ยบแทบทุกฉาก สมกับที่ใช้เวลาปรับปรุงร่วมปี หลายฉากดีอย่างกับหนังแอ็กชันพันล้าน
4. ฮา ซึ้ง ได้ข้อคิด และไม่ยากเกินไป ผู้ใหญ่ดูได้ เด็กดูดีเลยล่ะ

จุดสังเกต

1. มีแค่บางช็อตที่เรนเดอร์แสงหน้าตัวละครได้ยังไม่เนี้ยบ
2. บางฉากก็แอบแหวะเหมือนกันนะ กับมุกล้อพวกนกพิราบที่กินอะไรไม่เลือกเนี่ย

• ตรรกะความสมบูรณ์ของบท

  8.5

• คุณภาพงานสร้าง

  8.5

• คุณภาพงานพากย์

  9.0

• ความสนุก

  9.5

• ความคุ้มค่าตั๋ว

  9.0

สนับสนุนเนื้อหาโดย Major Cineplex

เรื่องย่อ เรื่องราวของคู่หูคู่ฮาและการออกจารกรรมข้ามชาติ แลนซ์ สเตอร์ริ่ง (วิล สมิธ) สายลับที่เจ๋งที่สุดในโลก เขาเท่ มีเสน่ห์ มีฝีมือร้ายกาจ การช่วยโลกคืออาชีพของเขา ไม่มีใครจะทำได้ดีไปกว่าเขาอีกแล้ว และ วอลเทอร์ (ทอม ฮอลแลนด์) คนที่มีจิตใจดีและแทบจะตรงข้ามกับแลนซ์โดยสิ้นเชิง ซึ่งเขาอาจไม่ใช่คนที่พูดคุยได้เก่งนัก และแม้ว่าเขาจะขาดความสามารถในการเข้าสังคม แต่ความสามารถเหล่านั้นก็ถูกทดแทนด้วยความฉลาดและช่างประดิษฐ์ วอลเทอร์เป็นนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะผู้ประดิษฐ์อุปกรณ์ที่ใช้ในภารกิจต่าง ๆ ของแลนซ์นั่นเอง แต่เมื่อเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เมื่อทั้งสองต้องหันมาเชื่อมั่นในตัวกันและกันในแง่มุมใหม่ ๆ และนี่เองที่หากพวกเขาไม่เรียนรู้ที่จะทำงานร่วมกันเป็นทีม โลกทั้งใบอาจตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง

Play video

หนังเรื่องนี้นับเป็นแอนิเมชันเรื่องแรกของค่าย Blue Sky ที่ออกฉายหลังจากดิสนีย์ได้เข้าซื้อค่ายฟ็อกซ์เรียบร้อย ซึ่งตัวค่ายแอนิเมชันเองก็มีผลงานมาก่อนหน้านี้มากมาย ที่สร้างชื่อจริงจังเลยก็คือแฟรนไชส์ Ice Age และหนังคำชมเยี่ยมอย่าง The Peanuts Movie (2015) ซึ่งเป็นอีกค่ายที่มักมีหนังส่งเข้าฉายโรงแทบทุกปี โดยเรื่องสุดท้ายที่เข้าฉายบ้านเราคือหนังแอนิเมชันกระทิงหัวใจคิวต์อย่าง Ferdinand (2017) จึงเห็นได้ว่าหนังสายลับเรื่องนี้ที่ใช้เวลากว่า 2 ปี ในการผลิตน่าจะได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถันทีเดียว ทั้งนี้อาจเพราะเป็นการให้โอกาสผู้กำกับหน้าใหม่จากสายโปรดักชันเดิมของค่ายขึ้นมาทำหนังใหญ่เต็มตัวครั้งแรกอย่าง นิก บรูโน และ ทรอย เควน และยังเป็นการเปลี่ยนทัศนวิสัยในการผลิตแอนิเมชันของค่ายที่ต่างจากเดิมมาก สังเกตดี ๆ ว่าบลูสกายไม่ค่อยเน้นหนังที่ใช้มนุษย์เป็นตัวเดินเรื่อง ทั้งด้านการดีไซน์เองก็ชวนให้นึกถึงหนังแอนิเมชันฝั่งค่ายโซนี หรือดิสนีย์มากเสียกว่าของฟ็อกซ์ด้วย หรือจะตัวพลอตเองก็ตามนี่ไม่ใช่หนังในสไตล์เดิมของค่ายบลูสกายเลยก็ว่าได้ มันคงเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ใหม่ ใหญ่ และเสี่ยงจนต้องใช้เวลากับมันมากขึ้นก็ว่าได้

