หนังที่มีจุดขายว่าดัดแปลงมาจากเรื่องสั้นของสตีเฟน คิง และได้ดารานำอย่าง จอห์น คูแซค และ ซามูเอล แอล.แจ๊คสัน และที่สำคัญสตีเฟน คิง เจ้าของเรื่องมาเขียนบทภาพยนตร์เองด้วย ฟังดูน่าจะดีนะ แต่กลายเป็นว่าวี่แววไม่ดีตั้งแต่สร้างเสร็จ Cell ถ่ายทำเสร็จตั้งแต่ปี 2013 นู่น เอาไปขายในคานส์ก็ไม่มีใครสนใจ ผ่านไปถึงปี 2015 ถึงได้บริษัทจัดจำหน่าย บริษัทที่ซื้อไปก็เจ๊งอีกหนังก็เลยไม่ได้ฉาย เปลี่ยนมาอีก 3 เจ้า ถึงได้ฤกษ์ฉายเอาปีนี้แบบจำกัดโรง แล้วก็เตรียมออกแผ่นและฉายออนไลน์เลย เมื่อปลายปี 2015 มีแฟน ๆ ของสตีเฟน คิง สนใจอยากดูเห็นว่าสร้างเสร็จมาตั้ง 2 ปีแล้วเลยไปถามไถ่กับจอห์น คูแซค จอห์นก็บอกว่าไม่รู้ไม่เห็นทั้งเค้าทั้งสตีเฟน คิง โดนกันไม่ให้ไปยุ่งเกี่ยวกะหนัง เค้าไม่รู้ชะตากรรมของหนังแล้ว
จอห์น คูแซค รับบทเคลย์ ริดเดิล หนุ่มนักเขียนการ์ตูนที่รอดชีวิตในวินาทีที่มนุษยชาติกลายเป็นซอมบี้จากคลื่นโทรศัพท์ เช่นเดียวกับหนังภัยพิบัติแทบทุกเรื่อง เคลย์ หาทางกลับไปหาลูกเมียโดยมี ทอม แมคคอร์ตพนักงานขับรถไฟที่รับบทโดย ซามูเอล แอล. แจ๊คสัน เป็นเพื่อนร่วมเดินทาง เรื่องราวจากนั้นก็คือการผจญภัยของทั้งคู่ที่มีสมาชิกร่วมชะตากรรมเปลี่ยนหน้าไปเรื่อย คนเก่าไม่รอด คนใหม่เข้ามา จุดที่น่าสนใจของเรื่องราวก็คือการสร้างสรรค์ซอมบี้พันธุ์ใหม่ที่เรียกว่า “โฟนเนอร์” ไม่เดินกระย่องกระแย่งแต่วิ่งได้เร็วหน้าตาเนื้อตัวไม่เละ ฆ่าคนแต่ไม่กิน ในฐานะคนดูและเคลย์ต่างอยู่ในสถานะที่ต้องเรียนรู้พฤติกรรมของโฟนเนอร์ไปพร้อม ๆ กัน ว่ามันอยู่ร่วมกันสื่อสารกันอย่างไรและมีจุดอ่อนตรงไหน ก็ถือว่าบทหนังพยายามหาข้อแตกต่างให้ซอมบี้ของตัวเองได้แปลกใหม่ที่ไม่ค่อยตื่นเต้นนัก หนังไม่มีฉากแหวะไม่โหดแต่พอมีฉากให้สะดุ้งบ้างเล็กน้อย และไม่มีฉากให้ลุ้นยาว ๆ อย่างที่เป็นเสน่ห์ของหนังสยองขวัญ หนำซ้ำไม่มีการอธิบายเหตุผลว่าทำไมคลื่นโทรศัพท์ถึงแปลงคนเป็นซอมบี้ได้ แต่กลับไปลงลึกเรื่องพลังจิตของซอมบี้ที่สามารถเข้ามาในความฝันได้ มีการหลอกล่อคนดูให้งงเล่นระหว่างความฝันกับความจริงเกือบ ๆ จะออกไปแนวจิตวิทยาแล้ว โดยรวมแล้วก็ออกมาเป็นหนังซอมบี้ที่ตอบสนองคอหนังแนวนี้ได้ไม่ถึงจุดที่น่าพอใจนัก
นิยายต้นฉบับของสตีเฟน คิง
ดาราสมทบหน้าคุ้น ๆ หลายคน ที่เด่นสุดเห็นจะเป็นอิซาเบล เฟอร์แมน จาก Orphan(2009) หนังสยองขวัญเรื่องโปรดของหลาย ๆ คน ที่วันนี้เธอกลายเป็นสาววัย 19 แล้ว คงเป็นจุดเดียวที่พอจะบอกได้ว่าถ้าชอบน้องอิซาเบล ก็ติดตามเธอได้ในเรื่องนี้ เพราะนอกเหนือกจากนี้ก็ไม่มีอะไรให้พูดถึงหรือน่าจดจำ หนังพอดูได้ผ่าน ๆ หลับก็ได้ไม่พลาดอะไร ที่น่าเสียดายก็คือชื่อเสียงที่สั่งสมมานานของสตีเฟน คิง ที่เป็นทั้งเจ้าของบทประพันธ์และเจ้าของบทภาพยนตร์ ที่อุตส่าห์เอาใจแฟนประจำด้วยการเปลี่ยนตอนจบในหนังให้ต่างจากหนังสือให้จบตามผลโหวตที่แฟน ๆ เสนอมาแล้วนะ แต่สุดท้ายก็ยัง…………………