[รีวิว] Bombshell แฉ..กระฉ่อนโลก – ฮา แสบ อิน ดีกรีหนัก ระดับเตะผ่าหมาก

Our score

8.8

Bombshell

จุดเด่น

นิโคล คิดแมน มาร์โกต์ ร็อบบี้ และชาร์ลิซ เธียรอน เล่นดีมากแม่!
เล่าเรื่องล่วงละเมิดทางเพศได้เจ็บจุกและแสบมาก
เจย์ โรช ผสานงานกำกับเชิงคอมเมดีมาเล่าดราม่าได้หนักแน่น บันเทิงมาก

จุดสังเกต

อาจมีติดเล่าหลายประเด็นบ้าง แต่ไม่ถึงกับดูแล้วงง

ความสมบูรณ์ของบท

9.0
คุณภาพงานสร้าง

8.0
คุณภาพนักแสดง

9.0
ความสนุก ความบันเทิงตามแนวหนัง

9.0
คุ้มเวลา ค่าตั๋ว

9.0

เมื่อ เกรทเช่น คาร์ลสัน (นิโคล คิดแมน)ผู้ประกาศข่าวภาคเที่ยงเดินเกมฟ้องร้อง โรเจอร์ เอลส์ (จอห์น ลิธโกว์) ซีอีโอของฟ็อกซ์นิวส์ในข้อหาล่วงละเมิดทางเพศ เธอต้องเผชิญแรงกดดันรอบด้านและเหมือนต่อสู้เพียงลำพัง ดังนั้นความหวังของเธออยู่ที่พนักงานผู้หญิงในฟ็อกซ์จะต้องกล้าออกมาแฉนายใหญ่จอมหื่นผู้ทรงอิทธิพล แต่ไม่ใช่เพียงแค่ เกรทเช่นที่ถูกล่วงละเมิดเท่านั้น เมจีน เคลลี (ชาร์ลีซ เธียรอน)ผู้ประกาศข่าวเช้าที่เคยถูกโดนัลด์ ทรัมป์ ล้อเรื่องประจำเดือนออกอากาศก็เคยมีอดีตอันขมขื่นในห้องชั้น 2 รวมถึง เคย์ลา พอสพิซิล (มาร์โกต์ ร็อบบี้)อดีตผู้ช่วยของเกรทเช่นที่หวังได้เลื่อนขั้นก็ถูกโรเจอร์ใช้หน้าที่การงานมาทำให้เธอต้องยอมทำบางอย่างในห้องลับเช่นกัน เมื่อคิดล้มยักษ์ 3 สาวจะหาแนวร่วมเพื่อสั่นสะเทือนฟ็อกซ์นิวส์ได้หรือไม่ต้องติดตาม…

Play video

สนับสนุนเนื้อหาโดย Major Cineplex

ถือเป็นปรากฎการณ์ที่น่าสนใจไม่น้อยที่ผู้กำกับหนังตลกอย่าง เจย์ โรช เจ้าของผลงานฮาแตกอย่าง Meet The Parents และ Meet The Fockers มาจับแนวทางหนังดราม่าการเมืองตั้งแต่ Trumbo หนังประวัติมือเขียนบทฮอลลีวูดผู้ต้องไปเกี่ยวพันกับลัทธิคอมมิวนิสต์ และกับ Bombshell ที่ได้ ชาร์ล แรนดอล์ฟ คนเขียนบท The Big Short ให้อดัม แม็กเคย์ ผู้กำกับสายตลกที่พลิกมาทำหนังการเมืองจนได้ออสการ์สาขาบทดัดแปลงไปครอง ก็ทำให้เห็นทักษะอันน่าทึ่งของผู้กำกับสายคอมเมดี้ที่สามารถทำเรื่องยาก ๆ ขม ๆ เคลือบน้ำตาลจนออกมาแซ่บ อร่อยเหาะได้ขนาดนี้และแม้ว่าเราจะเห็นร่องรอยพิมพ์นิยมจาก The Big Short อยู่บ้างทั้งการทำลายกำแพงที่ 4 (Break the fourth wall) ด้วยการให้นักแสดงหันมาพูดกับคนดูโดยตรง หรือการอธิบายระดับชั้นการบริหารในฟ็อกซ์นิวส์ในลักษณะกึ่งสารคดี แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการนำทั้ง 2 เทคนิคนี้กลับมาใช้โดยผ่านมือของเจย์ โรช กลับลื่นไหลและช่วยให้คนดูเข้าใจเรื่องราวได้ง่ายขึ้น

Nicole Kidman in Bombshell

สิ่งหนึ่งที่ต้องพึงระลึกไว้ก่อนตีตั๋วเข้าไปดูคือหนังไม่ได้มาทางคอมเมดี้เต็มตัวนัก แต่ดราม่าในเรื่องคือตัวขับเคลื่อนสำคัญโดยมีคอมเมดี้บาง ๆ คอยแทรกอยู่ ซึ่งมันทำหน้าที่ทั้งช่วยให้เรื่องราวไม่เครียดเกินไปและยังเป็นจุดเย้ยหยันชะตาชีวิตตัวละครได้อย่างทรงพลัง ยกตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดได้แก่ฉากที่เกรทเช่น คาร์ลสัน ไม่แต่งหน้าออกหน้าจอทีวีเพื่อแสดงถึงการรักตัวเองในแบบที่เป็นตัวตนจริง ๆ เพื่อฉลองวันเด็กหญิงสากล แต่พอกล้องสั่งคัตโรเจอร์ก็เข้ามาด่าเธอทันที ซึ่งฉากนี้ผ่านการกำกับและดีไซน์การแสดงได้อย่างซับซ้อน เพราะการเข้ามาของโรเจอร์คือหน้าที่ผู้บริหารสถานีแต่คำพูดคือการแสดงโทสะที่ลามไปถึงวิจารณ์รูปลักษณ์ของเกรทเช่นซึ่งการแสดงทั้งของนิโคล คิดแมน และ จอห์น ลิธโกว์ คือรับส่งกันดีมาก มันทำให้ซีนนี้มีทั้งคอมเมดี้ในจังหวะที่โรเจอร์ (ลิธโกว์) โผล่มา และมีดราม่าที่ฟังแล้วหน้าชาเมื่อ เกรทเช่น (คิดแมน) พยายามอธิบายแต่ถูกตอกกลับอย่างรุนแรง ดังนั้นโทนโดยรวมของหนังเลยจะออกแนวขำขื่น หัวเราะได้เสียงดังแต่ก็จุกไปกับเรื่องที่มันเล่าได้อย่างทรงพลังเลยแหละ

Charlize Theron in Bombshell

ไม่พูดถึงไม่ได้คงเป็นการแสดงของ 2 ผู้เข้าชิงออสการ์สาขาการแสดงปีนี้ โดยในบท เมจีน เคลลี ที่ส่ง ชาร์ลีซ เธียรอน ได้เยือนเวทีออสการ์อีกครั้งในสาขานักแสดงนำหญิงก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการที่หนังให้เวลากับเรื่องราวของเมจีนทั้งแง่ครอบครัวที่เธอพยายามกันออกจากเรื่องฉาวโฉ่ และศักดิ์ศรีในอาชีพนักข่าวที่ถูกลิดรอนจากนโยบายสนับสนุนโดนัลด์ ทรัมป์ของฟ็อกซ์นิวส์ ได้ให้โอกาสเธียรอนแสดงฝีมือทั้งในบทแม่และผู้หญิงทำงานที่ต้องต่อกรกับผู้ชายทรงอำนาจมากมายในฟ็อกซ์ และหากสังเกตดี ๆ ทั้งโทนการเล่าเรื่องและเรื่องราวของเมจีนก็ทำให้เห็นการเอ็กเซ็กคิวต์ (Execute) ภาพของสถานีฟ็อกซ์ที่ผู้หญิงเหมือนเหยื่อให้ “หมาป่า” คอยขย้ำ โดยซีนที่ชัดเจนที่สุดเห็นจะเป็นซีนที่เธอพยายามรวบรวมข้อมูลจากพนักงานสาวในสถานีที่อันตรายระดับสืบราชการลับในรัสเซียทีเดียว แถมภาพส่วนใหญ่ในหนังก็มักถ่ายให้เห็นซีนที่ผู้หญิงอยู่ในคอกทำงาน ซึ่งหากมักถูกถ่ายทอดแบบปกติก็อาจไม่เกิดความหมายอะไร แต่พอคอนเทนต์ของบทดันเป็นเรื่องล่วงละเมิดทางเพศก็ทำให้เราอดเปรียบเปรยคอกทำงานกับคอกที่ขังบรรดาแกะในฟาร์มไม่ได้ และอย่างที่ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาบรรดา “แกะ” ก็คงไม่ใช่อื่นไกลนอกจากบรรดาพนักงานสาว ๆ ในฟ็อกซ์นิวส์นั่นเอง

Margot Robbie in Bombshell

มาถึงผู้เข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมปีนี้ มาร์โกต์ ร็อบบี้ ในบทเคย์ลา พอสพิซิล ซึ่งเข้าใจว่าเป็นตัวละครที่ถูกแต่งเติมขึ้นเพราะไม่ปรากฎในบทความต้นฉบับเหมือนเกรทเช่นและเมจีน ซึ่งการเพิ่มตัวละครอย่าง เคย์ลา เข้ามาต้องบอกก่อนว่าเป็นการทำให้เห็นภาพการล่วงละเมิดทางเพศอันน่าอึดอัดสามารถพูดได้ในหนังโดยไม่กระทบกับบุคคลจริง ซึ่งมาร์โกต์ ร็อบบี้ ก็ให้ภาพนักข่าวสาวตะกายดาวที่ดันตกหลุมพรางความก้าวหน้าทางอาชีพได้อย่างดีเยี่ยม แต่ถ้าถามถึงความเข้นข้นของบทบาทและผลต่อเรื่องราวแล้ว ก็ต้องยอมรับว่านอกจากฉากสุดช็อกดังกล่าวแล้วเราก็ไม่เห็นบทบาทเธอสักเท่าไหร่ จะมีที่ถือว่าเป็นสีสันของเรื่องก็คงเป็นตอนที่เธอเผลอเมาแล้วไปมีอะไรกับ เจสส์ คาร์ เลสเบี้ยนสาวแอบในฟ็อกซ์ ที่ได้ เคต แมกคินนอนจาก Ghostbusters มาแสดงเพื่อทำให้เห็นถึงภาวะการถูกข่มจากที่ทำงานที่มีแนวคิดอนุรักษ์นิยมจนไม่สามารถเปิดเผยรสนิยมทางเพศตัวเองได้นั่นเอง

หากจะจำกัดความ Bombshell ในด้านรูปแบบการเล่าเรื่องแล้วก็คงต้องบอกว่ามันมาทรงเดียวกับ The Big Short อยู่ไม่น้อยทั้งการหันมาพูดกับคนดู และอธิบายกับลำดับชั้นการบริหารของฟ็อกซ์นิวส์ให้คนดูเข้าใจ แต่สิ่งที่ทำให้ Bombshell สนุกกว่า The Big Short เห็นจะเป็นการเล่าเรื่องที่ไม่ได้มีสถิติหนัก ๆ มาเกี่ยวข้องและการกำกับขอบเจย์ โรช ที่เอาความเป็นคอมเมดี้มาผสมกับดราม่าได้อย่างลงตัว และประเด็นที่หนังพูดถึงอย่างการล่วงละเมิดทางเพศในที่ทำงานก็หนักแน่น ทรงพลัง ยิ่งทำให้เห็นว่ากฎเกณฑ์ชายเป็นใหญ่บางครั้งก็ก่อให้เกิดเรื่องน่ารังเกียจและความอยุติธรรมกับสังคมในระดับโครงสร้างได้มากแค่ไหน เรียกได้ว่าหัวเราะกันให้เต็มเสียงแล้วปิดจ็อบด้วยสาระกันจุก ๆ เลยทีเดียว