ว่ากันตามตรงเราได้ชมทีเซอร์ของหนังเรื่องนี้กันมาร่วมปีแล้ว (1 พฤศจิกายน 2018) แต่ตัวหนังก็ดีเลย์เลื่อนฉายมาอีกร่วม 4 ครั้ง จนกระทั่งกลายเป็นหนังแอนิเมชันเรื่องสุดท้ายที่เข้าฉายในทศวรรษ 2010s ไปในที่สุด ซึ่งปกติเลื่อนแบบนี้มักเกิดจากกรณีหนังมีปัญหา แต่มองอีกมุมถ้าแก้ไขแล้วดีก็ถือว่าได้งานที่พิถีพิถันขึ้นมาเหมือนกันเพราะมีเวลาปรับปรุงเยอะขึ้น แล้วหนังเรื่องนี้ก็เข้าเกณฑ์หลังเพราะว่า หนังทำมาสนุกมากกกกกกก

หนังได้แรงบันดาลใจห่าง ๆ อิงจากแอนิเมชันขนาดสั้นของ ลูคาส มาร์เทล เรื่อง Pigeon: Impossible (2009) เกี่ยวกับความวายป่วงระหว่างสายลับกับนกพิราบที่บังเอิญได้ครองอาวุธไฮเทคล้ำสมัยของสายลับนิรนามนั้นเข้า (ลองหาดูในยูทูบได้เป็นหนังใบ้ที่สนุกดี หรือกด ที่นี่ เลย) โดยชื่อของแอนิเมชันสั้นถูกนำมาใช้ในฐานะชื่อระหว่างงานสร้าง (Working Title) ของหนังเรื่องนี้ด้วย ทั้งนี้ก็ต้องยกเครดิตให้ แบรด โคปแลนด์ จาก Ferdinand และ ลอยด์ เทย์เลอร์ จาก The Wild (2006) ที่ศึกษางานหนังสปายและหนังแนวคู่หูผิดฝาผิดขั้วมาดี แม้จะเป็นแนวที่ทำซ้ำกันมาเยอะมาก แต่หนังเรื่องนี้ก็ใช้ทั้งสูตรสำเร็จแนวคู่หู แนวแอ็กชัน แนวสายลับที่มีอุปกรณ์ไฮเทคพิศดารมากมาย ผสมการพลิกแพลงเรื่องราวนอกกรอบแบบแนวไซไฟที่คนกลายเป็นนกพิราบมาสร้างทางใหม่ให้หนังได้ ซึ่งที่ลองทำแผลง ๆ ได้ง่ายเพราะแก่นกลางจากแนวหนังสูตรสำเร็จมันแข็งแรงพอด้วยนั่นเอง

