[รีวิวละคร] ความทรงจำสีจาง : พล็อตโหดร้าย ที่เดาตอนจบเล่น ๆ แล้วเศร้าล่วงหน้ากันได้เลย

Our score

7.4

[รีวิวละคร] ความทรงจำสีจาง : พล็อตโหดร้าย ที่เดาตอนจบเล่น ๆ แล้วเศร้าล่วงหน้ากันได้เลย

จุดเด่น

พล็อตใจร้าย ทำให้ละครเรื่องนี้แตกต่างจากเรื่องอื่น ๆ
เต้ย-เต้ย มาเจอกันทำให้เรื่องน่ารักขึ้นเป็นกอง สองคนนี้แสดงดีไม่ผิดหวัง
เอม ตามใจตุ๊ด ถือเป็นสีสันที่เรียกเสียงหัวเราะได้ แบบเป็นธรรมชาติ ขาดคนนี้ไปน้ำแกงจืดกันได้เลย

จุดสังเกต

บรรยากาศและการดำเนินเรื่อง คุ้นหูคุ้นตา ไม่ได้สร้างความแปลกใหม่อะไรมากนัก
ตัดพล็อตพี่น้องออกไป เรื่องนี้ก็คือละคนรักที่เราคุ้นเคยกันดี ๆ นี่เอง

พล็อตและบท

6.0
คุณภาพงานสร้าง

7.0
คุณภาพนักแสดง

10.0
คุณภาพการเล่าเรื่อง

7.0
ความคุ้มค่าในการรับชม

7.0

เรื่องราวของ ปรวีร์ หรือ แป้ง (เต้ย จรินทร์พร) ยูทูบเบอร์หน้าใหม่ที่มีฝีมือทางด้านการทำอาหาร เรียนจบ Food Science (วิทยาศาสตร์การอาหาร) ทำทุกอย่างเพื่อตามหา พี่ป้อง พี่ชายที่พลัดพรากกันไปตั้งแต่เด็ก จนได้มาเจอกับ ภูวดล เฉลิมภิภัทร (เต้ย พงศกร) ทายาท บริษัท เฉลิมภิภัทรฟู้ดแลนด์ ที่สูญเสียความทรงจำในวัยเด็กไป มีเหตุการณ์บังคับเหตุการณ์หนึ่ง ทำให้แป้งได้เข้ามาทำงานในบริษัทของภูวดล สองคนใกล้ชิดกัน มีความรู้สึกพิเศษให้แก่กันจนกลายเป็นความรัก

แต่ในที่สุดด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้สองคนต้องตัดสินใจยุติความรักครั้งนี้ให้เร็วที่สุด รักกันมากแค่ไหนแต่ก็จะรักกันไม่ได้อย่างที่ใจต้องการ ทำได้แค่เก็บไว้ในความทรงจำสีจาง ๆ เท่านั้น เป็นเรื่องราวความรักที่สุดท้ายต้องเจ็บปวดในความทรงจำ…ไม่นะ นี่มันพล็อตอะไรเนี่ย!!! โหดร้าย แต่เขาเขียนพล็อตไว้อย่างนี้จริง ๆ

พล็อตใหม่ที่กล้าเล่นกับความรู้สึก

อ่านพล็อตเรื่องนี้แล้วเกิดคำถามขึ้นเลยว่า จะทำแบบนี้จริง ๆ เหรอ เพราะเป็นพล็อตที่เปิดเรื่องมาก็เดาตอนจบเอาไว้เลยว่ามันต้องออกมาเศร้าเกินจะรับไหว แต่ก็ได้แค่เดาอ่ะนะคะ ทางผู้จัดอาจจะหลอกเราไปอีกทางก็เป็นได้ (นี่ภาวนาให้โดนหลอกอยู่นะ) เพราะเรื่องนี้เท่าที่เผยออกมาในเรื่องย่อ ตามความเป็นไปได้จะเป็นความรักของพี่น้อง พระเอก-นางเอกเป็นพี่น้องที่พลัดพรากกันไปในวัยเด็ก

ไม่ได้ขอแต่งงานนะคะ แค่เก็บกระดาษให้เฉย ๆ

พ่อแม่พระเอก รับพระเอกมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้า รักมากและพยายามปกปิดด้วย ว่าชาติกำเนิดพระเอกมาจากไหน พระเอกเป็นคนที่ความทรงจำในวัยเด็กหายไป แต่มีภาพจำของเศษแก้วที่หล่นแตก รอยเลือด จนทำให้เป็นลมทุกครั้งที่เห็นแก้วแตกกระจัดกระจาย เป็นโรคโฟเบีย (phobia) ส่วนนางเอกเป็นหลานคนเดียวของยายทองใบ (แม่เม้า สุดา ชื่นบาน) แม่ค้าขายข้าวแกง ตามหาพี่ป้อง พี่ชายที่พลัดพรากกันไปกลางทางมาโดยตลอด นางเอกกลัวเลือดขั้นสุด เป็นลมทุกครั้งที่เห็นเลือดเพียงนิดเดียว เป็นลมเก่งงง…สมมติสองคนนี้ไปไหนด้วยกันแล้วเกิดอุบัติเหตุกระจกแตกเลือดออก อิชั้นว่างานนี้มีตายคู่อ่ะค่ะ ช่วยอะไรกันไม่ได้เลย นอนรอกู้ภัยได้อย่างเดียว

สองคนเจอกัน ทำงานด้วยกัน ใกล้ชิดกันและแน่นอนก็ปิ๊งกันหวานแหวว มีโทรจีบ มีมองตา มีอารมณ์กุ๊กกิ๊กฟิน ๆ บทใส่ให้คนดูเข้าใจไปตั้งแต่ต้นแล้วว่า ภูวดล ก็คือ พี่ป้องของนางเอกที่หายไปนี่แหละ แล้วเอ็งมาจีบกันเนี่ยนะ ถามว่าเราฟินตามไปด้วยมั๊ย ก็ตามค่ะด้วยบริบทที่แสดงออกมามันน่ารักน่ายิ้มตาม ก็ยิ้มนะ แต่สมองก็สั่งว่าอย่าจีบกันเล้ยยย เดี๋ยวเอ็งจะต้องพบกับความผิดหวัง กระชากใจ เจ็บปวดกันเปล่า ๆ ถ้าหวยออกมาว่าเป็นพี่น้องกันจริง ๆ มันเศร้ามาก ถุยชีวิตเลยละบอกได้แค่นี้

เรื่องนี้ทางผู้จัดเป็นคนเขียนบทเอง พล็อตเรื่องเองด้วยความต้องการเนื้อหาที่แปลกใหม่ เป็นละครพี่น้องที่โตมาด้วยกัน รักกันมากแต่ต้องจากกันไป พอโตขึ้นมาสองคนจำกันไม่ได้ แต่ดันมารักกัน ออกแนวรักนะแต่เป็นไปไม่ได้ อิชั้นถือว่าเป็นความกล้าเล่นกับความรู้สึกของตัวละคร ความรู้สึกของคนดู เป็นละครสายดาร์กในความรู้สึกเรื่องหนึ่งเลยนะ ถ้าพล็อตมันคือแบบนี้จริง ๆ ตีตนไปก่อนไข้ว่ามันจบไม่สวยแน่ ๆ และอาจมีน้ำตาท่วม ก็คาดหวังไปที่บทและตัวแสดงเลยค่ะว่าจะดึงอารมณ์คนดูออกมาได้ขนาดนั้นหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ ตอนที่ 5 ที่เพิ่งผ่านไป อิชั้นฟินตามไปเฉยเลย

ต่อให้รู้พล็อตอยู่แล้วว่าเป็นพี่น้องกัน มารักกันแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ อนาคตจะต้องผิดหวังนะ แต่ทำให้เราฟินตามได้ ถือว่าบทในส่วนนี้และนักแสดงนำทั้งสองคน ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีเอามาก ๆ

สีสันและความหวังของคู่รอง

คู่หลักนี่มันไม่สมหวังแน่ ๆ ก็เป็นพี่น้องกันง่ะ เพราะฉะนั้นความฟินของเราจะต้องพบกับความเจ็บปวด แบบฟินไปแอบสงสารไปล่วงหน้า ถ้าพล็อตไม่หลอกเรานะยังไงงานนี้ก็ต้องมีเจ็บปวดแน่ ๆ เพราะฉะนั้นคู่รองคือคำตอบสุดท้าย ชมชนก (ซีน-ภัสธรากรณ์) เป็นเพื่อนสนิทของแป้ง อธิปัตย์ (จ๊อบ-ธัชพล) เป็นเพื่อนสนิทของภูวดล สองคนเป็นแฟนเก่ากัน เลิกกันไปสองปีและฝ่ายชายยังตามง้ออยู่ไม่ลดละ ฝ่ายหญิงก็ยังชอบเขาอยู่แหละ แต่เลิกกับเขาจ้ะ เพราะเขาเก็บรูปแฟนเก่าไว้ในโทรศัพท์ คุณพระ!!! มีเรื่องใหญ่กว่านี้ไหมในการเลิกกัน สำคัญคือฝ่ายชายรู้เหตุผลนี้หลังจากห่างกันไปตั้ง 2 ปีซะด้วย

ชมชนก(ซีน-ภัสธรากรณ์)-อธิปัตย์(จ๊อบ-ธัชพล)

รักยิ่งใหญ่ของชายคนหนึ่ง อดทนตามง้อทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเขางอนตัวเองข้ามปีเพราะอะไร พ่อคุณเอ๊ยนี่ถึกยิ่งกว่าคูโบต้าอีกนะ เรื่องจริงจะมีคนแบบนี้หลงเหลืออยู่อีกไหมอ่ะ ตามง้อตามตื๊อเพราะรักจริงจังมั่นคงขนาดนี้ ไม่วอกแวกไปมีใครใหม่ซะอีกด้วย คืนดีกับเขาเถอะชมชนก ฉันหาเหตุผลไม่เจอเลยนะว่าเธอจะงอนเขาไปทำไม เป็นเหตุผลที่เชื่อได้ในการงอนแฟนนะคะสำหรับคู่นี้ ผู้หญิงหลายคนก็รับไม่ได้ที่ผู้ชายมีรูปคนรักเก่าอยู่ในโทรศัพท์ แต่ไอ้เหตุผลที่งอนนานขนาดนี้เนี่ย มันทำให้เชื่อยากจนรู้สึกถึงความเยอะของตัวละครตัวนี้ บทส่วนนี้มีความไม่สมเหตุสมผลอยู่พอสมควรเลยละ ความรู้สึกที่ว่านี่ คือจาก 5 ตอนที่ดูมานะคะ แต่ก็เป็นอีกคู่หนึ่งที่สร้างสีสันให้กับละคร ได้รสชาติน่ารักน่าหมั่นไส้ไปอีกแบบ

การดำเนินเรื่องเรียบง่ายกับปมที่คุ้นชิน

ถ้าพล็อตไม่ใช่พี่น้อง เรื่องนี้จะเป็นอีกเรื่องที่เป็นความรักของพระเอกรวย เจ้าของกิจการใหญ่โต ที่มาตกหลุมรักกับสาวน้อยหน้าใส หลานเจ้าของร้านขายข้าวแกง ฐานะต่างกันลิบลับ ผ่านอุปสรรคขวากหนาม พ่อแม่ เพื่อนฝูงและคู่หมายของพระเอกที่ถูกจับคลุมถุงชนกันไว้กับ สริตา (แคร์-ฉัตรฑริกา) ลูกเจ้าของโรงพยาบาล ก็จะเป็นเรื่องที่เราเห็นได้ทั่วไปในละครไทย พระเอกมีคู่หมายอยู่แล้วแต่มารักนางเอกที่ทางบ้านไม่ยอมรับ แต่เมื่อเพิ่มปมดราม่าเข้ามาตรงที่ สองคนเป็นพี่น้องที่พลัดพรากจากกันมา แต่จำกันไม่ได้แล้วดันมารักกัน ความน่าสนใจของเรื่องนี้เลยมาตกอยู่ที่ ปมโหดร้ายปมนี้จะถูกคลี่คลายไปในทางไหนมากกว่า

แถมเรื่องนี้ยังมีปมคุ้นชินเพิ่มเข้ามาอีกตรงที่ สริตา อาจไม่ใช่ลูกเจ้าของโรงพยาบาล แต่ความจริงแล้วเป็นลูกที่ติดท้องมากับชายคนอื่นของแม่ของเธอ มีโดนรีดไถ มีความลับความหลัง จริตนางร้ายไม่โผล่มาในตัวละครสริตานะคะ แต่เป็นจริตหญิงสาวที่หวงแฟนปกติธรรมดา เป็นธรรมชาติของผู้หญิงที่มีสัญชาตญาณรู้แจ้ง ว่ากำลังจะโดนแย่งของรัก เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ไม่มีจิกตบแย่งผู้แน่นอนค่ะ เธอได้รับการอบรมมาดี

ด้วยการดำเนินเรื่องที่เรียบง่าย ถ้าไม่มีปมต่าง ๆ นี้เข้ามาก็ถือว่าเป็นละครที่ดูไปได้เรื่อย ๆ ไม่ได้มีจุดเด่นอะไรมากนัก แต่ด้วยปมคาใจคาความรู้สึกก็ทำให้ตัวละครน่าสนใจขึ้นมาอีกระดับ เป็นพล็อตเคยชินที่ไม่อยากให้เกิดแต่เขาเขียนให้เกิดนี่สิ ทำให้จูงความสนใจในการตามต่อได้ในระดับหนึ่ง เรื่องนี้ต้องชมนักแสดงด้วยค่ะ เต้ย พงศกร และเต้ย จริญพร เมื่อสองเต้ยรวมกัน กับยิ้มที่ทำให้โลกสดใสทำให้ละครน่ารักขึ้นเป็นกอง แต่ก็แอบคิดอยู่เสมอเลยว่า เอ็งอย่ายิ้มให้กันเลย ไม่สมหวังหรอกความรักของพวกเอ็งน่ะ เอ็งเป็นพี่น้องกัน ผู้จัดเขาบอกไว้แล้ว ไม่ต้องกางร่มให้กันหรอก เดินตัวเปียกไปเลย

ใครอยากลุ้นกับปลายทางที่ริบหรี่ของสองเต้ยก็ ตามไปอินกันได้ที่ช่อง 3 เลยค่ะ สองคนนี้เล่นดีไม่ผิดหวัง แต่ไม่ได้สร้างความรู้สึกแปลกใหม่อะไร อาจจะด้วยตัวบทที่คุ้นชินกับผลงานทำนองนี้ของสองเต้ยมาแล้ว ก้เรียกว่ารักษามาตรฐานของตัวเองได้ดี ฝีมือไม่ตก เสริมบรรยากาศฮา ๆ ขำ ๆ ด้วย เอม วิทวัส หรือ เอม ตามใจตุ๊ด ที่รับบทเป็น เขมวิทย์ เพื่อนสาวสายลุยของชมชนกและแป้ง นางเอกของเรื่อง บทนี้นางเล่นได้เป็นธรรมชาติเอามาก ๆ ขาดคนนี้ไปน่าจะไม่ได้เลยนะ เป็นสีสันของเรื่องที่สร้างความรู้สึกใกล้ชิดกับคนดูได้มาก ๆ ถ้าใครมีเพื่อนสาวแบบนางนะ