[รีวิว] น้ำเงินแท้ เดอะมิวสิคัล ครบรสขนาดนี้ไม่เสียทีที่ได้ดู

Our score

9.9

น้ำเงินแท้ เดอะมิวสิคัล

จุดเด่น

1. บทเขียนออกมาได้ดี เข้าใจง่ายและลื่นไหลตลอดการแสดง
2. ฉาก แสงสี เสียง ส่งอารมณ์ให้ล้อไปกับบทได้อย่างลงตัว
3. คุณภาพนักแสดง เสียงร้อง การสื่ออารมณ์ของทุกตัวแสดงทำได้ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะต้นแสงและประจักษ์วัยเด็ก

จุดสังเกต

1. แอร์หนาวมากค่ะ จุดนี้ใครขี้หนาวพกเสื้อคลุมไปด้วยก็ดี

• คุณภาพงานสร้าง

  9.9

• คุณภาพนักแสดง

  9.9

• ความสมบูรณ์ของบท

  9.9

• ความสนุกน่าติดตาม

  9.9

• คุ้มค่าเวลาในการรับชม

  9.9

น้ำเงินแท้ เดอะมิวสิคัล เป็นละครเวทีที่หยิบเอาวรรณกรรมอิงประวัติศาสตร์ชื่อดังของ วินทร์ เลียววาริณ มาแสดงในแบบ sung-through musical ครั้งแรกที่เห็นว่า ดรีมบ๊อกซ์ ไปหยิบเอาเรืองนี้มาทำก็ยังนึกไม่ออกอยู่เลยนะว่าละครจะแสดงออกมาให้มันน่าดูได้มากน้อยแค่ไหนเพราะถ้าจะพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือ sung-through musical เป็นละครเพลงที่นักแสดงทุกคนจะ “ร้องกันทั้งเรื่อง” พูดคุยกันเป็นภาษาเพลง มีเมโลดี้ตลอดการสนทนา อาจมีภาษาพูดหลุดออกมาบ้าง แต่ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น ประมาณว่า “ไม่ ผมไม่ได้ทำ” อะไรทำนองนี้

หลายคนที่เป็นแฟนหนังสือของคุณ วินทร์ เลียววาริณ ก็น่าจะพอทราบกันดีว่า น้ำเงินแท้ เป็นวรรณกรรมอิงประวัติศาสตร์การเมือง ใช่ค่ะมันเป็นแบบนั้น แต่ที่มากไปกว่านั้นอย่างเกินความคาดหมายก็คือ การหยิบเอาน้ำเงินแท้มาทำมิวสิคัลในครั้งนี้ของ ดรีมบ็อกซ์ ถือเป็นความกล้าที่ไม่ได้บ้าบิ่น แต่เป็นความกล้าที่ทำให้ได้อวดศักยภาพของตัวเองเป็นอย่างดีและผลงานที่ออกมาก็การันตีความกล้านั้นว่า “กล้าจนได้ดี” กันเลยเชียวแหละ

น้ำเงินแท้ เดอะมิวสิคัล พูดถึงเรื่องของอุดมการณ์กับมิตรภาพที่สูญสลายไปและความรักหลากมิติ มีคีย์เวิร์ดเล็ก ๆ อยู่ที่คำว่า “ลมเปลี่ยนทิศ”

Play video

“ต้นแสง” (เก้ง เขมวัฒน์) นามปากกว่า “นายแสนแสบ” เป็นคอลัมนิสต์การเมืองในหนังสือพิมพ์ของยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475 ชีวิตของเขาต้องผกผันไปติดคุกร่วมกับผู้ต้องหาคดีกบฎบวรเดช (คณะกู้บ้านกู้เมืองที่นำโดยพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าบวรเดช เพื่อล้มล้างรัฐบาลพระยาพหลพลพยุหเสนา ในปี 2476) ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำความผิดอะไรเลย จะว่าซวยเพราะปากกาของเขาด้ามเดียวที่ไปตกอยู่ในที่เกิดเหตุก็อาจจะใช่ หรือจะเรียกว่าโดนหมายหัวจากการใช้ปากกาเป็นอาวุธของเขาที่ทำมาโดยตลอดก็เป็นได้