สำหรับตัวละครก็แทบจะออกแบบมาให้เหมาะเจาะกับดาราที่มารับพากย์เสียงเลยไม่ว่าจะสายลับผิวสีสุดเนี้ยบเครางามนาม แลนซ์ ที่ได้ วิล สมิธ มารับบท (และหน้าตาตัวละครนึกว่าเป็นวิล สมิธเองเลยด้วย) หรือจะหนุ่มน้อยแสนเนิร์ดแสนซนอย่าง วอลเทอร์ ที่ชวนให้นึกถึงคาแรกเตอร์กวน ๆ แบบ ทอม ฮอลแลนด์ อยู่มากเหมือนกัน โดยชื่อของ 2 ตัวละครนำก็เป็นการตั้งเพื่อให้เกียรติคารวะแด่ วอลเทอร์ แลนซ์ (Walter Lantz) แอนิเมเตอร์ชั้นครูผู้ให้กำเนิดตัวละคร Woody Woodpecker ด้วย เมื่อคาแรกเตอร์ดีไซน์และคนพากย์ลงตัวหนังก็รอดไปเกินครึ่งตัวแล้ว เพราะต้องยอมรับว่า 2 ตัวละครนี้คือคีย์หลักของเรื่องจริง ๆ คอนทราสต์ระหว่างสายลับอันดับหนึ่งของโลกที่มั่นใจในตัวเอง บินเดี่ยวไม่ชอบทำงานเป็นทีม ทั้งยังยึดคติโลกนี้มันโหดร้าย ต้องใช้ไฟต้านไฟ จะใจดีกับวายร้ายไม่ได้เด็ดขาด กับอีกคนเป็นเด็กหนุ่มโลกสวยนักประดิษฐ์ที่เชื่อว่าความเพี้ยนที่ทุกคนมองข้ามหัวตลอดเวลาของเขา สักวันจะนำโลกสู่สันติสุขได้ โดยที่ไม่ต้องประหัตประหารใครอีก เขาเลยออกแบบอุปกรณ์มหัศจรรย์มากมายที่ไม่อาจฆ่าใครได้ทั้ง ระเบิดกากเพชรที่ฉายรูปแมวเหมียวเพื่อให้วายร้ายจิตใจอ่อนโยนลง เป็นต้น คือพลอตง่าย ๆ แค่นี้ล่ะแต่เอามาขยี้ความขัดแย้งได้สนุกนักแล

มาพูดถึงส่วนที่น่าชื่นชมแบบเกินความคาดหวังกันบ้างนั่นก็คือฉากแอ็กชัน ที่มันพะยะค่ะ มาก ๆ เด่นสุด ๆ ก็มุมกล้องบางฉากที่ทำดีอย่างกับหนังแอ็กชันเพียว ๆ ด้วยซ้ำ มุกต่าง ๆ ก็เป็นมุกสถานการณ์ที่ฮาแบบเข้าใจง่ายทั้งยังอาศัยจุดเด่นของคาแรกเตอร์มาเล่นได้อย่างดี โดยเฉพาะเรื่องธรรมชาติของนกพิราบที่เล่นได้ไม่รู้เบื่อ ช็อตซึ้ง ๆ ก็มีมาแบบพอกระแทกใจแต่ไม่ถึงคร่ำครวญ มาพอให้ชวนคิดได้อย่างดี โดยเฉพาะเรื่องของวิธีต่อสู้กับความเลวร้ายด้วยความรุนแรงเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ และสูตรสำเร็จที่พลาดไม่ได้อีกประการคือหนังมีตัวร้ายที่ดี ดีในที่นี้คือมีภูมิหลังการกระทำที่น่าเห็นใจมีมิติ และมีความฉลาดเก่งกาจโหดเหี้ยมจนรู้สึกได้ว่าฮีโรสามารถพ่ายแพ้ได้จริง ๆ ซึ่งก็ได้ เบน เมนเดลสัน ตัวร้ายจาก Rogue One (2016) และ Ready Player One (2018) มาให้เสียงพากย์ที่ดูน่ายำเกรงด้วย

ส่วนความตื่นตาตื่นใจก็เว่อมากมันมากเช่นกัน ทั้งฉากตะลุยรังยากูซ่าในญี่ปุ่น หรือฉากตะลุมบอนในเม็กซิโก ฉากเพลี่ยงพล้ำในเวนิส และที่เด็ดดวงก็ต้องยกให้ฉากปิดท้ายเรื่องที่จัดหนักแบบครีเอตสุด ๆ เป็นอีกเรื่องที่แนะนำสำหรับคอการ์ตูนและคอหนังสายลับครับ เปิดปีดูหนังอิ่มสุขแบบนี้น่าจะได้อารมณ์ดีไปตลอดปีเลยนะ หนังเปิดรอบพิเศษตั้งแต่วันนี้ไป และจะเข้าฉายจริงแบบเต็มโปรแกรมวันที่ 9 มกราคม ใครสะดวกตอนไหนก็จัดไปเลย

สปายยังพลาดกลายเป็นพิราบ แต่ถ้าชอบดูหนังแล้วไม่อยาก “นก” กดที่รูปด้านล่างสิ

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส