การมาของตัวละคร ‘ยูริ’ ใน ‘เด็กใหม่ ซีซัน 2’ (Girl From Nowhere) หรือที่หลายคนเรียกเรื่องนี้ว่า แนนโน๊ะ ล้วนก่อให้เกิดเสียงที่แตกออกเป็นหลายความเห็น หลายคนประทับใจ หลายคนไม่พอใจในคาแร็กเตอร์ที่รับบทโดย ‘นิ้ง ชัญญา แม็กคลอรีย์’ บางคนชื่นชอบในตัวยูริ แต่หลายคนก็ “อิน” จนลุกลามมาถึงในชีวิตจริง

ไม่ว่าจะอินหรือไม่อิน ชอบหรือไม่ชอบ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ตัวตนของนิ้ง และบทบาทที่เธอได้รับในซีรีส์เรื่องนี้ น่าสนใจและน่าคุยต่อเป็นอย่างยิ่ง แม้ซีรีส์เรื่องนี้จะฉายไปสักระยะหนึ่งแล้วก็ตาม

ผู้สัมภาษณ์หวังว่า บทสัมภาษณ์นี้จะสังเคราะห์ “ความเป็นยูริ” ให้แยกออกจาก “ความเป็นนิ้ง” ได้เข้าใจและชัดเจนยิ่งขึ้นจนทำให้คุณรักในความเป็น “นิ้ง” ในแบบที่เราก็รักเธอเช่นกัน ส่วนคุณจะรู้สึกยังไงกับยูริ อันนั้นขอยกให้เป็นหน้าที่ของผู้อ่านทุกท่านก็แล้วกัน

หลายคนที่ไม่รู้จักคุณ อาจไม่รู้ว่าจริง ๆ คุณทำอะไรมาหลายอย่างมาก เล่าให้ฟังได้ไหมว่าก่อนหน้านี้คุณทำอะไรมาบ้าง

โห…พี่มีเวลาพอมั้ยคะ เพราะว่าน่าจะนาน (หัวเราะ) โอเค จริง ๆ อาชีพหนูเริ่มต้นจากการเป็นลูกจ้างเลยค่ะ อันนี้คือนานมาก ๆ ตั้งแต่ ม. 2 ขายของในสวนจตุจักร ตอะไรแบบนี้ เป็นลูกจ้างขายของ ทำร้านอาหารในสวนจตุจักร เป็นลูกจ้างร้านอาหารใน CDC เปิดร้านขนมปังในตลาดนัด แล้วก็มาเป็นเอ็กซ์ตรา เดินแบบ ถ่ายเอ็มวี ถ่ายซีรีส์ ก็ประมาณ 10 ปีค่ะกว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ คือถ้าลงรายละเอียด หนูว่าเวลาพี่คงไม่พออ่ะ (หัวเราะ)

จริง ๆ หนูเป็นคนชอบขายของมากเลยนะคะ ตอนนี้หนูก็ยังชอบอยู่ ไม่ว่าจะไปขายเสื้อผ้ามือสองเล็ก ๆ น้อย ๆ หนูรู้สึกสนุกกับทุกอย่างที่เลือกทำ แล้วหนูก็น่าจะเป็นคนขี้เบื่อด้วย คือถ้าจะต้องทำอะไรนาน ๆ โดยที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือมีอะไรใหม่ ๆ เลยหนูว่ามันน่าเบื่อ เลยไม่ค่อยชอบทนกับอะไรนาน ๆ ได้ ชอบที่จะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรไปเรื่อย ๆ

ในการทำบางส่ิงบางอย่าง หนูก็กลัวมันเหมือนกันนะ แต่ก็ต้องก้าวข้ามมันไปให้ได้ ไม่งั้นชีวิตมันก็จะเหมือนเดิม สำหรับหนู ชีวิตจะก้าวหน้าได้ต่อเมื่อได้ทำอะไรใหม่ ๆ ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไร

ทำอะไรหลายอย่างขนาดนี้ คุณคิดว่าประสบการณ์ที่ผ่านมา มันสอนหรือให้บทเรียนอะไรกับคุณบ้าง

(นิ่งคิด) หนูคิดว่า…มันต้องลงลึกว่าการทำอะไรมันให้อะไรด้วยน่ะ แต่ว่าการทำอะไรหลาย ๆ อย่างแล้วล้มเหลวก็อาจจะสอนหนูให้เป็นคนที่เข้มแข็งมากยิ่งขึ้น แล้วก็ก้าวข้ามความผิดหวังได้เร็วขึ้น จากการผิดหวังซ้ำไปซ้ำมา ล้มแล้วล้มอีก ล้มแล้วลุกเรื่อย ๆ แล้วเราก็เริ่มรู้ว่าเราจะจัดการกับมันยังไง ถ้าเรารู้สึกแบบนี้แล้วเราต้องทำยังไง

(นิ่งคิด) หนูคิดว่า…การทำอะไรหลาย ๆ อย่างแล้วล้มเหลวก็อาจจะสอนหนูให้เป็นคนที่เข้มแข็งมากยิ่งขึ้น แล้วก็ก้าวข้ามความผิดหวังได้เร็วขึ้น จากการผิดหวังซ้ำไปซ้ำมา ล้มแล้วล้มอีก ล้มแล้วลุกเรื่อย ๆ แล้วเราก็เริ่มรู้ว่าเราจะจัดการกับมันยังไง ถ้าเรารู้สึกแบบนี้แล้วเราต้องทำยังไง อะไรประมาณนี้ค่ะ

แล้วคุณมาเริ่มต้นเข้าวงการได้ยังไง

หนูคิดว่าน่าจะเริ่มต้นจากการชอบดูหนังด้วยค่ะ เพราะว่าคุณพ่อเองก็เป็นผู้กำกับ ก็เลยอยู่กับหนังมาตั้งแต่เด็ก แล้วที่บ้านก็จะมีหนังให้ดูเยอะ ก็เลยได้ดูหนังเยอะ ก็เลยชอบดูหนัง แล้วก็เรียนเกี่ยวกับภาพยนตร์อีก เรียกว่ามาสายนี้เลย ชอบงานเกี่ยวกับด้านนี้ทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลังเลยค่ะ

จุดเริ่มต้นก็คือตอนนั้นเป็นลูกจ้างร้านอยู่ที่สวนจตุจักรนี่แหละ แล้วมีคนมาเจอ เขาก็เลยเรียกไปแคสต์โน่นนี่ ถ้าเอางานแรกจริง ๆ เลยก็คืองานเดินแบบเล็ก ๆ น้อย ๆ จนกระทั่งก็มีคนเรียกไปแคสต์ ไปทำนั่นทำนี่ แล้วก็ไปลองเป็นเอ็กซ์ตราทำมาเรื่อย ๆ

จริง ๆ แล้วหนูไปแคสต์มาเยอะมาก แต่กว่าจะได้ซีรีส์ในฝันอย่าง The Deadline นี่ก็ ประมาณ 6-7 ปีเลยค่ะ กว่าจะได้งานที่ทำให้คนได้เห็นความสามารถ จริง ๆ หนูแคสต์โฆษณามาตั้ง 6 ปี ก็ไม่เคยได้เลยนะ แต่ก็ยังไปแคสต์อยู่เรื่อย ๆ จนกระทั่งในที่สุดก็ได้

คุณชอบอาชีพนักแสดงไหม

ชอบค่ะ โชคดีที่หนูชอบมัน หนูก็เลยทำมันได้นาน เพราะว่าหนูก็เป็นคนที่ขับเคลื่อนด้วยจิตวิญญาณประมาณหนึ่งด้วยแหละ แต่ว่าหนูก็เลือกบทบาทหรือสิ่งที่หนูอยากแสดง หรือสิ่งที่หนูจะทำด้วย

“ถ้าหนูไม่ชอบ หนูคงไม่สามารถอดทน
หรือเข้าใจในสิ่งนั้น ๆ ได้ว่าจะอดทนไปทำไม”

คุณเลือกบทบาทแบบไหน หรือมีบทบาทในฝันที่คุณอยากแสดงบ้างไหม

จริง ๆ หนูได้บทบาทในฝันมา 2 ครั้งแล้วนะคะ ทั้งใน ‘The Deadline’ และ ‘เคว้ง’ (The Stranded) ก็คือการเป็นเด็กสาวผู้มีพลัง กับคนที่เป็นมะเร็ง ซึ่งหนูยังอยากเล่นบทคนป่วย เช่นผู้ป่วยออทิสติก หรืออะไรแบบนี้อยู่ดี เพราะคิดว่าเราเองก็น่าจะมีข้อมูลพวกนี้เยอะ หรือเรื่องครอบครัวที่เรารู้สึกกับมันมาก ๆ หรือไม่ก็เป็นนักมวยไปเลย

“สิ่งหนึ่งที่หนูมองหาในบทที่หนูอยากเล่นคือ
ความเป็นนักสู้”

บทบาทที่หนูสนใจ จะต้องมีความเป็นนักสู้ มีเลือดของนักสู้อยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม เพราะว่าหนูรู้สึกว่าหนูมีความรู้สึกกับเรื่องแบบนี้เยอะ และหนูก็อยากจะปลดปล่อยมันออกมา

แต่บทบาทแบบนี้ก็น่าจะหนักเอาการอยู่นะ

แต่หนูเอ็นจอยนะ หนูสนุกกับบทแบบนี้ แล้วมันก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่เราจะได้เจอในชีิวิตจริงที่อยู่ดี ๆ เราจะอยากเป็นแบบนั้น มันเหมือนกับว่าเราได้ไปเข้าใจในจุดนั้นๆ ว่า คนที่อยู่ในจุดนั้นเขาเป็นยังไง รู้สึกยังไง ทำให้เราได้เข้าใจคนอื่นมากยิ่งขึ้น และก็ทำให้เราได้เข้าใจตัวเราเองมากยิ่งขึ้นด้วย

ถ้าจะขอถามแบบแคบขึ้นมาอีกนิดหนึ่งได้ไหม ว่าบทบาทนักสู้แบบไหนที่คุณอยากลองแสดงสักครั้ง

ก็คงอยากเป็นนักมวยนั่นแหละค่ะ อยากรับบทเป็นนักมวยที่ได้ไปเข้าค่ายฝึกซ้อมจริง ๆ ได้ขึ้นชก ได้ต่อยจริง ๆ ฝึกฝนจากคนที่ต่อยมวยไม่เก่ง

“คือมันก็คงใกล้เคียงกับชีวิตหนูนั่นแหละ
ที่เป็นนักสู้มาโดยตลอด”

จนถึงตอนนี้ กว่าจะได้อะไรมามันก็ไม่ได้ง่าย หรือว่าเป็นคนใบ้ที่ต้องส่งไปเรียนให้รู้ว่า ถ้าคนใบ้พูดไม่ได้ เขาจะต้องแสดงออกทางสีหน้าหรือหน้าตายังไง หรือถ้าเราพูดไม่ได้ ณ เหตุการณ์นั้น ๆ เราจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

แต่มันก็ต้องอยู่ในเรื่องราวที่ดี และเป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นได้ด้วยนะคะ เพราะหนูเองก็ชอบเรื่องราวที่ให้แรงบันดาลใจคนอื่น อันนี้เป็นความชอบส่วนหนึ่งเลย สำหรับหนู สื่อควรจะเป็นสิ่งที่ขับเคลื่อนทุกอย่างในทางที่ดี

“หนูไม่อยากสนับสนุนอะไร
ที่ทำให้ทุกอย่างมันดูเลวร้ายไปกว่าเดิม”

หนูอยากเป็นคนที่ให้กำลังใจผู้อื่นผ่านสิ่งที่หนูทำ หรือสิ่งที่หนูเจอในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นบทบาทแบบไหนก็ตาม

สังเกตไหมว่า ซีีรีส์ทั้งสามเรื่องที่มีชื่อเสียงของคุณนี่อยู่ใน Netflix หมดเลย เหมือนคุณจะกลายเป็นนางเอกของ Netflix ไปแล้ว

(หัวเราะ) หนูเคยเป็นเด็กที่มองจอ Netflix แล้วคิดว่าอยากจะไปอยู่ตรงนั้นนะคะ แบบอยู่ดี ๆ หนูก็พูดออกมาว่า “เฮ้ย อยากเข้าไปอยู่ตรงนั้นจังเลย” เพราะหนูเห็นหนังหรือซีรีส์ที่ดีหลาย ๆ เรื่อง แล้วตัวหนูเองก็ได้เข้าไปอยู่ในนั้น สำหรับหนูมันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มาก ๆ เป็นสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตของหนูเลย

คุณเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของซีรีส์ ‘เด็กใหม่ ซีซัน 2’ (Girl From Nowhere Season 2) ได้อย่างไร เล่าตอนแคสติงด้วยได้ไหมว่ามันยากยังไงบ้าง

หนูไปแคสติงมาเหมือนคนอื่น ๆ ปกติเลยค่ะ แต่ว่าตอนที่หนูไปแคสต์มา เพราะว่าหนูเพิ่งผ่าสมองมาได้ 11 วันค่ะ (ปลายปี 2563 นิ้งถูกตรวจพบว่ามีเนื้องอกในสมอง ซึ่งเป็นอาการที่พบผู้ป่วยเพียง 1 ใน 100,000 คน – ผู้สัมภาษณ์) ก็คือตัดไหมเสร็จ แล้วก็ไปแคสต์เลย ชีวิตกำลังเข้มข้นเลย แล้วหนูก็ได้บท ‘ยูริ’ มาค่ะ (ยิ้ม)

มันลำบากไหม เพราะคุณเองก็เพิ่งพักฟื้นจากการผ่าตัดสมองมาเลยนะนั่น

จริง ๆ หนูเป็นคนบอกกับทีมงานเองแหละค่ะ ว่าไม่อยากให้ตัดโอกาสของหนู เพราะว่า

“หนูแค่ผ่าตัดสมองมาเอง…”

คือหนูรู้สึกว่าหนูจะทำได้น่ะ หนูไม่ได้เป็นคนดื้อแบบว่า ร่ายกายไม่ไหวก็ยังจะฝืนอะไรแบบนั้นนะ แต่หนูรู้ว่าหนูไหวจริง ๆ ซึ่งประมาณวันที่ 9 ก่อนวันที่จะตัดไหมวันหนึ่ง หนูก็ออกมาถ่ายงานโฆษณา Pantene ซึ่งในนั้นมันจะมีฉากจบที่หนูฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นรอยเย็บ ซึ่งอันนั้นก็คือของจริงก่อนที่หนูจะไปตัดไหมเย็บแผลออกอีกวันหนึ่ง

“หนูไม่อยากให้คนมองว่า ที่หนูป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง
เป็นเรื่องที่ดูผิดปกติมากนัก”

เพราะหนูก็อยากเป็นคนปกตินี่แหละ หนูเข้าใจนะว่าทุกคนก็เป็นห่วงแหละ รู้สึกว่า เฮ้ย เนื้องอกในสมองเลยนะ แต่หนูก็รู้สึกว่า สิ่งนี้แหละมันจะทำให้เราเจ็บปวดกว่าเดิม เพราะว่าเราพยายามที่จะเป็นคนปกติมาก ๆ เลยนะ แต่ว่า

“หลาย ๆ ครั้ง หนูโดนยกเรื่องเนื้องอกขึ้นมาเป็นเหตุผล
ในการปฏิเสธอะไรบางอย่าง ซึ่งมันทำให้หนูรู้สึกเจ็บปวด”

หนูรู้ตัวเองว่าหนูทำได้ หนูไหวจริง ๆ ไหวก็คือไหวจริง ๆ นะ คือถ้าไม่ไหวจริง ๆ แล้วไปแคสต์ แล้วมันไม่ดีขึ้นจริง ๆ หนูก็ไม่ถ่ายก็ได้ แล้วก็รักษาตัวกันต่อไป แต่พอแคสต์แล้วได้ ไม่ได้มีอาการเจ็บปวดอะไร จะมีแต่เรื่องสายตานิดนึง ที่หลังผ่าแล้วเหมือนเลนส์กล้องไม่โฟกัสน่ะค่ะ มันเหมือนว่าเนื้องอกมันไปทับสมองส่วนการมองเห็น ตอนเวลาเนื้องอกมันโต มันค่อย ๆ โต แต่พอไปผ่าตัดออกทีเดียว มันก็เลยจะมีอาการวืบ ๆ

หนูเล่าให้หมอฟังว่า สายตามันจะมีอาการเดี๋ยวก็ชัด เดี๋ยวก็เบลอ ซึ่งหมอก็บอกว่าก็ต้องใช้เวลา แต่ถ้ามันไม่หายก็อาจจะไม่หายเลย ฉะนั้นหนูก็เลยคิดว่า งั้นขอลองดูก่อน ซึ่งในที่สุดก็ได้ โดยที่ไม่ได้ลำบากอะไรมาก ยกเว้นเรื่องแผลผ่าตัดที่ต้องระวังในตอนนั้น ต้องหาพลาสเตอร์กันน้ำมาแปะทับแก้ปัญหากันไป เพราะว่าอยากจะได้บทนี้

“หนูเป็นคนดื้อมาก ๆ เลยค่ะ”

บท ‘ยูริ’ มีความยากหรือท้าทายกับคุณอย่างไรบ้าง…

(คลิกอ่านต่อหน้า 2)

(คลิกเพื่อย้อนไปอ่านหน้า 1)

บท ‘ยูริ’ มีความยากหรือท้าทายกับคุณอย่างไรบ้าง

ท้าทายมากกกก (เน้นเสียง) คือมันไกลตัวหนูมากเลยค่ะ มันคือคนอีกแบบ อีกประเภทที่มีวิธีการจัดการหรือแก้ปัญหาอีกแบบหนึ่งเลย ซึ่งหนูว่ามันไกลตัวมาก ๆ ก็เลยยากและท้าทายพอสมควรค่ะ ในการที่จะเป็นยูริ

ด้วยความที่ ‘ยูริ’ เกิดขึ้นมาเพื่อเป็นคู่แข่งโดยตรงของ ‘แนนโน๊ะ’ ที่กระแสแรงมาก คนชอบตัวละครแนนโน๊ะเยอะด้วย คุณมีความหวั่นใจบ้างไหมว่า คนจะและเข้าใจความเป็นยูริ เหมือนกับที่เข้าใจความเป็นแนนโน๊ะเป็นบ้างไหม

หนูไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นค่ะ แต่ก็คิดเหมือนกันว่า ก็คงต้องโดนกระแสบ้างแหละ ด้วยคาแรกเตอร์ยูริอย่างที่ทุกคนเห็นกันว่า

“วิธีการจัดการกับคนอื่นของยูริมันก็ไม่ได้ถูกต้องจริง ๆ นั่นแหละ”

แล้วตัวละครมันก็น่าหมั่นไส้ เพราะจากการกระทำของเราด้วยแหละ เพราะฉะนั้น กระแสตอบรับจากคนที่อินมาก ๆ มันก็คงต้องมีอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดหรอกค่ะว่าจะแรงขนาดนี้ กับสิ่งที่หนูโดนมา คือก็เข้าใจแหละว่า พอเขามีฮีโรขี้นมาในใจสักคนแล้ว แล้วก็มีคนเข้ามาใหม่ เป็นหน้าใหม่ แล้วก็ดูน่าหมั่นไส้ด้วย คนก็ย่อมไม่ชอบเป็นธรรมดา

“เวลาเรารักฮีโรตัวไหนไปแล้ว เราก็ไม่อยากให้ถูกรังแกหรอก”

ซึ่งก็โอเคค่ะ มันเป็นสิทธิ์ของคนดู มันเป็นสิทธิ์ของเขาอยู่แล้ว หนูคงไปบังคับใครไม่ได้

ในแง่คาแร็กเตอร์ ‘ยูริ’ เป็นใคร ทำไมต้องเป็นคู่แข่งของแนนโน๊ะ

ยูริเป็นเด็กนักเรียนคนหนึ่งค่ะ ที่เคยเป็นเหยื่อมาก่อน แล้วอยู่ ๆ ก็อย่างที่ได้ดูกันก็คือ วันหนึ่งก็ได้รับเลือดของแนนโน๊ะ แต่ว่าทีนี้ พอได้รับเลือดจากแนนโน๊ะแล้ว ยูริก็เหมือนเกิดใหม่ที่ไม่ได้มีแรงขับเคลื่อนอะไรติดตัวมาเหมือนกับตอนที่ยังเป็นคน แล้วยูริก็เหมือนแนนโน๊ะตรงที่เป็นตัวละครที่ไร้ที่มา แล้วพอมาถึง ก็มาเพื่อตามดู และก่อกวนแนนโน๊ะ เพื่อจะพิสูจน์ว่าวิธีที่แนนโน๊ะทำมันห่วย ส่วนวิธีที่ยูริทำมันได้ผลกว่า อะไรแบบนี้ค่ะ

“การจะจัดการกับปีศาจมันต้องรุนแรงพอ ๆ กัน
มันจะมาอ้อมค้อม ชักช้า ลีลาไม่ได้”

ตรงนี้คือความแตกต่างระหว่างยูริกับแนนโน๊ะ อาจจะเพราะว่ายูริเองก็เคยเป็นเหยื่อมาก่อน เลยรู้ว่าเหยื่อต้องการอะไร ในขณะที่แนนโน๊ะเองไม่เคยเป็นเหยื่อมาก่อน แนนโน๊ะอาจจะแค่เป็นเหยื่อแค่ในสถานการณ์หนึ่ง ๆ แล้วก็ออกไปจัดการกับคนเพื่อให้เขาได้รับกรรมต่อไป

จริง ๆ บทบาทยูริมีความน่ากลัวเหมือนกัน คุณกลัวบทบาทยูริบ้างไหม

กลัวสิคะ คือถ้าเรามีความคิดที่สามารถฆ่าคนอื่นตายได้แล้วเรามีความสุข แฮปปี้ได้นี่ หนูว่าน่ากลัวแล้วแหละค่ะ หนูกลัวความคิดของมันอยู่แล้ว นี่เป็นบางสิ่งที่บางทีหนูก็รู้สึกกลัวว่า บางทีเราเริ่มมีความคิดในแง่ลบ หรือว่าในมุมก้าวร้าวออกมา

การที่หนูอยู่กับมันนานมาก ๆ ตลอด 3 เดือนที่ถ่าย กับการเป็นคนคนนั้นซ้ำไปซ้ำมา มันย่อมจะมีความคิดหรืออะไรบางอย่างซึมเข้ามาอยู่แล้ว ซึ่งหนูก็กลัวมาตลอดว่าจะสู้กับมันไม่ไหว ซึ่งโอเค หนูก็พยายามอยู่ และมันก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหนูก็ต้องพยายามแยกเรื่องจริงกับสิ่งที่แสดงให้ออกว่า

“นิ้งก็คือนิ้ง ยูริก็คือยูริ มันเป็นคนละคนกัน”

เราแค่ไปเป็นเขาในช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่ว่าความเป็นจริง บางทีเวลาเราเศร้า มันยังยากที่จะบอกตัวเองว่า (ดีดนิ้ว) ไม่เศร้าสิ มันยังยากเลย ซึ่งมันก็ยากสำหรับหนูเหมือนกันที่จะหยุดคิดอะไรแบบนี้ ซึ่งมันก็ต้องใช้เวลา แต่ว่าตอนนี้ก็แฮปปี้ดีค่ะ ต้องคอยทบทวนว่าชีวิตปกติของเราทำอะไร ต้องระมัดระวังความคิดของตัวเองให้มาก ๆ ค่ะ

บทบาทยูริ ทำให้มุมมองต่อเรื่องความดีความชั่ว การตัดสินคนเปลี่ยนไปบ้างไหม

มันมีผลค่ะ แต่หนูก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปขนาดนั้น ในมุมหนึ่ง หนูก็เข้าใจในตัวละครนะว่า บางทีเราอาจไม่เข้าใจมุมมองของคนที่เป็นเหยื่อ คนที่โดนกระทำซ้ำ ๆ หรอก ถ้าเราโดนกระทำมาก ๆ เราจะยังให้อภัย หรือให้โอกาสคนที่ทำกับเราอย่างหนักหน่วงได้หรือเปล่า ซึ่งยูริก็คือคนที่ไม่ให้อภัย ถ้าเปรียบเหมือนติดคุก ยูริก็คือคุกที่ตัดสินประหารไปเลย ไม่ให้โอกาส เพราเชื่อว่าคุณต้องเลือกก่อนที่จะทำ ไม่ใช่ทำแล้วค่อยมาวิงวอนขอโอกาส มันไม่ทัน ไม่ได้ผลแล้ว

“ในขณะที่เรามองว่ายังมีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงได้
คือต่อให้ทำผิดซ้ำซาก หนูก็คงไม่ไปฆ่าเขาน่ะ”

นึกออกมั้ยคะ แต่เขาก็คงต้องได้รับโทษ อาจจะเป็นการจำคุกตลอดชีวิต หรืออะไรก็แล้วแต่ ส่วนเหยื่อเองก็ต้องทนทุกข์เจ็บปวดไปตลอดชีวิต ซึ่งยูริเองก็คงเจ็บปวดมามาก ๆ จนกระทั่งไม่รู้สึกเสียใจในการที่ได้แก้แค้นคนอื่น

ในมุมมองของคนอื่น ยูริอาจจะเป็นคนที่ไปทำคนอื่น แต่ในมุมของยูริ คนที่กระทำกับเขานี่แหละคือคนกระทำ คนพวกนี้แหละคือคนที่สมควรได้รับโทษ ซึ่งในมุมมองของเขามันก็มีเหตุผลที่เข้าใจได้ค่ะ แต่ว่าสำหรับเรา วิธีการจัดการแบบยูริมันก็รุนแรงเกินไปอยู่ดี

“หนูคิดว่า ถ้าทุกคนซื้อวิธีการแบบยูริหมด โลกเรานี่ก็คือเข้าสู่โหมดการจัดการความรุนแรงด้วยความรุนแรง ด่ามาด่ากลับไม่โกงแล้วแหละ”

สำหรับหนู หนูไม่ได้คิดว่าการตอบโต้ด้วยวิธีการเหมือนกันจะให้ผลลัพธ์ที่เหมือนกัน เราสามารถพูดกันดี ๆ เคลียร์กันดี ๆ ได้ไหม

แปลว่าคุณเป็น #ทีมแนนโน๊ะ อะไรแบบนั้นหรือเปล่า

หนูก็ยังไม่ใช่ #ทีมแนนโน๊ะ อยู่ดีค่ะ เพราะในความรู้สึกของหนู

“การที่แนนโน๊ะไปทำกับคนอื่นมันก็มากเกินไปหรือเปล่า”

เขาทำผิดขนาดนั้นเลยเหรอ โอเค การที่คุณไปแหย่ เพื่อให้คน ๆ นั้นทำสิ่งนั้นขึ้น แต่บางทีไอ้สิ่งที่เขาทำมันก็เกิดจากการที่เขาไม่ได้ตั้งใจไง แล้วคุณก็ไปยุแหย่แบบนั้น มันก็เลยเกิดความพลาดพลั้งขึ้น ซึ่งมันอาจจะมีวิธีที่ดีกว่านี้หรือเปล่า อันนี้ในมุมของหนูที่เป็นนิ้งนะคะ

“หนูก็ไม่ซ้ือวิธีการของแนนโน๊ะเหมือนกันค่ะ”

ขออนุญาตถามคำถามเดียวที่เคยถามกับคิทตี้ิ ชิชา ถ้าสมมติว่าคุณได้เจอกับยูริ หรือใครสักคนที่เป็นเหมือนยูริ คุณอยากจะพูดอะไรกับเขาบ้าง

(นิ่งคิด) เจอยูริเหรอ…สระผมหน่อยไหม…(หัวเราะ)

แค่นี้เลยเหรอ…

อืม…มันยากจังเลยอ่ะ หนูว่าคงพูดยาวอยู่นะ คงถามประมาณว่า ไหนเล่าซิ เป็นยังไง ไหนเจออะไรมาบ้าง เจ็บปวดใช่มั้ย ก็คงอยากรู้แหละค่ะว่ารู้สึกยังไงบ้าง สิ่งที่ตัวเองทำมันโอเคไหม ทำแล้วโอเคขึ้นไหม คงเป็นการนั่งสัมภาษณ์ประมาณหนึ่งน่ะค่ะ

แล้วถ้าวันหนึ่ง นิ้งได้กลายเป็นยูริขึ้นมาจริง ๆ นิ้งอยากทำอะไร หรืออยากแก้ปัญหาอะไรในสังคมบ้าง

จริง ๆ แล้ว ต่อให้หนูไม่ได้เป็นยูริ หนูก็สามารถแก้ปัญหาได้นะคะ หนูก็เลยไม่ได้คิดว่าอยากจะกลายเป็นยูริด้วยซ้ำ แล้วก็ไม่เคยจินตนาการว่าถ้าเป็นยูริแล้วจะแก้ปัญหาอะไรดี เพราะอย่างที่บอกว่า หนูไม่ได้ซื้อวิธีการจัดการปัญหาด้วยความรุนแรงอยู่แล้วน่ะค่ะ

“เอาจริง ๆ การเป็นยูริมันไม่ได้ Healthy สำหรับหนูนะคะ”

มันไม่ได้ Healthy ในการที่ชีวิตจริงของเราที่จะมีความคิดในการทำร้ายหรือฆ่าคนอื่นได้โดยที่ไม่คิดอะไรเลย หนูรู้สึกว่าแนวคิดแบบนี้มันไม่ Healthy สำหรับหนู หนูแค่แสดงในสิ่งที่หนูต้องแสดง รับบทบาท ณ ตอนนั้นอย่างเต็มที่ แล้วหลังจากนั้น หนูไมได้พยายามหรือว่าอยากจะเป็นมัน

ในชีวิตจริงที่หนูเป็นนิ้ง หนูคิดว่า ตัวหนูเองก็สามารถแก้ปัญหาได้ ถ้าปัญหานั้นมันต้องถูกแก้ หรือจากการที่หนูจะเข้าไปช่วยแก้ปัญหาอะไรได้บ้าง

อ่านเพิ่มเติม

• [สัมภาษณ์] ‘คิทตี้ ชิชา อมาตยกุล’ กับ ‘แนนโน๊ะ’ และเด็กใหม่ในอุดมคติ
• [รีวิวซีรีส์] ‘เด็กใหม่ ซีซัน 2’ – “แนนโน๊ะ 2.0” และการพิพากษาโคตรโหดในโลกเซอร์เรียล
• แนนโน๊ะ / โทมิเอะ ร้ายละม้ายที่แตกต่าง

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส