ย้อนกลับไปเมื่อปี 1977 เมื่อ George Diamond ได้ไปเจอ Apple II ที่ Store แห่งหนึ่ง แล้วก็หลงรักมันทันที ด้วย spec ที่เยอะกว่า computer ตัวอื่นมาก นั่นคือ 48k memory , 2 Flooppy disk drive ซึ่งมากกว่า computer เครื่องเก่าของเขาที่ใช้ในงานวินิฉัยโรคหัวใจอยู่อย่างเทียบไม่ติด เพราะเครื่องเก่าเขามีแค่ 1k Memory เท่านั้น
Mr. Diamond ควักเงินตัวเองซื้อ Apple II ทันที ในราคา 2,700 $ (87,000 บาทเมื่อ 30 ปีที่แล้ว) และเขาก็ไม่เสียใจเลยที่ซื้อมันมา เพราะมันตอบโจทย์ในการทำงานของเขาได้เป็นอย่างดี และเขาก็คิดได้แล้วว่า “นี่แหละ computer ที่เหมาะกับการใช้เป็นอุปกรณ์ทางการแพทย์” แต่เขาต้องการคนที่รู้เรื่องการพัฒนาโปรแกรมมากกว่าเขา เพื่อทำให้โปรแกรมสมบูรณ์
เขาจึงโทรหา Apple ใน Cupertino ทันที และแจ้งไปว่า “ผมต้องการคุยเรื่อง Program ทางการแพทย์ บน Apple 2″ และนั่น ทำให้เขาได้พบกับ Steve Jobs และบรรยายถึงความยอดเยี่ยมเกี่ยวกับ Program ทางการแพทย์ของเขาบน Apple 2 ความดีใจของเขาพุ่งขึ้นไปอีกเมื่อ Jobs บอกว่า “ผมประทับใจผลงานของคุณมาก” แต่ทุกอย่างก็พังทลายลงด้วยประโยคต่อไป “แต่ผมไม่สนใจ”
“ผมจะบอกอะไรให้ฟังนะ สมมติว่างานของผมคือทำค้อน ทำออกมาอย่างไรถึงจะดี? ทำแบบไหนถึงจะจับถนัดมือ? ส่วน คุณ คือคนที่ใช้ค้อนนั้น คุณจะเอาค้อนไปสร้างตึก ไปทำลายสิ่งของ นั่นคืองานของคุณ ไม่ใช่งานของผม ผมประทับใจสิ่งที่คุณทำนะ แต่คุณกำลังทำให้ผมว่อกแว่กออกจาการสร้างค้อน”
น่าคิดนะว่า ถ้าตอนนั้น Jobs ไม่ตั้งสมาธิกับ Apple ขนาดนี้ เราอาจจะเห็น apple ในเส้นทางการแพทย์ก็เป็นได้
ที่มาของภาพ: www.hollywoodreporter.com
ที่มา: Forbes