[รีวิว] No Hard Feelings – เจนลอว์ฮาโหด..ขอโทษนะคะที่หนูจน

Our score

7.8

Release Date

08/01/2024

ความยาว

103 นาที

แนวหนัง

คอมเมดี้ 18+

ผู้กำกับ

จีน สตูปนิตสกี

นักแสดง

เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์, แอนดรู บาร์ธ เฟลด์แมน, แมตธิว โบรเดอริค

Our score

7.8

[รีวิว] No Hard Feelings – เจนลอว์ฮาโหด..ขอโทษนะคะที่หนูจน

จุดเด่น

1. เจนลอว์ คือทุ่มสุดตัวเพื่อเรียกเสียงฮามาก ๆ รับรองดูแล้วหายเครียดสำหรับคนชอบเดอร์ตี้โจ๊ก
2. บทหนังแฝงแง่คิดดี ๆ ภายใต้หน้าหนังที่ดูหาสาระอะไรไม่ได้แบบนี้

จุดสังเกต

1. เป็นหนังตลก 18+ หากจะเปิดดูที่บ้านระวังเด็ก เปิดดูในที่สาธารณะระวังคนมอง

• บทภาพยนตร์

  7.5

• โปรดักชัน

  7.2

• การแสดง

  7.5

• ความบันเทิง

  8.3

• ความคุ้มค่าในการรับชม

  8.3

แม้ปี 2023 จะเป็นปีที่หนังฟอร์มยักษ์ หนังซูเปอร์ฮีโร ล้มฟุบฝุ่นตลบแต่กลับเป็นปีที่หนังประเภทอื่น ๆ ได้มีโอกาสทำเงินและสร้างความประทับใจให้ผู้ชมที่ตีตั๋วเข้าโรง โดยเฉพาะหนังแนวคอมเมดี้ห่าม ๆ ที่แทบจะร้างจากโรงหนังไปนานเหลือเกิน ทำให้ ‘No Hard Feelings’ กลายเป็นดาวเด่นของหนังที่ไม่มีซูเปอร์ฮีโรไม่มีเอฟเฟกต์อลังการ ขายความฮาบ้าบิ่นที่ไม่มีใครเชื่อว่า “เจนลอว์” เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ (Jennifer Lawrence) จะทุ่มสุดตัวสร้างเสียงฮาขนาดนี้

หนังเล่าถึง แมดดี้ บาร์คเกอร์ (รับบทโดยเจนลอว์) สาวเจนวายสถานะการเงินติดลบที่ตกลงรับงานจากครอบครัวของเพอร์ซี่ (รับบทโดย แอนดรู บาร์ธ เฟลด์แมน : Andrew Barth Feldman) ให้เปิดบริสุทธิ์หนุ่มซิงอย่างเขาแลกกับรถบูอิคที่แมดดี้จะใช้หากินปลดหนี้ให้ตัวเอง แต่งานนี้ก็ไม่ง่ายที่จะล่อลวงหนุ่มเนิร์ดให้ยอมเสียตัวให้เธอ จนงานนี้แมดดี้ต้องงัดมายาร้อยเล่มเกวียนมายั่วยวน (บวกกวนประสาท) เพื่อรถในฝันของตัวเอง

อ่านแค่จากเรื่องย่อหนังอาจจะคิดว่า ‘No Hard Feelings’ ไม่ได้มีอะไรพิเศษหรือจุดดึงดูดอะไรมากไปกว่าความบ้าบอของสาวถังแตกที่ทุ่มเททุกอย่างเพื่อรถเก่าหนึ่งคัน และยิ่งจากกระแสในโซเชียลมีเดียที่ดูจะเน้นไปที่ฉากเปลือยของเจนลอว์ในฉากชายหาดที่หลายเพจต่างเล่นและเอามาเป็นจุดเรียกแขก แต่หากใครได้ลองดูหนังทั้งเรื่องจะพบว่าบทหนังที่ จอห์น ฟิลลิปส์ (John Phillips) เขียนร่วมกับผู้กำกับอย่าง จีน สตูปนิตสกี (Gene Stupnitsky) กลับวิพากษ์เรื่องหนี้สินของคนอเมริกันและความจนที่ทำให้คน ๆ หนึ่งต้องยอมรับข้อเสนอบ้าบอคอแตกเพื่อพาตัวเองออกจากความยากลำบากได้อย่างแสบสันต์

เพราะหนังไม่ได้นำเสนอแมดดี้ ในฐานะผู้หญิงจน ๆ ที่คิดจับผู้ชายรวย ๆ โดยไม่ได้ให้ที่มาที่ไป ตรงกันข้ามยิ่งหนังพาให้เรารู้จักแมดดี้มากขึ้นทั้งด้านดีและด้านเลวของเธอก็ยิ่งทำให้ผู้ชมสัมผัสตัวละครนี้ในฐานะมนุษย์คนหนึ่งไม่ใช่แค่นางเอกน่าสงสารหรือนางแมวยั่วสวาท แต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่พยายามพาตัวเองออกจากสถานะติดลบ และความฉลาดของบทหนังของฟิลลิปส์กับสตูปนิตสกีก็คือการเอาความยากลำบากนี้มาแปรเป็นบทหนังตลกแบบ บ้านนอกเข้ากรุง (Fish out of water) เพียงแต่อาศัยความจนของนางเอกที่ไปอยู่กับสังคมคนรวย หรือการเป็นสาวเจนวายที่ต้องไปยั่วยวนเด็กเจนซีมาสร้างเสียงหัวเราะ

แต่ส่วนผสมสำคัญที่ทำให้ ‘No Hard Feelings’ กลายเป็นหนังตลกชั้นดีก็หนีไม่พ้นการแสดงของ ลอว์เรนซ์ หรือเจนลอว์ของเราอยู่ดี เพราะหากตัดฉากห่าม ๆ ยอมโป๊เปลือยโล่งโจ้งออกไป ความทุ่มเทให้การแสดงหนังตลกเรื่องนี้ของเธอกลับควรค่าแก่การพูดถึง ไม่ใช่แค่การยอมเล่นตลกเจ็บตัวแบบ ตลกตบโต๊ะ (Slapstick Comedy) แต่คือการเติมหัวจิตหัวใจของแมดดี้ แม้กระทั่งในฉากเล็ก ๆ อย่างการได้ฟังเพอร์ซี่บรรเลงเปียโนเพลง ‘Man Eater’ ของ แดริล ฮอลส์ กับ จอห์น โอตส์ (Daryl Hall & John Oates) เรากลับได้เห็นแววตาเปี่ยมความรู้สึกที่เจนลอว์เติมให้ตัวละครได้สมศักดิ์ศรีนักแสดงเปี่ยมคุณภาพและยังทำให้คนดูค่อย ๆ ซึมซับแมสเซจที่หนังซ่อนไว้อีกด้วย

จนทำให้บางทีการเปิด ‘No Hard Feelings’ ดูในวันที่อยากคลายเครียดคุณอาจจะได้ข้อคิดดี ๆ ที่หนังแอบโรยไว้โดยไม่รู้ตัว