ทำให้ชะตาชีวิตเขาต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าใจหาย … จะไม่ให้ใจหายได้ยังไงละคะ อยู่กับแม่ดี ๆ รักกับ “สุนันท์” (แนน สาธิดา ) อยู่แท้ ๆ  อยากจะแต่งงานกับสุนันท์แต่กลับต้องไปติดคุกทั้ง ๆ ที่ไม่ผิดซะนี่และความซวยที่เขาได้รับก็คือการถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตเพราะเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอย่าง “ประจักษ์” ( ทรงสินธ์ ศิริคุณารัศมิ์ ) ที่คบกันมาตั้งแต่ยังเด็กทำพิษเล็ก ๆ เข้าใส่แต่ก็ทำให้เป็นปัญหาใหญ่ในชีวิตของคนถึงสามคนเลยเชียวแหละ

เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ นำเสนอเกี่ยวกับเกร็ดประวัติศาสตร์ในยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง แต่ต้องบอกเลยว่าเนื้อหาสาระที่ใส่ลงมานั้นมันช่างสอดคล้องละมุนละไมจนแม้แต่คนที่ไม่เคยรู้เรื่องการเมืองในสมัยนั้นมาก่อนเลย ก็สามารถรับชมอย่างมีอรรถรสได้ไม่ยาก เรียกว่าอะไรดีล่ะ การบาลานซ์อารมณ์ต่าง ๆ ที่ต้องเกิดขึ้นในบทละคร ความทุกข์ระทมจากความพลัดพราก ของแม่กับลูกและคู่รักที่กำลังจะสร้างชีวิตด้วยกัน

Play video

ความเศร้า ความเครียด ความสิ้นหวังจากการสูญเสียอิสรภาพ ที่สุดท้ายก็ได้ความรักความสามัคคีจากคนที่ร่วมทุกข์จนเกิดการทำนิตยสารขึ้นอ่านเวียนกันในคุก เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่า คุกไม่อาจกักขังเสรีภาพทางความคิด โดยใช้ชื่อว่า “น้ำเงินแท้” ที่มาจากสีเครื่องแบบนักโทษการเมืองในแดน 6 ของคุกบางขวางและเป็นสัญลักษณ์ของการแสดงออกถึงความจงรักภักดี มากไปกว่านั้นเหตุการณ์ครั้งนี้ยังทำให้เห็นความจริงอีกด้านหนึ่งที่ว่า เพชรไม่ว่าจะตกอยู่ที่ไหนก็ยังเป็นเพชรอยู่วันยันค่ำและสามารถส่องแสงเปล่งประกายออกมาจากความมืดได้ไม่ยาก พจนานุกรมไทย-อังกฤษเล่มแรกของไทยโดย สอ เศรษฐบุตร (โบกี้ จิตรคุปต์ ) ก็ส่งออกมาจากในคุกนี่แหละค่ะ

รวมไปจนถึงมุกตลกเรียกเสียงหัวเราะ ที่ไม่มากไม่น้อยจนเกินไปของเหล่าผู้ร่วมชะตากรรมในคุก หรือการแย่งซีนจากไอ้แมลงวัน (เสกรัก ชัยศรศรายุทธ) ที่ดิฉันประทับใจตัวแสดงตัวนี้มาก เต้นยังไงให้เหมือนแมลงวัน

เรียกได้ว่าไม่มีอะไรขัดเขินเลยแม้กระทั่งความตื่นเต้นที่ต้องลุ้นไปกับการเอาชีวิตรอดของกลุ่มที่ลอบหนีไปลังกาวี ฉากนี้ดิฉันถึงกับเอามือทาบอก ลุ้นไปกับพวกเขาด้วย (เมื่อไหร่จะถึงกันสักทีวะ ดิฉันอุทานแบบนี้ในใจ)ใจเต้นตึกตักกลัวพวกเขาโดนผู้คุมบ้าอำนาจอย่างขุนยมเทเวศน์ (เวลล์ ดิษย์กรณ์ ดิษยนันท์) จับได้และด้วยความที่เป็นมิวสิคัลการแสดงอารมณ์ต่าง ๆ ในทุกมิติของตัวละครจึงสร้างสรรค์ออกมาเป็นเสียงเพลงโดยเป็นเพลงที่ประพันธ์ขึ้นใหม่ถึง 40 เพลง ขอเอ่ยปากชมผู้ประพันธ์ดนตรีกันตรงนี้เลยว่าไพเราะทุกเพลงจริง ๆ เข้ากับบททุกเพลง ดิฉันฟินมาก ๆ ตลอด 3 ชั่วโมงที่ได้ชมการแสดงสุดวิจิตรนี้เลยทีเดียว

เหมือนกับว่าเราไปเสพงานศิลป์จากเส้นเสียงยังไงยังงั้น มันคืองานศิลปะค่ะคุณผู้ชม

ต้องปรบมือดัง ๆ ให้กับผู้กำกับ ปรบมือเกรียวกราวให้กับนักแสดงคุณภาพทุกท่านที่ร้อง เต้น เล่นละครคุณภาพให้ได้ชมจนเรียกได้ว่าอิ่มตาอิ่มหู ตลอดจนแสง สี ฉากที่ได้ดูก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าทีมงานทุกฝ่ายทำงานกันหนักมากจริง ๆ คือมันดีจริง ๆ อ่ะ ประทับใจมากกกกกก ก.ไก่ล้านตัว หากถามว่าเป็นละครอิงประวัติศาสตร์การเมืองแล้วเนื้อหามันหนักไปมั้ย ก็ที่เล่ามาทั้งหมดด้านบนน่าจะเป็นเครื่องยืนยันได้ดีแล้วละค่ะว่า “ไม่หนักเลย” แถมยังให้ข้อคิดผ่านคำพูดของต้นแสงและประจักษ์ที่พูดผ่านบทเพลงด้วยว่า

“ไม่ว่าประวัติศาสตร์จะเปลี่ยนไปอย่างไร แต่เราสองคนก็ไม่ควรจะเปลี่ยนไป ไม่ว่าประวัติศาสตร์จะเปลี่ยนไปอย่างไร แต่มิตรภาพ ยืนยงได้ไม่เปลี่ยนตาม”

Play video

ต้องชื่นชมผู้เขียนบทที่เรียงร้อยเรื่องราวในมุมมองของคนที่มองอย่างเป็นกลางได้แยบยล จับประเด็นสำคัญได้อย่างถูกจุด ไม่ได้มอบให้ใครเป็นพระเอกถาวรหรือให้ใครต้องครองตำแหน่งผู้ร้ายไปตลอดชีวิต ทุกคนคือหมากในกระดานที่ต่างฝ่ายต่างก็กำลังเผชิญชะตากรรมด้วยกันทั้งนั้น การดำเนินเรื่องก็เป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปไม่ยืดเยื้อ น่าติดตามและไม่อยากให้จบ อยากดูอยากฟังต่อไปอีกสักพัก

นี่ชมอย่างเดียวเลยนะเนี่ย มีข้อติอะไรบ้างมั้ย…มีอยู่แล้วละค่ะในโลกนี้ไม่มีอะไร 100%ไปได้หรอก ไม่ว่าจะเป็นความดีความชั่ว ละครเวทีดี ๆ ที่แสดงกันสด ๆ ก็เช่นกันย่อมจะมีความผิดพลาดออกมาบ้าง แต่ก็เป็นเพียงความผิดพลาดเล็ก  ๆ ที่ให้อภัยได้คือ มีเสียงสะดุดนิดนึงระหว่างทำการแสดงไม่กี่วินาทีหรอกค่ะ เข้าใจว่าน่าจะเป็นความผิดพลาดทางเทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ และเครื่องปรับอากาศที่นั่นก็เย็นฉ่ำซะเหลือเกิน ไปดูเถอะค่ะแต่อย่าลืมติดผ้าคลุมไหล่ไปสักผืน กันหนาว

เหลือรอบการแสดงอีกเพียง 3 รอบการแสดงเท่านั้น (7 ก.ย. 14.00 / 19.30 และ 8 ก.ย. 14.00) ที่ M Theatre (ถ.เพชรบุรี) บัตรราคา 1200 / 1500 / 2000 / 2500

รายละเอียดเพิ่มเติมดูและสอบถามได้ที่ลิงก์นี้เลยค่ะ https://www.facebook.com/dreamboxtheatre.bkk

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส