[รีวิวซีรีส์] Beastars: ใต้ใบหน้าสิงสาราสัตว์แสนน่ารัก คือการเป็นวัยรุ่นอันแสนเจ็บปวด

Our score

8.4

Beastars

จุดเด่น

1. ความเป็นปรัชญาที่เปรียบเปรยปัญหาก้าวพ้นวัยผ่านตัวละครสัตว์ได้คมคาย
2. เทคนิคภาพสวยลื่นตา งานสร้างเนี้ยบมาก

จุดสังเกต

1. แอบดูยากเหมือนกัน เพราะประเด็นที่พูดมันหนักเกินหน้าตาการ์ตูน
2. มีหลายฉากเลยที่ไม่เหมาะกับเด็กเล็ก

• ความสมบูรณ์ของบท

  9.0

• คุณภาพการพากย์

  8.5

• คุณภาพโปรดักชั่น การผลิต ความแปลกใหม่

  9.0

• ความสนุกน่าติดตาม

  7.5

• คุ้มค่าคุ้มเวลา

  8.0

เรื่องย่อ ในโลกที่สัตว์มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ ทั้งสัตว์กินเนื้อและสัตว์กินพืชต่างอาศัยอยู่ร่วมกัน เรื่องราวเกิดขึ้นในรั้วโรงเรียนเชอร์รีตันเมื่อหมาป่าเทาหนุ่ม เลโกชี สมาชิกชมรมการแสดงที่ไร้ทักษะทางสังคม ถูกต้องสงสัยว่าเป็นสาเหตุการตายของสมาชิกสัตว์กินพืชในชมรมเพราะเพียงเป็นสัตว์กินเนื้อและหน้าตาดุไม่เป็นมิตร แต่แท้จริงแล้วภายในเชากลับเป็นสุภาพบุรุษที่จริงจังและชอบช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน โดยเก็บซ่อนความว้าวุ่นไม่เข้าใจตัวเองต่อ ฮารุ กระต่ายสาวรุ่นพี่แบบที่วัยรุ่นเผชิญว่านี่มันคือความรักหรือแค่ความกระหายอยากล่าเหยื่อกันแน่นะ

Play video

เป็นอีกมังงะดังของอาจารย์ อิตางากุ พารุ ที่เคยได้รับรางวัลชนะเลิศในการประกวดมังงะไทโช ครั้งที่ 11 และ รางวัลสร้างสรรค์ผลงานใหม่ยอดเยี่ยม จากงานวัฒนธรรมเท็ตสึกะ โอซามุ ครั้งที่ 22 ในปี 2018 ด้วยวิธีคิดการนำเสนอเรื่องราวดราม่าหนักหน่วงในชีวิตวัยรุ่นญี่ปุ่นทั้งการกลั่นแกล้งอย่างรุนแรง การตีตราผู้อื่น ตลอดจนปัญหาทางเพศศึกษา ความว้าวุ่นของฮอร์โมนที่ชวนสับสนว่านี่คือความรักหรือแค่ความใคร่ และจิตวิทยาวัยรุ่นที่เผชิญความเปลี่ยนแปลงในโมงยามที่ก้ำกึ่งระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ ซึ่งพลาดพลั้งหลงทางได้ง่ายแสนง่าย ทั้งหมดถูกเอามานำเสนอผ่านสังคมสัตว์กินพืชกับกินเนื้อที่มีดราม่าชนชั้นกัน ทั้งยังเรื่องของสัญชาตญาณดิบต่าง ๆ ที่ตอบโจทย์การนำเสนอปัญหาวัยรุ่นได้ถ้วนถี่ ฉลาดหลักแหลม แถมย่อยง่ายเพราะเหล่าตัวละครเป็นสัตว์หน้าตาน่ารักทั้งสิ้น

เมื่อมีการถูกดัดแปลงเป็นฉบับแอนิเมชันทีวีซีรีส์ ผู้กำกับ มัตสึมิ ชินิจิ ที่เคยช่วยกำกับหนังยาวของจิบลิอย่าง Pom Poko และ Porco Rosso ก็ได้เลือกจะถ่ายทอดผ่านเทคนิคสมัยใหม่อย่าง 3D โมเดลเรนเดอร์ให้เป็น 2D ซึ่งในเรื่องนี้หลายฉากทำได้เนียนจนนึกว่าเป็นงานวาดมือเสียด้วยซ้ำ ข้อสำคัญก็คือการตัดขอบโมเดลที่ให้ความรู้สึกแบบหมึกในมังงะก็ทำให้ไม่ค่อยรู้สึกเป็นสามมิติแปลก ๆ แบบเทคนิคพวก Cel-shading ในยุคแรก ๆ และก็ทำให้แอนิเมชันเรื่องนี้มีภาพและความลื่นไหลของภาพที่สวยงามมาก ๆ ด้วย ยิ่งโมเดลตัวละครสัตว์นี่จะทั้งเท่ ทั้งน่ารัก ก็ดูเหมาะมาก ๆ ด้านเสียงเองก็เจ๋งไม่แพ้ภาพ โดยเฉพาะเพลงประกอบที่เป็นของขายสำคัญในแอนิเมชันทีวีซีรีส์ก็ได้ ALI มาเป็นผู้ร้องเพลงเปิดชื่อ Wild Side และเพลงช้า A Tale of Moon ที่ได้ Chica มาขับร้องก็ท่วงทำนองสวยมาก ๆ น่าจะประทับใจแฟนแอนิเมะไม่เบาเลย

มาพูดถึงส่วนที่ชอบมาก ๆ ก็คือปรัชญาเปรียบเปรยของเนื้อหามันนี่ล่ะ ที่แบบเจ๋งมาก ๆ สมกับที่ฉบับมังงะได้รับรางวัลมาท่วมท้น อย่างการที่ตัวฮารุเกิดเป็นกระต่ายแคระพันธุ์ธรรมดาที่ไม่พิเศษ ไม่เคยได้รับความสำคัญจากใคร จนเมื่อถูกผู้ชายที่หมายปองร่างกายเธอเยินยอด้วยคำว่ารักก็ทำให้เธอรุ้สึกมีค่าและกลายเป็นปมปัญหาว่าเธอโหยหาการมีตัวตนผ่านทางเพศสัมพันธ์เรื่อยไป การเลือกให้คาแรกเตอร์นี้เป็นกระต่ายที่มีอะไรกันง่าย และมีสีขาวขนปุยแสนบอบบางดูเรียบร้อยขัดกับสิ่งที่เธอเป็นก็เข้ากับประเด็นที่นำเสนอมาก ๆ ในหนังญี่ปุ่นเราเห็นคาแรกเตอร์เด็กสาวผู้หลงผิดในแบบนี้มาเยอะ แต่การเอาประเด็นเรื่องเพศที่ดราม่าแรงมาเล่าในแบบที่เป็นการ์ตูนเด็กทำให้ปัญหามันถูกกระเทาะออกมาอีกระดับ

นอกจากตัวฮารุก็ยังมีตัวเอกอย่าง เลโกชี หมาป่าเทาที่นำพาเรื่องแทนสายตาผู้ชม ที่น่าสนใจถ้าในหนังวัยรุ่นญี่ปุ่นมันก็คือพระเอกที่ไม่อยากทำตัวเด่นกับใคร มีปมปัญหาภายในที่ทำให้คิดว่าตัวเองแปลกแยกจากคนอื่น ๆ สำหรับเลโกชีนั้นก็คือความกระหายในเลือด ซึ่งเป็นสิ่งที่สังคมต่อต้านมากว่าเป็นพฤติกรรมชั่วช้าที่สัตว์กินเนื้อห้ามแสดงออกเด็ดขาด เขาจึงสับสนเพราะมันคือธรรมชาติในตัวเขาแต่ถูกบรรทัดฐานสังคมกดทับไว้ ตรงนี้มันก็เปรียบเปรยกับความหมกมุ่นในเรื่องเพศที่วัยรุ่นชายเคยเจอนั่นล่ะ เป็นเรื่องธรรมชาติแต่ก็ถูกสังคมตีตราว่าชั่วช้าหากแสดงออกมา และเมื่อเลโกชเจอกระต่ายน้อยอย่างฮารุมันก็ทำให้ทุกอย่างดูยุ่งเหยิงเข้าไปอีกเพราะอารมณ์ความรุ้สึกมันตียุ่งไปหมดทั้งความใคร่อยากและความต้องการปกป้อง แล้วสิ่งที่ปะทุในใจของเลโกชีคือความรักหรือแค่ความอยากกินกระต่ายสาว เป้นสิ่งที่เขาต้องก้าวผ่านวัยเพื่อเรียนรู้ความรู้สึกตัวเอง เชื่อว่าตัวละครนี้ก็เข้าถึงผู้ชมวัยรุ่นหรือผู้ชมที่ผ่านช่วงวัยรุ่นมาได้อย่างดี

ตัวละครอีกตัวที่ต้องพูดถึงคือหลุยส์ กวางสุดสง่างามประธานชมรมการแสดงตัวเต็งตำแหน่งบีสตาร์ที่มอบให้กับนักเรียนที่โดดเด่นเหนือผู้อื่นทั้งหมด เขามีปมลึก ๆ ที่หวาดกลัวสัตว์กินเนื้อแต่ก็ต้องเก็บงำความรู้สึกตนไว้ เพราะสังคมเรียกร้องความปรองดองระหว่างเผ่าพันธุ์ ตัวละครนี้เองที่ยังถูกจับตามองว่าสื่อถึงความเป็นเกย์จากหลายฉากที่เข้าคู่กับพระเอก การต่อต้านและโกรธเคืองยามที่เห็นพระเอกเก็บงำตัวตนที่แท้จริงไว้ เพราะลึก ๆ เขาเองก็เกลียดตัวเองที่ไม่สามารถเป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็นจริง ๆ ได้ ซึ่งก็ให้อารมณ์เกย์ยังไม่เปิดตัวจริง ๆ นั่นล่ะ

จริง ๆ เป็นแอนิเมชันที่ถ่ายทอดความหมายของการก้าวพ้นวัยได้หลากหลายตามแต่การตีความของผู้ชมแต่ละคน และเป็นประเด็นหนัก ๆ ที่ปัจเจกต้องเผชิญหน้ากับสังคมทั้งสิ้น และนี่เองที่ทำให้แอนิเมชันเรื่องนี้คือที่สุดของแจ้ที่เราอยากแนะนำอีกเรื่องหนึ่ง

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส