[รีวิว] โดราเอมอน เดอะมูฟวี่ ตอนไดโนเสาร์ตัวใหม่ของโนบิตะ – กลิ่นอายคล้ายภาคเดิม เพิ่มเติมคือสนุกกว่า

Release Date

19/11/2020

แนว

แอนิเมชัน

ความยาว

1.50 ชม. (110 นาที)

เรตผู้ชม

ทั่วไป

ผู้กำกับ

Imai Kazuaki

Our score

8.0

โดราเอมอน เดอะมูฟวี่ ตอน ไดโนเสาร์ตัวใหม่ของโนบิตะ

จุดเด่น

1. งานสร้างสมบูรณ์แบบสมกับเป็นหนังฉลองครบรอบ 50 ปี
2. การดำเนินเรื่องที่ปูแล้วเก็บกลับได้ดี ทำให้สนุกกว่าภาคที่แล้วมาก ๆ
3. ลายเส้นและงานภาพ 2D - 3D สวยงามกว่าภาคที่แล้วหลายขุม

จุดสังเกต

1. พล็อตมีความคล้ายภาคเก่าอยู่พอสมควร ชนิดที่ว่าเดาเรื่องได้เลยแหละ
2. แม้ว่าจะพะยี่ห้อเป็นภาคต่อ แต่เนื้อหาไม่ได้ต่อกัน ดูภาคไหนก่อนก็ได้

• ความสมบูรณ์ของเนื้อหา

  8.0

• คุณภาพงานสร้าง

  9.0

• คุณภาพของบท / เนื้อเรื่อง

  6.4

• การตัดต่อ / การลำดับ และการดำเนินเรื่อง

  8.1

• ความคุ้มค่าเวลาในการรับชม

  8.6

เรื่องย่อ โนบิตะได้ค้นพบไข่ไดโนเสาร์จากนิทรรศการไดโนเสาร์ ก่อนที่จะฟักตัวออกมาเป็นไดโนเสาร์พันธุ์ขนสีเขียว และสีชมพู ที่โนบิตะตั้งชื่อว่า คิวและมิว ทั้งสามเริ่มผูกพันต่อกัน ทว่าโลกใบนี้ไม่ใช่โลกที่เหมาะสมกับไดโนเสาร์อย่างคิวและมิว โดราเอมอนและผองเพื่อนจึงขอให้โนบิตะพาคิวและมิวกลับไปหาพวกที่อยู่ในยุคครีเตเชียส แต่กลับต้องเผชิญกับดาวหางทำลายล้างที่กำลังจะโคจรเข้ามาใกล้โลกขึ้นทุกที โนบิตะจะสามารถตามหาผองเพื่อน และปกป้องคิวและมิวจากมหันตภัยร้ายครั้งนี้ได้หรือไม่ หรือสุดท้าย ประวัติศาสตร์จะเป็นสิ่งที่ไม่อาจหวนกลับไปแก้ไขซ้ำได้อีกแล้ว

ในปี 2020 นี้ เรียกได้ว่าเป็นวาระที่น่ายินดีของแฟน ๆ โดราเอมอนทั้งในญี่ปุ่นและทั่วโลกครับ เพราะว่าการ์ตูนขวัญใจหนู ๆ น้อง ๆ (และผู้ใหญ่หัวใจอ่อนโยน) เรื่องนี้ มีอายุครบรอบ 50 ปีพอดิบพอดี เรียกได้ว่าเป็นการ์ตูนในตำนานที่อยู่ร่วมสมัยมาอย่างยาวนานหลายรุ่น และการผจญภัยของโดเรมอน โนบิตะ และเหล่าผองเพื่อนก็ยังคงโลดแล่นต่อไปเรื่อย ๆ แม้ว่าผู้ให้ต้นกำเนิดโดราเอมอนอย่างอาจารย์ฟูจิโกะ เอฟ. ฟูจิโอะ จะจากเราไปนานแสนนานแล้ว

โดยเฉพาะในทุก ๆ ปี นอกจากที่เราจะยังคงได้ชมความสนุกผ่านทางจอทีวีแล้ว โดราเอมอนก็ยังออกมาโลดแล่นผ่านจอภาพยนตร์ในรูปแบบของภาพยนตร์เรื่องยาวที่มีมาต่อเนื่องในทุก ๆ ปี และมาถึงปีนี้ ด้วยวาระเวลาที่มาบรรจบกับการฉลองครบรอบ 50 ปีพอดี พี่ม่อนของเราก็ไม่พลาดที่จะพาไปผจญภัยกับ “โดราเอมอน เดอะ มูฟวี่” ซึ่งภาคนี้เป็นโดราเอมอนในรูปแบบภาพยนตร์ลำดับที่ 40 พอดิบพอดี

แน่นอนว่า หลายคนเคยประทับใจและซึ้งน้ำตาไหลมาแล้วกับ โดราเอมอน เดอะ มูฟวี่ ตอนไดโนเสาร์ของโนบิตะ (2006) ที่เป็นเรื่องราวของโนบิตะที่ดันบังเอิญไปเจอกับฟอสซิลไข่ไดโนเสาร์ แล้วพอใช้ผ้าคลุมกาลเวลาคลุมฟอสซิล ปรากฏว่าไข่ดันฟักออกมาเป็นไดโนเสาร์ขึ้นมาจริง ๆ โนบิตะเลยตั้งชื่อมันว่า “พีสุเกะ” แล้วก็ตัดสินใจจะเลี้ยงให้โตเพื่อจะเอาไปข่มไจแอนต์และซึเนโอะ ก่อนที่จะพบว่า การเลี้ยงไดโนเสาร์พันธุ์ “ฟุตาบะซอรัส” อย่างพีสุเกะให้อยู่รอดในโลกปัจจุบันนั้นเป็นไปได้ยากมาก ก็เลยต้องตัดสินใจย้อนเวลากลับไปยุคไดโนเสาร์เพื่อนำพีสุเกะกลับไปยังจุดที่กำเนิดขึ้นมา ซึ่งภาคนี้ถือว่าประสบความสำเร็จเป็นที่พูดถึงอย่างมาก ดูแล้วน้ำตาไหลกันเป็นแถบ ๆ

และมาในปีนี้ ก็ถือว่าเป็นการสานต่อความสำเร็จนั้น ด้วยการหยิบแก่นเรื่องของการผจญภัยในโลกยุคไดโนเสาร์กลับมาอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้เหตุการณ์ก็ค่อนข้างจะคล้ายกับภาคเก่าอยู่พอสมควรเหมือนกัน คราวนี้โนบิตะดันไปพบกับไข่ฟอสซิลโดยบังเอิญในขณะที่ไปเที่ยวนิทรรศการไดโนเสาร์ โนบิตะก็เลยเอากลับมา แล้วใช้ผ้าคลุมกาลเวลาของโดราเอมอน จนกระทั่งไข่ฟักออกมาเป็นไดโนเสาร์ฝาแฝดน่ารัก 2 ตัว คือ “มิว” ไดโนเสาร์สีชมพูจอมซนที่สามารถบินได้ และกินเก่ง

กับ “คิว” ไดโนเสาร์สีเขียวที่มีร่างกายอ่อนแอ บินไม่ได้ แถมนิสัยยังแอบเหมือนโนบิตะที่ซุ่มซ่ามไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวเท่าไหร่อีกต่างหาก ซึ่งแน่นอนว่า คิวและมิวก็เติบโตขึ้นมากจนไม่อาจจะเลี้ยงต่อไปได้อีกในยุคปัจจุบัน โดราเอมอน โนบิตะ และผองเพื่อนก็เลยต้องพาทั้งคู่ไปส่ง ณ ถิ่นฐานบ้านเกิดของคิวกับมิวในช่วงปลายยุคครีเตเชียส อันถือว่าเป็นช่วงสุดท้ายก่อนที่ไดโนเสาร์สูญพันธ์ุจากเหตุการณ์อุกกาบาตชนโลก

อย่างที่ผมเกริ่นว่า เนื้อหาของภาคนี้กับภาคที่แล้ว ถือว่ามีอะไรที่คล้ายคลึงกันอยู่มากทีเดียว โดยเฉพาะเมนพล็อต ต้น-กลาง-จบ ที่เหมือนซะอย่างกับแกะกันมาเลย แต่ถึงแม้ว่าเนื้อหาในภาคนี้จะจั่วหัวไว้ว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์ภาคแรก (เจอกับพีสุเกะ) ไม่กี่อาทิตย์ แต่ก็ต้องยอมรับว่า ในภาคนี้ถือว่าเป็นภาคที่มีความแตกต่างในแง่ของซับพล็อตที่ทำได้สนุกและแตกต่างจากภาคที่แล้วมาก ๆ ครับ

คือจริง ๆ ภาคที่แล้วก็ดูสนุกนะครับ แต่ภาคนี้ ต้องชมว่า ตัวหนังสามารถเล่าปูเรื่อง และตามเก็บเรื่องได้อย่างสนุกสนานและมีความครีเอทีฟ ในสไตล์การเล่าเรื่องแบบโดราเอมอนยุคใหม่ที่เราคุ้นเคยกันดี ทำให้การผจญภัยที่แม้ว่าจะเดินเป็นเส้นตรงและเดาเรื่องได้คล้ายกับภาคที่แล้ว แต่มันถูกนำเสนอผ่านเรื่องราวใหม่ ๆ ผนวกกับงานด้านภาพ 2D และ 3D ที่สามารถทำได้สวยงามกว่าภาคที่แล้ว ทำให้ภาคนี้ดูสนุกขึ้นอีกเป็นกอง

และถ้าใครที่กังวลว่า ถ้ามีสองภาคแบบนี้ จะต้องดูภาคแรกก่อนแล้วค่อยไปดูภาคนี้เพื่อความต่อเนื่อง (และดูรู้เรื่ีอง) หรือไม่ ก็ต้องบอกว่า ทั้งสองภาคนั้นค่อนข้างที่จะแยกจากกันอย่างชัดเจนครับ แทบไม่มีอะไรที่เกี่ยวเนื่องกันเลย จะดูภาคก่อนหน้าแล้วมาดูภาคนี้ หรือจะดูภาคนี้ก่อนเลยก็ย่อมได้ เพราะเส้นเรื่องไม่ได้มีอะไรเกี่ยวเนื่องกันขนาดนั้นครับ และถ้าถามว่า ไหน ๆ ภาคนี้ก็เป็นการสานต่อจากภาคนั้นทั้งที จะไม่มีกลิ่นอายหรือเรื่องราว หรืออะไรที่เกี่ยวเนื่องกับภาคที่แล้วบ้างเลยเหรอ คำตอบก็คือมีครับ แต่จะมีอะไรยังไง อันนี้ขอไม่สปอยล์แล้วกันนะครับ

โดยสรุปแล้ว แม้ว่าเนื้อเรื่องภาคไดโนเสาร์ของโนบิตะ ระหว่างภาคแรก (พีสุเกะ) และภาคนี้ (คิว-มิว) จะมีพล็อตหลักที่แทบจะเหมือนกันมาก ๆ แต่ก็ต้องชื่นชมว่า ด้วยการดำเนินเรื่องที่สนุกสนาน ผูกเรื่องให้ติดตามและเอาใจช่วยไปได้เรื่อย ๆ และการปู-เก็บกลับสไตล์โดราเอมอน ก็ต้องบอกเลยครับว่า โดราเอมอน เดอะมูฟวี่ ภาคที่ 40 นี้ เป็นภาคที่พ่อแม่ ครอบครัว หนู ๆ น้อง ๆ จะได้สนุกสนานไปกับการผจญภัยของโดราเอมอน โนบิตะ และผองเพื่อนอีกครั้ง สมกับเป็นภาพยนตร์เฉลิมฉลองครบรอบ 50 ปีของโดราเอมอนได้อย่างแน่นอนครับ

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส