เป็นปีที่มีหนังสนุกเข้าฉายหลายเรื่องมาก เฉพาะตลาดฮอลลีวู้ดก็กระตุ้นยอดตั๋วหนังในประเทศไปทะลุ 11,000 ล้านเหรียญ
นั่งจดรายชื่อย้อนหลัง หนังที่ดูในปีนี้แล้วชอบ ทั้งที่ดูในโรง ดูที่บ้าน ลิสต์ออกมาได้ 20 กว่าเรื่อง เขียนหมดก็เยอะไป ก็คัด ๆ เอาที่ชอบที่สุดมา 10 เรื่อง เขียนเป็นบันทึกสั้น ๆ เพราะส่วนใหญ่ก็เคยรีวิวลงในแบไต๋แล้วทั้งสิ้น
ทั้ง 10 เรื่องนี้เป็นหนังที่ขณะดูแล้วรู้สึกว่าพาอารมณ์ตัวเองไปกับหนังได้สูง ได้ลุ้น ได้อินไปกับภาพและเสียงในช่วงขณะนั้น ดูจบแล้วก็รู้สึกประทับใจอยากที่จะแนะนำให้คนอื่น ๆ ได้สัมผัสประสบการณ์เดียวกัน ใครพลาดเรื่องไหนใน 10 เรื่องนี้ ก็ลองไปหามาดูกันครับ ตามประสาคนเขียนรีวิวหนัง ถ้าแนะนำแล้วชอบก็ดีใจไปด้วย
Bahubali : The Beginning
หนังอินเดียใต้ที่ใช้ทุนสร้างมหาศาล และทำเงินถล่มทลาย เป็นหนังที่ยกระดับหนังอินเดียไปได้ใกล้เคียงฮอลลีวู้ด ด้วยการเอาความเป็นแฟนตาซีแบบ lord of the rings มาผสมกับเนื้อหาจักร ๆ วงศ์ ๆ แบบอินเดีย และทีมงานทำซีจีก็เป็นบริษัทอินเดียล้วน ๆ ดูแล้วต้องปรับเปลี่ยนวิสัยทัศน์ต่อหนังอินเดียเสียใหม่เลย เนื้อหาสนุกและพิถีพิถันกับงานภาพมาก แต่ยังติดใจกับการคงเอกลักษณ์พระนางร้องเต้นวิ่งไล่กันไว้นี่ ว่าดีแล้วเหรอ
The Intern
ชอบความน่ารักของหนัง เป็นการคืนฟอร์มของ แนนซี่ เมเยอร์ เจ้าแม่หนังโรแมนติค-คอมมีดี้ ที่กลับมาได้สง่างามมาก ยังคงเอกลัษณ์หนังน่ารักดูไปยิ้มไปได้ ที่ชอบมากคือ เป็นหนังที่ไม่ต้องมีเรื่องรักพิศวาทระหว่างพระเอกนางเอก เป็นหนังที่เสพง่าย มุกแพรวพราว สอดแทรกข้อคิดมากมายที่เก็บเกี่ยวได้ง่าย ชอบ แอนน์ แฮทธาเวย์ ที่ยังคงสวยไม่สร่าง ชอบคาแรคเตอร์ของโรเบิร์ต เดอนีโร กับมาดสุภาพบุรุษจากยุคเก่า ที่่อ่อนน้อมถ่อมตนแม้กับเจ้านายคราวหลาน ไม่อวดรู้ในเวลาที่ไม่เหมาะสม
อ่านรีวิวฉบับเต็มของ The Intern
Little Forest
ไม่น่าเชื่อว่า หนังที่เนื้อหาไม่มีอะไรเลย แค่ อิชิโกะ เด็กสาวที่ใช้ชีวิตตัวคนเดียวในบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ กลางหุบเขา ทำอาหารให้คนดูไปเรื่อย ๆ กลับสามารถเล่าเรื่องได้ถึง 2 ภาค ที่แบ่งเป็น 4 ตอน ตอนละฤดู ด้วยความที่เป็นเอเซียด้วยกันมั้ง ทำให้ดูแล้วเข้าถึงกับการเล่าวิถีชีวิตแบบเกษตรกรของ อิชิโกะ ได้ กับการใช้ชีวิตปลูกพืชผักสวนครัว เข้าป่าไปเก็บผลหมากรากไม้บางครั้ง แล้วก็โชว์ฝีมือการทำอาหารจากวัตถุดิบที่หาได้ในฤดูกาลนั้นๆ บวกกับภาพฉากหลังป่าเขาชนบทที่ดูสวยงามมาก ๆ และโชว์ทำอาหารพื้นบ้านที่บางจานก็ดูทำง๊ายง่าย แต่ดูน่ากินมาก ดูจบแล้วรัก ไอ ฮาชิโมโต้ เลย สวยได้ธรรมชาติโดยไม่ต้องแต่งหน้าเลย
The Walk
ก่อนดูก็แปลกใจนะ โรเบิร์ต เซเมคคิส จะมีอะไรมาเล่าได้ตั้ง 2 ชั่วโมงวะ กับเรื่องราวแค่ เปอตีต์ เดินบนลวดข้ามตึกเวิลด์เทรดแค่นั้นเหรอ พอได้ดูถึงกับดูไปชื่นชมไป บทแน่นมาก เล่าเรื่องปูทางมาเป็นชั่วโมงถึงความใฝ่ฝันตั้งแต่เด็กของเปอตีต์ บวกกับการรวบรวมสมัครพรรคพวกอีก ยิ่ง 30 นาทีของการเดินบนลวดนั่นเกินจะบรรยายจริง ๆ งานภาพมหัศจรรย์เหลือเกิน เป็นหนังที่ใช้มายาของภาพยนตร์บนจอใหญ่มาดึงความรู้สึกคนดูได้เต็มประสิทธิภาพมาก ดูไปลุ้นไปเหลือเกิน “มึงออกจากเส้นลวดสักทีเหอะ” เรื่องนี้ดูอยู่บ้านความบันเทิงหายไปเกินครึ่งแน่ ๆ ครับ
It Follows
ชอบไอเดียที่ฉีกมาก หาแนวทางแปลกใหม่ได้ในวันที่หนังผีสร้างกันซ้ำแล้วซ้ำอีก จินตนาการคนเขียนล้ำลึกเหลือเกิน กับการสร้างกฎเกณฑ์ประหลาด ๆ ขึ้นมา ซั่มกันแล้วโดนผีตาม แล้วผีก็ยังไม่ซ้ำหน้าอีก ใช้ชีวิตแบบโคตรลุ้นไม่รู้ผีที่มาตามจะหน้าตาเป็นไง แล้วภาพสีหม่น ๆ ของหนัง กับบรรยากาศอึมครึมของหนังก็ร่วมกันทำหน้าที่ได้ดีมาก ทำให้รู้สึกว่าไอ้ผีที่ตามมานี่มันโคตรน่ากลัว แล้วเป็นหนังที่สร้างฉากสยองขวัญขึ้นในจินตนาการของคนดูได้ดี โดยไม่ต้องให้เห็นภาพแหวะ ๆ
อ่านรีวิวฉบับเต็มของ It Follows
Chappie
หุ่นยนต์น่ารัก ถูกสร้างขึ้นมาไม่บ่อยนัก Short Circuit (1986) Wall-E (2008) แต่ทุกครั้งที่สร้างขึ้นมาก็มักได้ใจคนดูนะ โดยเฉพาะตัว แชปปี้ รูปร่างหน้าตาไม่ได้น่ารักเลย แต่ นีล บลอมแคมพ์ ก็สามารถใส่บุคลิกน่ารักลงไปในตัวของแชปปี้ได้ หนังใส่ซีนทำร้ายจิตใจหลายซีนมาก ยิ่งตอนโดนรุมรังแกนี่น่าสงสารมาก แล้วการกลับมาเป็นฮีโร่ในตอนท้ายนี่ได้ใจ รู้สึกว่าแชปปี้เท่มั่ก ๆ ชอบที่ได้เห็น ซิกรูนีย์ วีเวอร์ กลับมารับบทหญิงห้าวในสไตล์เดิม ๆ ของเธออีกครั้ง ชื่นชม ฮิวจ์ แจ๊คแมน ที่ยอมเปลี่ยนบทบาทมาเป็นผู้ร้ายบ้าง
The Down เป็นคนธรรมดามันง่ายไป
ไปดูโดยทำใจจะหลับ ว่านี่มันหนังเรียลลิตี้สารคดี แต่แล้วกลับเป็นเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่ เฮ่ย หนังมันน่ารักมาก ผิดคาดหลายตลบ ชื่นชม โหน่ง วงศ์ทนง กับการทุ่มเทและตั้งใจในการทำผลงานแบบนี้ออกมา หนังถ่ายทอดด้านไร้เดียงสาของกลุ่มเด็กดาวน์ออกมาให้คนดูหัวเราะไปกับพฤติกรรมของพวกเขา แต่ไม่ได้ทำให้พวกเขาเป็นตัวตลกของสังคม หนังกลับให้คนดูได้เห็นความสามารถอันน่าทึ่งของพวกเขา ทำงานได้ทัดเทียมคนปรกติและมีความรับผิดชอบตั้งใจ กตัญญู เสียมากกว่าด้วยซ้ำ เป็นหนังที่ให้ความบันเทิงเต็มเปี่ยม และทำให้คนดูได้รับรู้ชีวิตด้านที่สวยงาม และครอบครัวอันอบอุ่นของเหล่าเด็กดาวน์พวกนี้ได้ด้วย
The Martian
เป็นหนังที่เพียบพร้อมในทุก ๆ ด้านล่ะครับ ทั้งตัวแสดงระดับฝีมือของฮอลลีวู้ด บวกกับผู้กำกับระดับต้น ๆ ของวงการ บทภาพยนตร์ดัดแปลงจากนิยายขายดี ทีเดินเรื่องได้อย่างน่าติดตามในทุกนาทีของหนัง แล้วผมก็จดจำซีนไคลแมกซ์ของ The Martian ตลอดไปในฐานะซีนที่ทำได้ลุ้นตีนจิกโคตร ๆ รอดูว่าจะได้ไปกี่รางวัลในเวทีใหญ่นี้
อ่านรีวิวฉบับเต็มของ The Martian
Jurassic World
ส่วนหนึ่งที่ชอบคือตอบสนองความคิดถึงภาพของบรรดาไดโนเสาร์บนจอใหญ่ที่ไม่ได้เห็นมาถึง 14 ปีได้ แล้วก็เป็นการกลับมาที่สมกับการรอคอย กับการสร้างสรรค์ อินดอมินัส เร็กซ์ ให้ออกมาน่าสะพรึงมาก ทั้งขนาดและความฉลาดที่ยิ่งร้ายกาจเท่าไหร่ก็ยิ่งฉุดอารมณ์หนังให้ขึ้นไปสูงได้มากเท่านั้น ชอบซีนที่อินดอมินัสหลอกทีมผู้ดูแลมาก รู้สึกได้ถึงความฉิบหายจนตรอกของตัวละครฝ่ายคนในเรื่องเลย ชอบการที่หยิบแก๊งแรพเตอร์ให้ออกมามีบทบาทเป็นสีสันของเรื่องราวได้อีกครั้ง แต่ไม่ชอบฉากไคลแมกซ์นะ ยำใหญ่มั่วไปหน่อย
อ่านรีวิวฉบับเต็มของ Jurassic World
The Man From U.N.C.L.E.
เป็นอีกเรื่องที่สนุกผิดคาดมาก ด้วยหน้าหนังที่ดูโคตรเชย และไม่มีความดึงดูดเเลย หนังสายลับย้อนยุคก็ไม่ค่อยประสบความสำเร็จในบ๊อกออฟฟิศอยู่แล้ว ชอบมุกตลกร้ายที่ กาย ริตชี่ หยอดไว้เรียไร่ตามทางมาก หลายมุกเป็นมุกที่โดนหัวเราะได้ดัง ๆ เลย ชอบที่ได้เห็น เฮนรี่ คาวิลล์ ในอีกภาพลักษณ์นึงที่ไม่ต้องเก๊กขรึม ๆ ชอบการจับคู่ที่ไม่ลงรอยกัน บลั๊ฟกันตลอด แต่ก็ดันร่วมมือกันประสบความสำเร็จได้ดี ทำให้รู้สึกเสียดายโอกาสที่จะได้เห็นคู่หูคู่นี้โลดแล่นในภาคต่อ ๆ ไปเป็นหนังสนุกที่เจ๊งครับ